Vorig jaar trotseerde ik de augustusdrukte in Siena om de Palio mee te maken, en met name de aanloop naar deze paardenrace. Op uitnodiging van Serena reisde ik naar Siena en bracht ik een week door op en rond het Piazza del Campo, met de opdracht elke avond thuis te komen met het laatste nieuws over de Palio. Als tegenprestatie nam zij me mee naar alle festiviteiten die normaal gesproken niet voor toeristen toegankelijk zijn. Zo schoof ik samen met haar en haar zoon op de avond voorafgaand aan de Palio aan bij La Cena della Contrada van de wijk …
Lees meer »Zoekresultaten voor win
Elke dag in Toscane – Frances Mayes
Helaas is dit onze laatste dag in Toscane, vanavond wordt er weer gewoon Amsterdamse lucht ingeademd. Gelukkig kan ik met Elke dag in Toscane de komende dagen nog even de heimwee de kop indrukken. In haar nieuwste boek vertelt Frances Mayes, beroemd van haar eerdere Toscane-romans Een huis in Toscane (dat is verfilmd als Under the Tuscan Sun) en Bella Toscana, het lyrische verhaal over haar twintig jaar durende liefdesaffaire met Toscane, de mensen, de cultuur en de levensstijl. Daarnaast vertelt ze over het verrukkelijke leven in Bramasole, haar huis in de buurt van Cortona, geeft ze je haar favoriete …
Lees meer »Contrada della Chiocciola – de wijk van de slak in Siena
Saskia: ‘Tijdens onze eerste avond in Siena stuiten we op een grote stoet zingende contradaioli. Nu had Serena me vorig jaar een aantal van deze inni (volksliederen) gegeven om te bestuderen, dus ik neuriede een beetje mee. De contradaioli bekeken me met nieuwsgierige, ietwat verbaasde blik. Bij het refrein aangekomen nodigden ze ons uit een stukje mee te wandelen en te zingen, hetgeen we natuurlijk graag deden. Na een aantal rondes door de stad voelden we ons bijna echte Chiocciolini. We werden meegetroond naar de kerk en het museum van de contrade, die normaal gesproken alleen tijdens de nacht volgend …
Lees meer »Chiostro del Carmine – hotel in een prachtig klooster in Siena
Saskia: ‘Op de een of andere manier voel ik me in Italië altijd erg aangetrokken tot oude kloosters, en dan met name tot de mooie, verstilde kloostertuinen die in het hart van een kloostercomplex liggen. Begrijp me niet verkeerd, het is niet het leven binnen die muren dat me aantrekt – er is buiten die muren zo veel moois te zien en te beleven – maar de sfeer die in zo’n tuin heerst. Zelfs in de kloostertuinen in de centra van de meest drukke steden als Napels en Rome heerst een absolute rust, alleen verstoord door kwetterende vogeltjes en het …
Lees meer »Piazza del Campo in Siena – het mooiste plein ter wereld
Saskia: ‘De eerste aanblik van het Piazza del Campo ontroert me ook dit keer weer. Het begint al op een paar kilometer afstand, als je de slanke Torre del Mangia boven de daken van de huizen ziet uitsteken en steeds dichterbij ziet komen. Naarmate je dichterbij komt, verdwijnt de toren soms achter een groot gebouw, maar niet voor lang. Door de smalle straatjes vang je steeds weer een glimp op van de toren, totdat je door een nauwe doorgang aan de rand van het Piazza del Campo staat en de toren in al zijn glorie kunt aanschouwen. Het plein vraagt …
Lees meer »The Last Victory – documentaire over de Palio in Siena
Het is de vooravond van de Palio. Alles wordt uit de kast gehaald om ervoor te zorgen dat de wijk Civetta gevestigd is, de overwinning op zijn naam mag schrijven. Iemand van buiten Siena kan zich vaak nauwelijks iets voorstellen bij al deze commotie, maar voor de Sienezen is de Palio het belangrijkste hoogtepunt van het jaar. John Appel heeft dat gevoel een aantal jaren geleden perfect tot uiting weten te brengen in zijn documentaire The Last Victory, waarin twee inwoners van Civetta tijdens de dagen voorafgaand aan de Palio worden gevolgd en geïnterviewd. Hoofdpersoon van de film is Egidio, …
Lees meer »Italiaanse buren – Tim Parks
