Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Bergen vol bloemen – op pad in de Dolomieten met bloemengids Karin Planker

Sappig groene bergweiden, blauwe lucht en witte wattenwolken boven de bergtoppen en kleurrijke bloemetjes die fier de kop opsteken… De zomer is de ideale tijd voor een wandeling door de Dolomieten!

Ciao tutti’s Marloes gaat op pad met Alpengids Karin Planker, die alles weet over de bloemen die op de bergweiden groeien. Karin is niet zomaar een gids, maar een kruiden- en bloemenexpert. Ze weet niet alleen alles van de bloemen en kruiden die in de Dolomieten bloeien, ze maakt ook volop gebruik van de helende kracht van al die bloeiende bloemen en kruiden in de bergen.

Marloes: ‘We vertrekken vanuit Selva met de cabinovia, een soort kabelbaan maar dan met liften in de vorm van een soort eieren. Binnen een kwartier staan we hoog in de bergen, waar Karin op ons wacht.

Ze wijst ons meteen op de toppen die rondom ons hemelwaarts reiken, met onder meer de Gruppo del Sella, de Sassolungo, de Sassopiatto en de Sciliar. Maar vandaag komen we niet voor die toppen: we zijn hier voor een wandeling door de zonnige bergweiden van Val Gardena.

We verleggen ons perspectief van de bergtoppen aan de horizon naar de bloemenweelde aan onze voeten. Karin wijst al snel op een bloem die we direct herkennen: de paardenbloem. Voor ons niet meer dan onkruid, voor Karin een geneeskrachtige bloem.

Karin verwerkt de paardenbloem onder meer in thee, crèmes, olie en siroop. Het is goed voor onder andere het ontgiften van met name je lever, voor een gezonde huid en voor herstel bij spierpijn.

The power is in the flower,’ aldus Karin. Wanneer de bloem niet bloeit, zit die power in de wortels. Dit zorgt ervoor dat je buiten de bloeiperiode de wortels van de paardenbloem kan gebruiken om bijvoorbeeld thee van te maken.

Naast de voor ons bekende boterbloemen staan er ook veel bottoni d’oro, gouden knopen oftewel globebloemen. Het lijken grote boterbloemen, die mooi rond zijn, maar de trollius europaeus, zoals de officiële naam luidt, is een plant uit de ranonkelfamilie. Ze zetten de Alpenweiden in een prachtige zonnige gloed, maar anders dan de paardenbloem zijn deze bloemen giftig.

Proeven mogen we wel van biscutella montanina, glad brilkruid, door de bergbewoners ook wel ‘brood van Madonna’ genoemd. Het behoort tot de familie van de broccoli, maar de smaak heeft vooral ook iets mosterdachtigs. Tijdens de oorlog stond deze eetbare bloemensoort regelmatig op het menu.

Wellicht ten overvloede, maar de Alpenbloemen mogen niet worden geplukt. Ze behoren tot het erfgoed van het Parco Naturale Puez Odle, dat op zijn beurt deel uit maakt van de veelomvattende werelderfgoedsite die de volledige Dolomieten omvat.

Fotograferen mag natuurlijk wel, al is dat nog niet altijd eenvoudig. Om ze mooi vast te leggen, moet je namelijk wel een beetje lenig zijn. Liggend of zittend op de grond krijg je namelijk het mooiste plaatje van de kleurenpracht, zeker met de machtige bergen op de achtergrond.

Karin speurt naar een bloemetje met speciale helende eigenschappen voor vrouwen, rode klaver. Deze zou moeten helpen de hormoonbalans goed te houden en verlichting te bieden bij klachten tijdens de menopauze.

Een bloem die je ook veel ziet staan, is de blauwe gentiaan. Hiervan staat zowel de grote als de kleine variant in het veld. We zullen deze later nog zien op rotsgrond, waar hij ook goed gedijt.

We spotten een bloem die van kleur verandert: hij is in het begin roze maar wordt uiteindelijk paars. Dit is longkruid (pulmonaria). Zoals de naam al doet vermoeden, helpt het bij longproblemen. Wanneer je verkouden bent en veel moet hoesten, biedt dit bloemetje verlichting.

Als we over de weides lopen, vertelt Karin dat het gras in de weides bewust kort gehouden wordt. Het wordt twee keer per jaar gemaaid. Niet alleen vanwege een kleiner risico op brand, maar ook omdat van het hooi een heerlijke grappa wordt gemaakt.

De hutjes die we zien, zijn dan ook geen gewone berghutten. Ze waren bedoeld voor de maaiers, die hier tijdens de maaiperiodes konden overnachten. Karin wijst ons onder meer op de Daniel Hütte, waar grappa van hooi en van dennenappels wordt gestookt.

Als we hebben ingezoomd op alle weidebloemen, vervolgen we onze weg het bos in. Langs het bospad staan grote struiken met jeneverbessen. Karin wijst op de verschillende kleuren bessen. In drie jaar tijd rijpen ze van groen naar paars. De jeneverbes zuivert het bloed, is goed voor de nieren én voor de lever.

Rondom onze voeten groeit ook wilde tijm en karwijzaad. Karin waarschuwt dat daar veel giftige varianten van bestaan. Nooit zomaar iets in je mond stoppen dus, zelfs niet als je denkt de gevonden bloemen of kruiden te herkennen.

We houden wandelroute 4B aan, richting het Balcone Panoramico Mastlé. Na een korte klim genieten we van een prachtig uitzicht over de toppen in de vallei. Terwijl ik probeer het panorama vast te leggen, wijst Karin me op een klein bloemetje aan mijn voeten: de eerste edelweiss!

Vanaf het panoramapunt vervolgen we onze weg richting de Baita Troier Hütte, op een uurtje afstand. Onderweg passeren we een aantal open vlaktes, het pad stijgt wederom. Al snel zien we in de verte de hut liggen. We kunnen de lunch al bijna ruiken en zetten dus nog even een tandje bij.

foto: Noëlle Verhage | Mountainreporters

Eenmaal bij de berghut worden we geheel in stijl ontvangen door de eigenaar van de hut, met open armen en een bord vol plaatselijke lekkernijen.

Na deze fantastische berglunch hebben we weer voldoende energie om verder te lopen. We gaan onze laatste klim tegemoet, richting de Seceda (route 1). Wederom een pittig stukje klimmen, maar eenmaal op de rand van de berg wacht een fantastisch uitzicht.

foto Noëlle Verhage | Mountainreporters

Vanaf dit punt is het nog een half uurtje lopen tot de lift bij de Seceda Hütte, die ons weer terug naar het dal brengt.

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *