Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Ik wens je mooie dromen

Boekenweek en Wereld Poëzie Dag; dat vraagt om een bijzonder mooi, poëtisch boek. Ik wens je mooie dromen klinkt al mooi zonder dat je ook nog maar een stukje van het verhaal hebt gelezen, maar als je dat eenmaal doet ben je verkocht en kun je niet meer stoppen tot de schitterende foto op de laatste pagina. Je wordt heen en weer geslingerd tussen lichtvoetigheid en ironie, tussen emoties en dromen, en sluit de kleine Massimo van begin af aan in je hart.

Ik-wens-je-mooie-dromen-detail

Tot zijn negende doet deze Massimo alles wat andere jongetjes ook doen: hij zit bij de padvinderij, droomt ervan om popster of voetbalheld te worden, en op zijn kamer oefent hij het juichen na het scoren van een droomdoelpunt. Maar dan overlijdt zijn moeder en verliest hij zijn zorgeloosheid.

Zijn vader heeft geen idee wat hij met de jongen aan moet. Pas vele jaren later, op zijn sterfbed, zegt zijn vader iets ‘persoonlijks’: ‘We hadden een hondje moeten nemen, na het overlijden van je moeder.’ Zelfs op dat moment kan zijn vader zich er niet toe zetten hem de waarheid te vertellen. Waarom duurt het veertig jaar voordat hij te weten komt wat er echt is gebeurd met zijn moeder? Is het niet vooral zijn eigen angst voor de waarheid die hem ervan weerhoudt het onder ogen te zien?

Massimo Gramellini weet op geheel eigen wijze een thema als verlies zowel ontroerend als met zelfspot te brengen. Hij draag Ik wens je mooie dromen op aan iedereen die ooit een dierbare heeft verloren. Die door verdriet of door angst voor de waarheid niet voluit kan leven, maar die uiteindelijk de kracht heeft gevonden om deze angst van zich af te schudden en weer durft te leven en lief te hebben.

Een fragment:

‘Zoals elk jaar ben ik op de laatste dag van het jaar bij mijn peettante langs geweest om met haar naar mijn moeder te gaan.
Mijn peettante is een goed geconserveerd oudje. Ze woont alleen in een huis vol licht, waar ze thrillers leest en babbelt met de ingelijste foto’s van haar man. Af en toe neemt ze een ander plankje en praat met de foto van mijn moeder, voornamelijk over mij.

Ik veronderstel dat ze de meest pikante informatie voor haar verzwijgt. Dat ik twee echtgenotes heb gehad, zij het een tegelijk. En dat ik geen advocaat ben geworden.
Terwijl ik haar in haar mantel hielp, bracht ze het gesprek op de roman die ik haar met kerst had gegeven.
‘Ik heb hem gisternacht uitgelezen…’
‘Vond je hem mooi, al was het geen detective?’
‘Tuurlijk, jij hebt hem geschreven.’
‘En de pagina’s over mijn moeder?’
‘Daar wilde ik het net met je over hebben.’
‘Alleen die zijn autobiografisch. Daar heb ik een stuk van mijn eigen geschiedenis in gestopt.’
‘Weet je zeker dat het jouw geschiedenis is?’
‘Hoezo… Is dat dan niet zo?’
‘Het is niet precies zo gegaan… Mijn beste jongen, ik moet je iets vertellen.’

Ze was even in de weer met sleuteltjes bij de commode. Toen ze zich weer naar mij toe draaide had ze een bruine envelop in haar fraaie knokige handen.
Met een trilling in haar stem overhandigde ze die.
‘Na veertig jaar wordt het eens tijd dat iemand je de waarheid vertelt.’

Lees meer in

Ik-wens-je-mooie-dromen

Ik wens je mooie dromen
Massimo Gramellini
vertaald door Jan van der Haar
ISBN 9789022564943
€ 15,-
uitgeverij Boekerij

Bestel Ik wens je mooie dromen via deze link bij bol.com

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *