Eten, bidden, beminnen (Eat Pray Love) – Julia Roberts in Rome

Vanaf vandaag is de film Eat, Pray Love, naar het boek van Elizabeth Gilbert dat in het Nederlands Eten, bidden, beminnen heet, dan ook eindelijk in de Nederlandse bioscopen te zien. Wie de film helemaal onbevangen tegemoet wil treden, moet eigenlijk niet verder lezen, maar aangezien velen het boek vast al kennen, kan ik wel een tipje van de sluier oplichten…

Op haar dertigste heeft Elizabeth, in de film vertolkt door Julia Roberts, alles wat een ambitieuze, hoogopgeleide vrouw zich zou kunnen wensen: een echtgenoot, een huis en een succesvolle carrière. Maar in plaats van gelukkig te zijn wordt ze overspoeld door paniek, verdriet en verwarring.

Na een bittere scheiding en een hevige depressie besluit ze dat het tijd is voor een zoektocht naar de dingen die ze mist in haar leven: plezier, toewijding en evenwicht. Om die te vinden gaat ze in haar eentje op reis. Haar eerste bestemming is Italië, waar ze kennismaakt met la dolce vita en vooral met de genoegens van de Italiaanse keuken.

Het eerste deel heet dan ook niet voor niets Italië oftewel ‘zeg het alsof je het eet’ oftewel Zesendertig verhaaltjes over de zoektocht naar genot. Elizabeth’s Italiaanse avontuur begint in Rome:

‘Een paar weken later woon ik in Italië.
Ik heb ontslag genomen, mijn deel van het scheidingsakkoord en rekeningen van het advocatenbureau betaald, mijn huis vaarwel gezegd, mijn appartement opgezegd, mijn overige bezittingen bij mijn zusje achtergelaten en twee koffers gepakt. Mijn jaar op reis is begonnen. En ik kan me zowaar veróórloven om dit te doen, want er heeft zich een verbijsterend wonder in mijn leven voorgedaan: mijn uitgever heeft het boek aangekocht dat ik over mijn reis zal schrijven. Met andere woorden, het is precies zo uitgepakt als de Indonesische medicijnman had voorspeld. Ik ben al mijn geld kwijtgeraakt en heb het meteen weer teruggekregen – althans, genoeg om een jaar van te kunnen leven.

Nu ben ik dus inwoonster van Rome. Het appartement dat ik heb gevonden is een stille studio, in een historisch gebouw, maar een paar straten van de Spaanse Trappen, onder de elegante schaduwen van de verfijnde Borghesetuinen, vlak bij het Piazza del Popolo, waar de oude Romeinen hun triomfwagenraces hielden. Natuurlijk heeft deze buurt niet half de uit zijn voegen gegroeide grandeur van mijn oude buurt in New York, die uitzicht bood op de ingang van de Lincolntunnel, maar toch…
Ik neem er genoegen mee.’

Al snel voelt Elizabeth zich erg thuis in Rome, en dat wordt niet in het minst in de hand gewerkt door het heerlijke eten:

‘De eerste maaltijd die ik in Rome tot me nam was niets bijzonders. Gewoon wat vers bereide pasta (spaghetti carbonara) met als bijgerecht gebakken spinazie met knoflook. (De grote romantische dichter Shelley schreef eens een geschokte brief aan een vriend in Engeland over de Italiaanse keuken: ‘Jongedames van goeden huize eten hier zowaar – je raadt het nooit – KNOFLOOK!’)

Ook nam ik één artisjok, gewoon om te proberen; de Romeinen zijn namelijk verschrikkelijk trots op hun artisjokken. Dan was er nog bij wijze van knalverrassing een gratis bijgerecht dat de serveerster me als bonus bracht – een portie gebakken courgettebloemen met een beetje zachte kaas erin (zo voorzichtig bereid dat de bloemen waarschijnlijk niet eens merkten dat ze niet meer aan hun ranken zaten). Na de spaghetti probeerde ik het kalfsvlees, en verder dronk ik nog een fles rode huiswijn, helemaal voor mij alleen. En ik at warm brood met olijfolie en zout. En bij wijze van toetje tiramisu.

Toen ik na die maaltijd naar huis liep, om een uur of elf ’s avonds, hoorde ik herrie die uit een van de gebouwen in mijn straat kwam, iets wat klonk als een congres voor zevenjarige kinderen – een verjaardagspartijtje misschien? Gelach en geschreeuw en een hoop heen-en-weergeren. Ik liep de trap op naar mijn appartement, ging in mijn nieuwe bed liggen en deed het licht uit. Ik wachtte tot de huilbuien en piekergedachten zouden opkomen, aangezien dat zo’n beetje het vaste patroon was zodra het licht uit was, maar ik voelde me eigenlijk wel aardig. Ik voelde me goed. Ik voelde de eerste tekenen van tevredenheid.’

Elizabeth voelt zich binnen de kortste keren thuis in Rome. Ze leert Italiaans spreken, probeert elke dag een artikel in de krant te lezen en ze geniet vooral van de culinaire geneugten die de stad haar biedt, met dank aan de tips van Luca Spaghetti, een Romein die haar leert kennismaken met de meest bijzondere plekken in de stad.

Ontdek Rome met Elizabeth en bestel de dvd van Eat Pray Love via deze link bij bol.com. Veel kijkplezier!