Het Romeinse Rijk spreekt enorm tot de verbeelding, want het is het grootste rijk dat de wereld ooit gekend heeft en de bakermat van ons huidige Europa. Er is dan ook veel geschreven over de levens van beroemde Romeinse keizers als Augustus, Hadrianus en Marcus Aurelius en over de val van het Romeinse Rijk.
Veel minder bekend is de geschiedenis van de opkomst van het rijk. In De geboorte van Rome vertelt Anthony Everitt hoe Rome uitgroeide van een kleine slaperige marktplaats tot het kloppend hart van een machtig rijk dat zich uitstrekte van Groot-Brittannië tot ver in het Midden-Oosten.
Een fragment uit De geboorte van Rome
In De geboorte van Rome weet Everitt vele boeiende personages tot leven te wekken: van Romulus en Remus tot Alexander de Grote, Cicero en Julius Caesar. Een fragment, met in de hoofdrol ‘de meest charismatische persoonlijkheid’ volgens Everitt. En dat is geen Romein, maar ‘de man die Rome bijna heeft vernietigd: de grote, tragische, verbitterde Hannibal.’
‘De bejaarde generaal was op audiëntie aan het hof. Hij had geen leger meer onder zich, hij zwierf als balling rond. Hij hoopte militair adviseur te worden van Antiochus de Grote, heerser over veel van de Aziatische gebieden die Alexander de Grote een eeuw eerder had veroverd. De koning overwoog oorlog te gaan voeren tegen een irritante nieuwe mediterrane macht, Rome, en had zijn twijfels over de loyaliteit van zijn bezoeker.
Om hem van zijn goede trouw te overtuigen vertelde de oude man daarop het volgende verhaal:
Ik was negen jaar oud en mijn vader stond op het punt op militaire expeditie naar Spanje te gaan. Ik stond naast hem in de tempel van Baäl Hammon, waar hij een offer bracht. De voortekenen bleken gunstig en mijn vader bracht een plengoffer aan de goden en voerde de gebruikelijke rituelen uit. Daarop beval hij alle aanwezigen een eindje bij het altaar vandaan te gaan staan en riep hij me bij zich.
Hij vroeg me vol genegenheid of ik graag mee op expeditie zou gaan. Ik was opgetogen want ik wilde niets liever, en zoals jongens doen, smeekte ik of ik alsjeblieft mee mocht. Mijn vader pakte mijn hand, leidde me naar het altaar, liet me mijn hand op het offer leggen en liet me zweren dat ik nooit een vriend van de Romeinen zou worden.
De koning was overtuigd en nam de man in dienst.
Voor de kleine jongen was de eed die hij die dag zwoer een bepalend, emotioneel moment van zuivering. Het bleef een levendige herinnering en hij liet er zich zijn hele leven door leiden, bij alles wat hij deed. Hij was Hannibal de Carthager, een militair genie en de machtigste vijand waarmee de Romeinse Republiek gedurende haar gehele bestaan te maken had.
Toen hij als bevelhebber van een groot leger buiten de muren van Rome zijn kamp had opgeslagen, was dit voor de Romeinen een afschuwelijke, nachtmerrieachtige aanblik om nooit meer te vergeten; wanneer Romeinse kinderen in later tijd te veel kabaal maakten, maanden hun ouders hen tot kalmte met het ergste dreigement dat er maar te verzinnen was: ‘Hannibal ad portas’ (‘Hannibal voor de poorten’).’
Lees al Everitts andere boeiende verhalen over de geschiedenis van Rome in
De geboorte van Rome | Anthony Everitt | vertaald door Corrie van den Berg | ISBN 9789026326189 | Ambo Anthos | bestel De geboorte van Rome via deze link bij bol.com
http://www.livius.org/
leuk om weer wat over geschiedenis te lezen.Saskia, wat een heerlijke afwisseling op je site: eten, cultuur kerst en andere feesten,, kunst, muziek,litteratuur, geschiedenis enz, ik lees dit liever dan de krant ! complimenti.
En de link hierboven is een heel handige geschiedenis link over de oudheid.
Prettig weekend ben je hier of al heerlijk in Rome ?
Dag Saskia, fijn om weer eens iets over Hannibal te lezen. Die man intrigeert me enorm, vooral sinds ik ooit , als leerling op het gymnasium, dat portret van hem, geschreven door Livius moest vertalen. Dank je wel