We krijgen koude rillingen van de thriller van Roberto Costantini, Jij bent het kwaad. Magazine Boek vroeg zich af: ‘Komt de opvolger van Stieg Larsson uit Italië?’ Wij weten het zeker, na zo’n vierhonderdvijftig pagina’s koude rillingen: Roberto Costantini is Stieg Larsson in het kwadraat!
Commissaris Michele Balistreri is voornamelijk geïnteresseerd in vrouwen, voetbal en potjes poker met zijn vrienden. Vermoedelijk kost dat in de zomer van 1982 de jonge Elisa het leven: in plaats van onmiddellijk haar mysterieuze verdwijning vlak voor de WK-finale te onderzoeken, stelt Balistreri het politieonderzoek uit zodat hij naar de tweede helft van de wedstrijd kan kijken.
In 2006 staat Italië opnieuw in de WK-finale, en weer verdwijnt een jonge vrouw. De daders worden van hogerhand op een presenteerblaadje aangereikt: drie Roemeense arbeidsimmigranten. Maar Balistreri, die zijn fout van vroeger nooit te boven is gekomen, wil niet dat er, zoals vierentwintig jaar geleden, door zijn onachtzaamheid fatale fouten worden gemaakt.
Al helemaal niet wanneer blijkt dat er een verband is met de moord op Elisa. Hij vermoedt dat er krachten in het spel zijn die meer willen dan alleen moorden, en vraagt zich af in hoeverre hijzelf deel uitmaakt van dat spel.
Een fragment uit Jij bent het kwaad
‘Al bijna twee weken deed ik geen oog dicht. Het wereldkampioenschap voetbal dat in Spanje ten einde liep, had het leven van alle Italianen op zijn kop gezet. Na een moeizaam begin waren Argentinië, Brazilië en Polen op bijna onverklaarbare wijze gesneuveld tegen het Italiaanse elftal. Onvergetelijke avonden vol vreugde, gevolgd door een potje poker met Angelo, Alberto en andere vrienden, die voor mij vaak in bed eindigden met elke keer een ander meisje.
Het was de dag van de grote finale tegen de Duitsers en Rome was in de greep van een sluimerende overwinningsroes die op het punt stond uit te barsten. De Italiaanse vlaggen waren overal uitverkocht. Wie er niet in was geslaagd er op tijd eentje te kopen had drie handdoeken aan het balkon gehangen, om de nationale vlag na te bootsen. Toen raakten in de winkels ook de handdoeken op en hadden de wanhopige laatkomers lakens geverfd.
Niemand twijfelde er meer aan dat Italië die avond wereldkampioen zou worden. Rome ontwaakte rustiger dan normaal, onder een heldere hemel. Alsof de Romeinen al hun energie wilden sparen om zelf de finale tegen Duitsland te spelen. Ook de zondagse uittocht naar het strand was minder dan gebruikelijk, uit angst vast te komen zitten in het verkeer en niet stipt om half negen voor de televisie te zitten.
Ik profiteerde ervan om in alle rust op het bureau te blijven en paperassen te ondertekenen. Niet dat er veel te doen was, maar ik wilde zeker weten dat ik die avond geen gedoe zou krijgen. Angelo belde vlak voor de lunch, hij was net met Paola naar de kerk geweest.
‘Ik heb een prachtavond voor je georganiseerd, commissaris Balistreri.’
‘Als je onze avonden organiseert zoals je mappen op kantoor, dan heb ik zo mijn twijfels. Maar goed, laat maar horen.’
‘Iedereen komt naar Paola voor de wedstrijd. Alberto komt ook met zijn Duitse vriendin, dan kunnen we haar een beetje voor de gek houden. Tijdens de wedstrijd wordt er gegeten en gedronken. Als de wedstrijd voorbij is, gaan Paola en de anderen op straat feestvieren…’
‘Sorry, Angelo, maar wat als we verliezen?’
Ik wist het antwoord al. ‘Dat gebeurt niet, Michele, daar voorziet het programma gewoon echt niet in.’
‘Oké. We winnen dus, en dan?’
‘Dan blijven jij, ik, Alberto en een collega van hem binnen om een mooi potje poker te spelen. Als de anderen terugkomen van het feest kun jij een van de meisjes meenemen, die hebben vast allemaal zin om verder te feesten.’
‘Oké, Angelo. Maar ik ga vandaag niet de straat op met mijn Spider, met al die chaos. Kom jij me maar ophalen met jouw barrel. Ik ben stipt om vijf uur klaar.’
‘Ik weet nog niet of dat gaat lukken. Pater Paul heeft me gebeld, er is wat narigheid en ik moet rond half zes op kantoor zijn.’
‘Goddorie, op zondag? Moet je een liefdesnestje zoeken voor die Amerikaanse neppriester?’
‘Niet zo vloeken, Michele. Ik moet naar kardinaal Alessandrini, er zijn wat onverwachte aankomsten. Ik heb zelfs Elisa moeten bellen, die is al aan het werk.’
Plotseling veranderde mijn vijandigheid in enthousiasme. Ik had die godin niet meer gezien, maar herinnerde me haar nog goed.
‘Nou, dan ga ik met je mee. Kan ik me meteen verontschuldigen voor de vorige keer.’ Maakte ik een grapje? Meende ik het echt? Ik wist het zelf niet eens.
‘We gaan niet eens naar Elisa toe, dan zijn we haar alleen maar tot last. Ik moet alleen met de kardinaal de toewijzingen van de slaapplekken nakijken.’
‘Dat is goed, Angelo, dan ga ik wel even naar Elisa toe om dag te zeggen. Kom jij me maar om vijf uur ophalen.’
Een interessante avond kondigde zich aan. Bij Paola kwamen altijd mooie meiden uit het welgestelde Rome, mijn ideale doelwit. Euforie in het geval van een overwinning plus mijn duistere charme betekende gegarandeerd resultaat.
Ik liep naar de koffiebar op het plein tegenover het kantoor. De straten waren compleet verlaten, terwijl er binnen, in de koelte van de airconditioning, een heleboel mensen waren die niets beters te doen hadden dan over de wedstrijd te ouwehoeren. Ik bestelde een broodje en een biertje, en luisterde naar het geroezemoes van de gesprekken. Geen enkele twijfel over de overwinning, de Duitsers verloren altijd van ons.’
Lees verder in
Jij bent het kwaad | Roberto Costantini | vertaald door Miriam Bunnik & Mara Schepers | ISBN 9789028425170 | uitgeverij Wereldbibliotheek | bestel Jij bent het kwaad via deze link bij bol.com
Wat een geweldige thriller! Kan gewoon tippen aan David Hewson 😉
Heb ‘m in 2 dagen uitgelezen.
Het tweede deel in de trilogie van Il Male is uitgekomen in 2012; Alle radici del male. Weet jij wanneer de NL vertaling verschijnt?
Ciao, Juliette
Ja goed he? Ik weet dat de vertaalsters al klaar zijn, dus ik verwacht hem komend voorjaar, deel 2!