Op een Vespa langs vier meren in het noorden van Italië

Na haar Vespa-avonturen van vorig jaar heeft Annerike het Vespa-virus flink te pakken. Dit voorjaar stond ze dan ook te popelen om weer op de rode ‘wesp’ te stappen.

De jongens van Motoragazzi hebben na een ontspannende rit door de heuvels ten zuiden van het Gardameer om weer even te wennen, een tocht van honderdvijftig kilometer voor Annerike uitgestippeld, langs vier meren in het noorden van Italië.

Annerike: ‘Het is een tour voor ‘echte motorrijders’, aldus Matteo van Motoragazzi. Niet alleen vanwege de afstand, maar ook en vooral vanwege het parcours, dat op sommige plekken best een uitdaging zal vormen. Gelukkig heb ik al even kunnen oefenen, tijdens een ontspannende route door de heuvels ten zuiden van het Gardameer.

Vandaag is het tijd voor het steviger werk. Ik heb heerlijk geslapen bij Villa Gloriana, een gezellige bed & breakfast met twee kamers waar je gastvrij ontvangen wordt door eigenaresse Maria. In de zomer is het hier helemaal goed toeven met een zwembad in de tuin.

Heerlijk om in de zomer na een dagje toeren een frisse duik te nemen of je dag te beginnen met een paar baantjes, voor je aanschuift aan de door Maria met zorg overladen ontbijttafel.

Zo warm is het nu nog niet. ‘Ma è molto freddo oggi, nelle montagne!’ spreekt de eigenaresse van bed & breakfast Villa Gloriana me streng toe als ze me ’s ochtends net voor vertrek ziet. Ik heb twee fleecejasjes over elkaar aan met daaroverheen nog mijn leren jasje en ik heb het nu al warm. Maar eigenaresse Maria verzekert me dat ik echt te koud gekleed ben en staat erop dat ik ook nog haar rode winterjas aantrek.

Samen met Matteo van Motoragazzi rijd ik naar Riva del Garda, waar collega Giuliano ons staat op te wachten. Het startpunt van de vier meren tocht is Riva, helemaal aan de noordzijde van het Gardameer.

Na een jaar geen Vespa gereden te hebben, is het verstandig om de eerste meters op een oefenveldje af te leggen. ‘Remember, it’s not an electric bike, it’s a Vespa’, hoor ik Giuliano zeggen. ‘So no thirty kilometer per hour please!’ Ik hoop maar dat ik mezelf als ‘echte motorrijder’ kan bewijzen vandaag.

Ik hoor ‘andiamo’ en we zoeven de weg op. Het drukke Riva del Garda schiet al snel aan me voorbij en voor ik het weet komen we aan bij het eerste meer op de route, het Lago di Ledro, ten westen van Riva del Garda.

Vlak bij dit meer vind je een museum met overblijfselen uit de bronstijd, die zijn gevonden langs de oevers van het meer. Ook is er een reconstructie van prehistorische paalwoningen, palafitte. Voor een museumbezoek hebben we geen tijd, maar ik kan wel even wat foto’s schieten.

We slingeren vervolgens over een smal weggetje omhoog de bergen in. Ik werp nog een laatste blik op het meer, dat prachtig schittert in de diepte.

De route is best een uitdaging. Onderweg ‘even’ snel stoppen voor een foto is er helaas niet altijd bij: steile weggetjes omhoog, flinke afdalingen, een aaneenschakeling van scherpe bochten, lange donkere tunnels en dat alles in een rap tempo. Want dertig kilometer per uur is voor elektrische fietsen, hoor ik Giuliano nog zeggen.

De volgende stop op de route is bij de Ampola-waterval, bij Storo. Deze waterval ligt verscholen langs de kant van de weg. Als Giuliano me er niet op had gewezen, was ik er waarschijnlijk zo langs gezoefd. We parkeren onze Vespa’s en dalen voorzichtig af richting de waterval, waar het kristalheldere water in een enorme stortvloed in de rivier terechtkomt.

Een frisse duik lonkt, maar we stappen op om op weg te gaan naar de Armanini forellenkwekerij, waar we een kijkje mogen nemen bij de kweekvijvers vol bijzondere forellensoorten. Visliefhebbers zijn meer dan welkom om verschillende producten te proeven. Giuliano en ik slaan de vis af, maar dankzij de aanwijzingen voor het volgende deel van de route, richting lunchadres, kan ik me alvast verheugen op een bord vegetarische home made casoncelli.

Maar eerst hebben we nog de nodige kilometers te gaan. Plankgas rijden we richting het Lago d’Idro. We ‘klimmen’ een aardig eind omhoog. De beloning: een adembenemend uitzicht over het Idromeer.

Na een spannend en spectaculair eerste deel van de route strijken we voor de lunch neer bij restaurant Perlonc. Omdat ons tafeltje al gereserveerd was, staan de borden casoncelli binnen no time op tafel.

Deze lokale pasta is gevuld met een mengsel van broodkruim, Parmezaanse kaas en boter. Na zo’n uitdagende route smaakt dat meer dan goed. ‘In de bergen is het eten echt anders, voller en vetter’, zegt Giuliano. Zelfs de tiramisù lijkt inderdaad extra calorieën te bevatten.

Met nieuwe energie stappen we na een caffè weer op onze Vespa’s. Voor de scooters is het hard werken na de lunch, met bochtige, smalle wegen die zich als een kurkentrekker om de berg heen een weg naar boven banen. Ineens lijkt de weg op te houden en komen we aan op een soort pleintje, met het Santuario Rio Secco. Nu valt pas op dat aan de zijkant van het gebouw een weg onder de kerk doorloopt.

Uiteraard gaat er een mooie legende schuil achter deze bijzondere kerk, die zich lijkt vast te klampen aan de steile berghelling. Begin zeventiende eeuw zien een paar locals een verschijning van de maagd Maria in het bos. Om het beeld te bewaren, bouwen ze een kapel tegen de bergkant.

Vanwege de slechte bereikbaarheid en het grote aantal bezoekers dat naar het heiligdom komt, besluit men op een beter bereikbare plek een kerk voor het Maria-beeld te bouwen. Maar steeds als de bouwvakkers aan het werk willen, is hun gereedschap weg en is het verplaatst naar de oude kapel. Ze besluiten dan ook om het nieuwe heiligdom op de plek van de oude kapel te bouwen, dat hier nog steeds aan de bergwand ‘hangt’.

Met de Vespa rijden we onder de kerk door. Het is de enige kerk ter wereld waar je onderdoor kunt rijden, dus dat is wel een bijzonder moment. We vervolgen onze weg richting het Valvestino-meer.

Het Lago di Valvestino mag dan een kunstmatig meer zijn, maar het schittert er niet minder om. Het blauwer dan blauwe meer ontstond in de jaren zestig door de bouw van de Ponte Cola-dam in de rivier de Toscolano.

Als kers op de taart van deze tocht komen we – na een vluchtige eerste blik op het Gardameer – aan bij een van de meest spectaculaire kloven van Italië en een begrip onder motorrijders: de legendarische Strada della Forra.

La Forra is een smalle weg vol haarspeldbochten die er van bovenaf uitziet als een slang, met donkere tunnels en rotspartijen zo hoog dat de zon hier geen schijn van kans maakt. Met de toeterknop onder mijn duim probeer ik de bochten als een echte biker te trotseren.

Na zes kilometer lang mijn handen stevig aan het stuur te hebben gehouden, dienen de eerste zonnestralen zich weer aan en rijden we het stadje Pieve binnen, dat meer dan vierhonderd meter hoog boven het Gardameer ligt.

Daar wacht de laatste beloning van vandaag: een weids uitzicht over het Gardameer – van Sirmione tot Riva del Garda – vanaf het panoramische Terrazza del Brivido, dat boven de rotsen lijkt te zweven. Splendido!’

Praktische informatie over deze viermerentour per Vespa

Wil je de Four Lakes-tour van Motoragazzi boeken? Alle details (incl. data en prijzen) vind je op de website van Motoragazzi. Je kunt de tour zowel met gids rijden als zelfstandig volgen. In dat laatste geval is enige scooter/motorervaring wel echt een vereiste.