De Engelse schrijver Tim Parks emigreerde naar Italië en kreeg daarmee niet alleen te maken met zijn Italiaanse buren, maar ook met de Italiaanse manier van leven. Hij heeft aan den lijve ondervonden hoe moeilijk het is niet te verdwalen in de doolhof van regels, gewoontes, normen en waarden die het alledaagse leven in Italië bepalen. Tegelijkertijd heeft hij geleerd te genieten zoals alleen een Italiaan dat kan. Inmiddels wil Parks nooit meer weg uit Italië en is hij gehecht geraakt aan de chaos en het gebrek aan structuur, maar vooral aan de onverwachte belevenissen die dit vaak oplevert. In …
Lees meer »Hoe overleef ik… de Palio in Siena
Toen ik vorig jaar in Siena aan mijn cursus Italiaans voor gevorderden begon, kregen we allereerst een stencil uitgereikt met de titel Vocabolario di sopravvivenza per il Palio: Woordenlijst om de Palio te overleven. Mijn medestudenten en ik keken elkaar een beetje lacherig aan: ook zonder deze specifieke kennis zouden we deze eeuwenoude paardenrace weten te doorgronden, dachten we. Binnen vijf minuten wisten we al dat we de lijst hard nodig zouden hebben. De inwoners van Siena praten in juli en augustus nauwelijks ergens anders over dan over de Palio, die het hele dorp in zijn greep heeft. De wereldpolitiek, …
Lees meer »La dolce città – snoepen van de lekkerste soorten koekjes in Siena
Siena is niet alleen de stad van de Palio, maar ook van de lekkerste koekjes! Als je door de middeleeuwse straatjes loopt ruik je de zoete geur van versgebakken koekjes of de kruidige tonen van panforte die net uit de oven wordt gehaald. Ideaal voor bij een kopje koffie, en als je lang genoeg in Siena blijft kun je elke ochtend andere koekjes uitproberen. Cantuccini – knapperige amandelkoekjes Het bekendst zijn waarschijnlijk de cantuccini, langwerpige amandelkoekjes die net als beschuit twee keer gebakken worden. De koekjes bevatten naast amandelen ook meel, suiker, amaretto en enkele specerijen als kardemom, kaneel, kruidnagel en …
Lees meer »Een handleiding voor de Palio in Siena
Siena maakt zich op voor de Palio. Al wekenlang gonst het in de kleine Toscaanse stad van de bedrijvigheid in de contrade. Vanavond weten we welke contrada de Palio di Provenzano op zijn naam mag schrijven. Deze contrada mag zich de trotse eigenaar noemen van de palio of cencio (‘vaandel’), die dit jaar is ontworpen door Ali Hassoun, een Libanese kunstenaar die al jarenlang in Italië woont. De afbeelding op de palio verwijst naar de Slag bij Montaperti, waarbij de Sienezen de Florentijnen wisten te verslaan en die precies 750 jaar geleden plaatsvond. Zoals ik gisteren al schreef, telt Siena …
Lees meer »Een bijzondere beestenboel in Siena – de zeventien contrada’s (wijken) en hun dieren
Vanaf vandaag verblijft Saskia een maand in Siena, waar de voorbereidingen voor de Palio, de paardenrace die de hele stad wekenlang in zijn greep houdt, in volle hevigheid zijn losgebarsten. Maar paarden zijn bij lange na niet de enige dieren die je in aanloop naar de Palio in Siena tegen komt. Lees en wandel mee door de verschillende wijken van de stad en ontdek de meest bijzondere beesten! Siena is verdeeld in zeventien verschillende wijken, contrade genaamd. Elke contrada heeft zijn eigen grondgebied, zijn eigen kerk, zijn eigen fontein, zijn eigen hechte gemeenschap… en zijn eigen dier. Dat dier kom …
Lees meer »Deze laatste zomer – Cesarina Vighy
‘Ik ging écht naar Rome. […] Ik kende de stad al en ik hield van haar alsof ze een mens was, met diezelfde begeerte, met diezelfde angst om haar kwijt te raken, de angst om haar niet volledig te bezitten, die nu eenmaal bij de liefde horen. Ik verlangde nu al naar de dag waarop de hartstocht overgaat in kalme genegenheid, die dag waarop ik zozeer deel van haar zou uitmaken dat ik me net als alle werkelijke bewoners zou beklagen over haar gebreken en haar ongemakken. Wat ik in die tijd nodig had was óf een kluizenaarsgrot om me …
Lees meer »Gooi je één, twee of drie muntjes in de Trevifontein?
