Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Het geheim van Belmonte – boekentip voor liefhebbers van Le Marche

Ga je op vakantie in Le Marche of wil je thuis even wegdromen bij deze mooie regio? Met het boek Het geheim van Belmonte waan je je even in de heuvels van deze veelzijdige regio!

Wanneer haar grootmoeder Franca onverwacht sterft, erft Simona, een Italiaans-Duits gastarbeiderskind van de derde generatie, een huis in de regio Le Marche waarvan ze het bestaan niet kende.

De jonge landschapsarchitecte uit Allgäu vertrekt naar het verre Belmonte, een dromerig, middeleeuws dorp op een heuvel waar de tijd lijkt stil te staan. Daar vindt ze het levensverhaal van Franca op cassettes.

Beetje bij beetje volgt Simona de sporen van haar voorouders van een verlaten klooster naar een landgoed met een verlegen eigenaar, waar ze uiteindelijk een angstaanjagende waarheid ontsluiert.

Een fragment
‘De bergen waren nog wit van de sneeuw. Daarachter lag Italië, had nonna altijd gezegd als zij en Simona op deze bank zaten, die onder de top van de Mariaberg stond. Uit de mond van haar oma had dat noch verlangend, noch sentimenteel geklonken – eerder als aardrijkskundige informatie, die ze echter elke keer herhaalde.

Simona had liever naar beneden naar de stad gekeken en afzonderlijke gebouwen geïdentificeerd. Vanaf haar huis tot aan de Mariaberg was het een vlotte wandeling van één tot anderhalf uur, afhankelijk van welk pad je koos. Franca had minstens één keer per week voorgesteld om naar de Mariaberg te gaan, om haar hoofd leeg te maken.

En inderdaad: na de klim en een uitgebreide pauze op het bankje was het alsof je je longen en brein eens flink had gelucht. Kleine dagelijkse zorgen leken daarna niet meer zo belangrijk en grotere zorgen leken minder erg.

[…]

Rosalia woonde buiten Belmonte in een halfvervallen molen die al tientallen jaren niet meer in gebruik was. De mensen noemden Rosalia smoezend ook wel la strega – ‘de heks’. Sommigen bedoelden dat minachtend en anderen waarderend, maar hoe dan ook gingen talloze bewoners van Belmonte en de buurdorpen met hun kwaaltjes als eerste naar Rosalia.

Er waren maar weinig mensen die de artsen vertrouwden. En nu het oorlog was, waren er toch alleen nog maar een paar oude kwakzalvers in de omgeving, en dat zorgde er helemaal voor dat Rosalia het razenddruk had. Ze kon aantoonbaar wratten en gordelroos genezen en ook verder werd menige wonderbaarlijke genezing aan haar toegeschreven. Ook had ze al een paar van de jonge burgers van Belmonte op de wereld geholpen.

Toen Teresa haar op een middag in november opzocht, kwam Rosalia net het schuurtje uit, met in haar ene hand een bijl en in de andere een onthoofde kip waarvan het bloed nog uit het nekstompje drupte. Het regende al twee weken bijna onafgebroken en het erf voor de molen was één groot moeras.

Dat was in de omgeving niet veel beter. Ook op de Farinahoeve was alles doorweekt, er druppelde water uit de bomen en de wegen waren modderige stortbeken.

Rosalia gebaarde met haar hoofd naar de deur. Teresa stapte door de modder en veegde haar schoenen af aan de oude doek die voor de deur lag. Ze ging op de kruk naast de tafel in Rosalia’s keuken zitten, haalde de kletsnatte hoofddoek van haar hoofd en luisterde naar de apocalyptische regen die op het dak roffelde.

Er brandde een vuur in de haard en er hingen kruidenbosjes aan touwen die als een spinnenweb kriskras door de keuken waren gespannen. Op de plank drukten zoete vruchten tegen de wanden van de weckpotten, in andere potten dreven ondefinieerbare dingen, maar geen schildpadden of slangen of andere kadavers, zoals in Belmonte telkens weer werd rondgebazuind. Hooguit misschien een paar bloedzuigers.

Een kat streek langs Teresa’s benen, een witte met een zwart piratenlapje over haar linkeroog. Rosalia kwam binnen, zette rammelend een metalen emmer met de dode kip erin neer en wreef boven het haardvuur in haar klamme handen. Daarbij gluurde ze met haar listige kraaloogjes naar Teresa, die haar hart voelde bonken.

Rosalia’s haar was grijs en hing in een lange dikke vlecht op haar rug. Ze had bruine wallen onder en rimpeltjes rond haar ogen, die diep in hun kassen lagen, maar haar wangen waren even rozig en glad als die van een jong meisje. Haar leeftijd was onmogelijk te schatten.

La strega ging voor Teresa op een kruk zitten en pakte haar handen. Die waren ijskoud en klam van de zenuwen.
‘Ik kom, omdat…’
‘Wacht!’
Ze hield Teresa’s handen vast en bekeek haar van top tot teen.
Teresa slikte.

‘Je komt niet omdat je iets mankeert, maar omdat iets je te veel is.’
Teresa boog haar hoofd.
‘Hoe ver?’
‘Bijna drie maanden.’
‘Dan kan ik niet veel doen.’
‘Maar ik heb gehoord…’
‘De mensen praten een hoop onzin. Ik doe zoiets niet, basta. Dat heb ik nog nooit gedaan.’

Teresa merkte dat er tranen over haar wangen liepen. ‘Mijn vader vermoordt me,’ fluisterde ze. Rosalia zuchtte. Ze rommelde lang in een laatje en gaf Teresa ten slotte een grijs linnen zakje. ‘Twee lepels op een halve liter heet water. Heet, niet kokend. Drink het ’s avonds. Maar niet meer, hoor je me?’

Teresa stopte het zakje in haar tas. ‘Hoeveel ben ik je schuldig?’
‘Niets. Niet voor zoiets,’ zei ze.
‘Bedankt,’ zei Teresa.
‘Er is geen garantie!’ riep Rosalia haar na.

’s Avonds schonk Teresa voor het slapengaan uit het schuitje dat altijd op de kachel stond heet water in een kroes en nam die mee naar haar kamer. Het aftreksel rook naar nat hooi. Ze liet de kruiden lang trekken, goot de thee door een zeef en dronk alles in één keer op. Het smaakte zo bitter als gal. Iets wat zo afschuwelijk smaakte moest wel werken, dacht ze vol vertrouwen.’

Het geheim van Belmonte | Antonia Riepp | vertaald door Sylvia Wevers | ISBN 9789044355253 | € 21,99 | The House of Books | bestel Het geheim van Belmonte via deze link bij bol.com (ook verkrijgbaar als e-book)

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *