Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Aan tafel bij de beste Italiaanse chef-kok van België: Felice Miluzzi van Restaurant Rossi in Leuven

Saskia: ‘Alweer meer dan tien jaar geleden (waar blijft de tijd) logeerde ik een weekend bij een vriendin die toen in Leuven werkte. Bij toeval belandden we de eerste avond bij een eenvoudig Italiaans restaurant, waar ik vervolgens de lekkerste pasta met zwaardvis ooit at. Nog jaren later wist ik precies hoe we daar zaten, in het zaakje dat eigenlijk te klein was voor de grootse prestaties van de kok.

Ik wilde graag terug om meer te proeven, maar het kwam er niet van. Ik had een drukke baan in Amsterdam en elke paar dagen vakantie die ik had, reisde ik naar Italië. De vriendin verhuisde terug naar Nederland, ik startte met Ciao tutti en zo gingen jaren voorbij zonder dat we naar Leuven terugkeerden.

Het rood-witgeblokte tafeltje in het hoekje van het restaurant bleef echter in ons hoofd rondspoken. Twee weken geleden gingen we terug, om even een weekend offline te zijn na een paar drukke weken, maar stiekem vooral om te kijken of het restaurant er nog altijd was.

Dat bleek zo te zijn. Sterker nog: het bleek tegenwoordig volgens Gault Millau de beste Italiaanse chef-kok van heel België te hebben: Felice Miluzzi. Spontaan langsgaan zoals toen was er dus helaas niet meer bij en zelfs een tafel reserveren voor ‘s avonds was tijdens ons weekendje weg niet mogelijk.

Gelukkig serveert Felice ook een heerlijke lunch en dus was de reis naar Leuven niet voor niets. We schoven alsnog aan tafel om te genieten van zijn kookkunst en de huiselijke Italiaanse sfeer. Het voelt extra warm, want hoewel de lucht strakblauw is, waait er een bitterkoude wind door de straten van Leuven.

Eenmaal binnen is de kou snel vergeten. Vanuit de kleine open keuken, die bijna uit zijn voegen barst van de heerlijke geuren en de snel bewegende koks, waaien flarden van Italiaanse conversaties het restaurant binnen. De ober loodst ons naar een van de tafeltjes, nog net zo rood-wit geblokt als de vorige keer. Felices ster mag dan inmiddels hoog aan de hemel staan, het is hier nog precies zo sfeervol en authentiek als in mijn herinnering.

We laten de menukaart voor wat ‘ie is en bestellen allebei het lunchmenu: bagna cauda, pappardelle met cinghiale (wild zwijn) en filetto di cervo (hertfilet). Stuk voor stuk lekker winters, met hartverwarmende smaken.

De bagna cauda is de mooiste die we ooit voorgeschoteld kregen. De saus van knoflook, olijfolie en ansjovis vormt de basis van een kleurrijk kunststukje, waarop vijftien verschillende groenten en een klein bolletje gefermenteerde knoflook prijken. Er is wortel, broccoli, radicchio en biet, die dankzij hun warme badje tevreden door je mond heen walsen.

Voor het laatste bodempje saus is er lekkers vers bruin brood, dat de smaak van de bagna cauda nog wat opstuwt. Fare la scarpetta was nog nooit eerder zo broodnodig. De ober glimlacht als hij onze schone borden ziet. We krijgen meteen een nieuw mandje brood, wat onze verwachtingen nog wat aanwakkert.

Terecht, want ook de pappardelle is om je snor bij af te likken, zoals de Italianen zeggen. Perfect al dente, met een smaakvolle saus en mooie stukjes wild zwijn. We lopen bijna de keuken in om nog een portie te vragen. Alleen de gedachte aan het hoofdgerecht dat zo volgt, houdt ons met beide benen aan tafel.

En gelukkig maar, want de hertenfilet mag er eveneens zijn. Hij gaat vergezeld van een crème van pastinaak, gestoofde savooiekool en gefrituurde pastinaak. Prachtig om te zien, parmantig in je mond, met een schitterende mix aan smaken en structuren.

Het lunchmenu voorziet niet in een toetje, maar na al dit heerlijks willen we natuurlijk ook de dolci van Felice proeven. Mijn vriendin gaat voor de klassieke tiramisù (die ik natuurlijk ook mag proeven), ik kies voor het toetje van de dag: een in stukjes uiteengevallen cheesecake met mousse van kaki, van zucca mantovana (de zoetige oranje pompoen uit Mantova) en van sinaasappel, met een bolletje pistache-ijs. Het definitieve bewijs dat Felice de sterren van de hemel kaapt om ze vervolgens stralend te serveren.

Het wordt echter nóg leuker. Als ik een caffè bestel, gaat in het keukentje gewoon een mini-moka op het vuur. Fantastisch vind ik dat, alsof je gewoon bij vrienden aan de keukentafel zit in plaats van in een restaurant. Heerlijk om te zien dat Felice zo zichzelf is gebleven en ondanks alle lof die hem van alle kanten wordt toegewaaid vooral doet waar hij goed in is: lekker koken in zijn eigen kleine restaurant in hartje Leuven.

Terwijl ik mijn koffie drink, gaat de keukenbrigade aan tafel. Voor hen barst straks de voorbereiding los voor een drukke avond. Toch neemt Felice na zijn bord pasta alle tijd om ons wat meer te vertellen over Rossi, de Slow Food-gerechten op de kaart en de bijpassende wijnen.

Bij het weggaan wijst hij ons op zijn Atelier, op het Stella Artois-terrein, verderop in de stad. Hier kun je niet alleen aanschuiven voor een bord pasta, maar ook vers gemaakte pasta (van orecchiette tot lasagne, van ravioli tot spaghetti) kopen. Ook worden er regelmatig pastaworkshops gehouden.

Daar komen we gauw een keer voor terug naar Leuven, zodat we thuis net zo’n heerlijke pasta op tafel kunnen toveren als Felice…’

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *