Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Vandaag is een memorabele dag. Precies vijftien jaar geleden stak Saskia voor het eerst de sleutels in het slot van haar nieuwe onderkomen, een studentenkamer in Tilburg. Een kleine kamer, met een felgele muur en uitzicht op de supermarkt aan de overkant. Een kamer waar de heimwee vooral de eerste weken hard toesloeg. Geen heimwee naar Limburg, nee, Saskia had vooral heimwee naar het nog diepere zuiden – naar Italië, waar ze kort ervoor voor het eerst haar hart had verloren.
Het was liefde op het eerste gezicht geweest, daar in Rome, of beter nog: liefde met de eerste ademteug. Het gebeurde bij de eerste aanblik van het Piazza del Popolo in Rome. Een magisch gevoel, een soort thuiskomen, waardoor alles in een ander licht kwam te staan.
De hele week lang kon niets dat gevoel nog wegnemen. Niet de verzengende hitte, niet de zigeuners die de tassen van de groep scholieren regelmatig probeerden te ontfutselen, niet eens de wel zeer eenzijdige kennismaking met de Italiaanse keuken, met elke-avond-kip-en-sla.
Eenmaal terug in Nederland, met de examens voor de boeg, werd dat gevoel alleen maar sterker. In plaats van wiskundige formules te leren of Griekse filosofen te bestuderen, bleef Saskia’s hoofd afdwalen naar Rome. Hoewel Saskia voor vertrek nog geen vastomlijnd plan had voor de toekomst, was het na terugkeer duidelijk dat Rome hoe dan ook deel uit zou gaan maken van die toekomst – een stad met zo’n indrukwekkende geschiedenis zou vanzelf een mogelijkheid bieden, daarvan was Saskia overtuigd.
De eerste echte mogelijkheid kwam echter vijf jaar later in een andere Italiaanse stad, in Florence. Op 1 juli 2003 stak Saskia daar opnieuw voor het eerst de sleutels in het slot van een nieuw onderkomen, nog Spartaanser dan in Tilburg maar alleen al de ligging, aan de rand van het centrum, vlak bij het Fortezza di Basso, maakte alles goed.
In Florence groeide de eerste verliefdheid uit tot een ware liefde – met inbegrip van alle negatieve aspecten van de ander die je soms zo mateloos kunnen irriteren. In die tijd waren dat vooral een niet-functionerende koelkast (met 40 graden!), bureaucratisch gerompslomp en die altijd en eeuwig flirtende Italianen, die je te pas en te onpas als toerist (dat was wellicht nog wel het ergste) bejegenen. Kleinigheidjes, die in het niet vielen bij het feit dat Saskia zich elke ochtend even moest knijpen om te beseffen dat ze echt wakker was geworden in Florence.
Inmiddels kunnen de flirtende Italianen gepareerd worden in hun eigen taal. Aan de rompslomp wen je (een beetje), en het gelukkige gevoel op Italiaanse bodem te zijn overheerst nog altijd. In dat opzicht is de verliefdheid dan ook eigenlijk nooit over gegaan. Saskia’s hart maakt nog altijd een sprongetje bij het ontdekken van een ‘nieuw’ dorpje, bij het zien van een typisch Italiaanse straatscène of alleen al bij het horen van een in rap Italiaans gesproken dialoog tussen twee buurvrouwen.
Sinds het begin van Ciao tutti, nu zo’n drieëneenhalf jaar geleden, wordt die liefde alleen maar dieper – simpelweg door l’amore te delen met jullie. Een mooi moment om daar even bij stil te staan, vandaag, op de dag dat de liefde voor Italië zich voor het eerst echt manifesteerde – weliswaar door een diep gevoel van heimwee, maar ja, pas als je iets zo erg mist weet je ook dat je ervan houdt, nietwaar?
Liefde voor Italië
Gelukkig mag de liefde tussen Saskia en Italië nu elke dag gevierd worden, ook en vooral door de dagelijkse blogs. Deze maand staat daarom de liefde voor Italië nog meer dan anders centraal op Ciao tutti. We dwalen door het Florence zoals Saskia dat ontdekte (met morgen een stukje uit haar reisverslag van toen, ver voor Ciao tutti), we doen verslag van projecten vol passie in het altijd betoverende Toscane en we presenteren een unieke blogreis die we in oktober organiseren.
Ondertussen wakkert Willemijn deze maand haar liefde voor Rome nog een beetje aan tijdens een bijzondere persreis in de hoofdstad, waarvan ze later uitgebreid verslag zal doen. Uiteraard geven we ook volop tips voor een dosis Italië in eigen land, met tentoonstellingen, recepten, films en boekentips – zodat ook jullie liefde voor Italië volop kan worden aangewakkerd…
Mooi stuk! Dat je voor eeuwig verliefd mag blijven, zoals Rome de eeuwige stad is. En dat je ons daarvan blijvend mag laten meegenieten!
O, dit is zo herkenbaar! Liep bij m’n rondreis als 16jarige jankend over straat omdat ik me daar thuis voelde maar weer naar huis moest. “Dan ga je toch klassieken studeren!” Aldus mijn docent, en zo geschiedde. En die studie is een heerlijk excuus om heel vaak in Rome te zijn…
Enorm herkenbaar. Vooral de zin: ‘Het gebeurde bij de eerste aanblik van het Piazza del Popolo in Rome. Een magisch gevoel, een soort thuiskomen, waardoor alles in een ander licht kwam te staan.’
Zo herkenbaar, en elke keer overkomt het mij weer. Nu woon ik een jaar in Italie en elke dag ben ik hier zo gelukkig omdat dit echt voelt als thuiskomen.