Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Wie het ommeland van Mascalucia verkent, een bijna vergeten dorpje op de Etna, komt overal sporen van een ver verleden tegen. Vooral de, soms vervallen en verlaten, symbolen van het geloof die in het landschap her en der opduiken, brengen je in gedachten naar het Sicilië van weleer. Een Sicilië waar landheren en priesters de dienst uitmaakten en elke kerk een gemeenschap op zich was – met niet alleen een gevolg van gelovigen, maar ook en flink stuk eigen grond waarop onder andere wijn verbouwd werd.
Sommige kerken zijn vervallen tot ruïnes en liggen er verlaten, soms wat spookachtig bij, zoals de pas gevonden resten van een kerk waarvan nog maar enkele muren overeind staan. Op die afgebrokkelde muren zijn nog duidelijk de resten zichtbaar van wat eens prachtige fresco’s moeten zijn geweest.
Maria’s plattelandskerk
Een iets beter lot heeft de Chiesa della Bambina getroffen (die officieel de Chiesa Madonna del Soccorso heet). Het kerkje is gewijd aan Maria en het kind, van wie binnen een mooi fresco te zien is. Ook dit pittoreske plattelandskerkje zou in verval zijn geraakt, ware het niet dat enkele omwonende dames de zorg op zich hebben genomen en de chiesetta met liefde onderhouden.
Pompeï op de Etna
In 1669 barstte de Etna uit. Het was een uitbarsting die zijn weerga niet kende en die talloze dorpjes trof. In Mompileri, in de gemeente Mascalucia, werd in dat noodlottige jaar een basiliek onder meer dan tien meter lava begraven. De kerk raakte in de vergetelheid, totdat men in 1704 een prachtig marmeren beeld van de heilige maagd Maria vond. Ze werd opgegraven en in ere hersteld.
Op de plek waar ze gevonden werd, bouwde men een nieuwe kerk, als onderkomen voor Maria: het Santuario della Madonna della Sciara di Mompileri. Daar kun je haar tot op de dag van vandaag bewonderen. Je waant je in een ‘Pompeï op de Etna’ wanneer je vervolgens via de naastgelegen poort afdaalt in de ondergrondse basiliek, onder metersdiepe lavasteen.
Bijzondere begraafplaats
Aan de rand van het oude centrum van Mascalucia vind je het cimitero centrale. Dit kerkhof is open voor publiek – en met reden: het is een waar openluchtmuseum dat doet denken aan de mooie (veel grotere) begraafplaatsen in bijvoorbeeld Florence en Pisa.
Naast talloze uitbundige graven in de kleurrijke steensoorten die zo typisch zijn voor dit deel van Sicilië, vind je er ook het oudste kerkje aan deze kant van de Etna. Het dateert uit de zesde eeuw en is helaas maar sporadisch geopend – alhoewel de buitenkant indrukwekkender is dan het interieur, dat op niet erg authentieke wijze is gerestaureerd. De façade is echter, zoals je duidelijk kunt zien, nog van originele lavasteen. Wandel op je gemak over de begraafplaats; je vindt er het ene na het andere mooie monument.
