De Vliegenvanger – verzamelaar van verboden liefdes

De hype rondom dit vuistdikke boek was me eerlijk gezegd een beetje ontgaan. Pas toen ik in Amsterdam langs een peperbus fietste, zag ik dat de onderzijde van de cover werd ingenomen door de Sint-Pieter. Nieuwsgierig geworden begon ik die avond nog te lezen, en al snel reisde ik met Peter mee van het zuiden van Nederland naar Italië.

‘Houd God voor ogen en je gulp gesloten.’ Met dit advies wordt de Limburgse Peter naar het seminarie gestuurd. Maar Peter slaat het advies in de wind; of beter gezegd: hij kán het advies niet naleven. Zijn liefde voor zijn vroegere buurmeisje en een van zijn medestudenten zitten hem in de weg, net als zijn gevoel voor rechtvaardigheid.

Hij wordt verbannen uit het klooster waar hij zijn opleiding volgt. Hij durft niet terug naar huis te keren en reist in plaats daarvan dieper naar het zuiden, waar hij een leven leidt vol passie en bedrog. Hij besluit charlatan te worden – alleen al vanwege het woord – en verheft zichzelf in de adelstand.

Als Graaf Ravelli maakt hij furore in Rome en wordt de minnaar van een barones die hem introduceert in de betere kringen. Na een paar uitbundige misverstanden eindigt Peter als bedelaar en besluit hij terug te keren naar Nederland, waar inmiddels de Tweede Wereldoorlog is uitgebroken. Hij raakt betrokken bij het actieve verzet, wordt gevangen genomen en ter dood veroordeeld.

Toch weet hij zich ook dit keer weer te redden, dankzij het bijzondere talent om zowel linkshandig als rechtshandig vliegen uit de lucht te plukken. Hij wordt aangesteld als de vliegenvanger in dienst van het Derde Rijk. Zijn taak is het kantoor van de kampcommandant vliegvrij te houden, met als beloning zijn leven. Peter slaagt erin zijn taak te vervullen en gaat, als de oorlog is afgelopen, op zoek naar de twee grote liefdes uit zijn jeugd.

Op latere leeftijd schrijft deze verzamelaar van verboden liefdes zijn memoires. Deze memoires zijn nooit gepubliceerd, maar nu, jaren later, vormen ze een belangrijke bron van inspiratie voor De Vliegenvanger.

Als verzamelaar van verboden liefdes belandt Peter uiteraard ook in Venetië. Een fragment:

‘Op het San Marcoplein kon men vanaf vier uur genieten van verschillende orkestjes die hadden plaatsgenomen op de bescheiden podia. Bijna elk restaurant of koffiehuis had zijn eigen muzikaal ensemble. Men speelde uitsluitend beschaafde muziek. Een polka, een walsje, quickstep, zonder dat de strijkjes elkaar in de wielen reden. Er was voldoende afstand tussen de terrassen.

Peter en Sophia namen plaats onder de arcade bij het beroemde café Florian. De orkestleden gekleed in zwarte jacquetten hadden bij het verschijnen van Sophia beleefd geknikt. Peter verbaasde zich over haar bekendheid, zelfs hier in Venetië. De obers spraken de barones aan met haar achternaam, signora Partizani, en maakten zelfs bij het aanreiken van een schaaltje pinda’s een lichte buiging.

Na een minuut of tien stond Sophia op en verontschuldigde zich met een geheimzinnige glimlach. Toen Peter even later opkeek, zag hij haar terug op het podium. Ze stond achter een microfoon. Na vier maten vooraf zette het orkest in met een beroemd operafragment. Peter hield zijn hart vast, maar bewonderde tegelijkertijd haar moed om daar zomaar te gaan staan. Ze wierp hem een handkus toe die hij dankbaar met zijn ogen opving.

Daarna stak Sophia Partizani van wal.
Ze kantelde haar hoofd zodat er voldoende ruimte in haar strottenhoofd ontstond om alle hartstocht die ze bezat als een vocale wolkbreuk over het plein uit te storten. Voorbijgangers bleven onthutst staan en luisterden vol verbazing naar deze robuuste zangeres met haar onstuimig stemgeluid. Ook de gasten op het grote terras waren verrast door het volume dat deze kleine diva uit haar boezem wist te persen. Overmand door de extase van het moment, de verrukking die ze door haar aderen voelde stromen, raakte Sophia tijdens het zingen diep ontroerd door haar eigen optreden.

‘Oh mio caro, una lacrima sul viso, oh mio bambino caro…’ zong ze hartverscheurend.
Bij het tweede couplet ging het mis. Haar stem brak bij de komma, het moment om even op adem te komen, adem die er niet meer was. De resterende lucht was niet toereikend om ongeschonden de aria te voltooien.

‘Bambino caro’ zakte langzaam weg in een moeras van roze diarree. Met een luide snik sloot ze af in de juiste toonsoort, een onverwachte meevaller.
‘Bravissimo, bravissimo!’ begon Peter te roepen en hij kreeg daarbij schoorvoetend bijval van de welgemanierde obers.

‘Bravo!’ riepen de gasten op het terras nu ook en ze applaudisseerden enthousiaster dan strikt noodzakelijk was om het gestrande optreden verdienstelijk af te ronden. Aangewakkerd door Peters uitbundige ‘bravissimo’ kon men gerust spreken van een kleine ovatie.

‘Het was een verpletterende vertoning,’ kon signora Florian, de eigenaresse van de zaak, nog dagen later haar clientèle verzekeren. ‘Zelfs de duiven waren van slag, dat was sinds de val van Rome niet meer gebeurd,’ wist ze zich te herinneren.’

Lees al Peters avonturen in

De Vliegenvanger
Ravelli
ISBN 9789081401210
€ 19,95
TVF International