Toen ik in april in Rome was, heb ik natuurlijk een muntje in de Trevifontein gegooid, waarvan hierbij het levende bewijs: Zoals jullie wellicht weten, was ik hierdoor verzekerd van mijn terugkeer naar Rome. Al decennialang gooien toeristen en bezoekers een muntje in de fontein, met de heilige overtuiging dat ze dan nog eens zullen terugkeren. De oudste vermelding van het werpen van een muntje dateert van ongeveer 1870, maar pas in 1954 werd deze gewoonte door de film Three Coins in the Fountain wereldberoemd. Volgens de echte kenners moet je met je rug naar de fontein gaan staan. Je …
Lees meer »Lorenzo & Giovanna – Schoonheid en noodlot in Florence
ARS VITINAM MORES ANINUMQUE EFFINGERE POSSES PULCHRIOR IN TER RIS NULLA TABELLA FORET Zo luidt de tekst op het cartellino op de achtergrond van dit schilderij. Het is een variatie op de slotregels van een epigram van Martialis, die zich in net zulke bewoordingen uitliet over een jeugdportret van Marcus Antonius Primus. De woorden vormen, net als het lieftallige portret, een compliment voor het jonge meisje: ‘O kunst, als jij de zeden en de geest zou kunnen uitbeelden, dan zou er op aarde geen mooier schilderij te vinden zijn.’ Het meisje dat op dit schilderij is afgebeeld is de jonge Giovanna degli Albizzi. In 1486 …
Lees meer »Verleidelijke Venussen in de Galleria degli Uffizi in Florence
De Galleria degli Uffizi heeft ontelbaar veel kunstwerken in haar collectie waarbij de hoofdrol is weggelegd voor Venus, de godin van de Schoonheid. Op het schilderij dat we in deze blog bespraken, The Tribuna of the Uffizi van Johann Zoffany, zie je vooraan een van de beroemdste werken waarop Venus staat afgebeeld, de Venus van Urbino van Titiaan. Het schilderij is op het doek van Zoffany een beetje een vreemde eend in de bijt, aangezien het in die tijd in Florence nog niet zo gewoon was om een vrouw zo open en bloot af te beelden, zonder enige bedekking en …
Lees meer »Kunstkenners in de Tribuna van de Galleria degli Uffizi
De Galleria degli Uffizi is tegenwoordig een van de beroemdste musea ter wereld, maar het enorme gebouw was eigenlijk bedoeld om de kantoren (uffizi) van de gemeente Florence en de belangrijkste gilden te kunnen huisvesten. Hertog Cosimo I belastte Vasari met de opdracht het enorme complex vorm te geven. Hoewel Vasari vol enthousiasme aan de slag ging, heeft hij de voltooiing niet mee mogen maken. Toen hij in 1574 stierf, ging de leiding over op Bernardo Buontalenti (die ook het ijs heeft uitgevonden – zie deze blog), die de bouw samen met Alfonso Parigi wist te voltooien. Francesco I, de …
Lees meer »Florence – bloemenstad, leliestad
Naar aanleiding van mijn eerste blogstukjes over Florence vorige week vroeg trouwe lezer Joris Wouters mij: ‘Waarom toch ‘Florence’ en niet ‘Firenze’? Weet jij waar die gewoonte vandaan komt om deze Italiaanse stad een Franse naam te geven?’ Tijdens mijn studie in Florence had ik me er ook al over verbaasd dat de Vlamingen – net als de Italianen – de stad heel klinkend Firenze noemen, terwijl wij in Nederland de stad alleen kennen onder haar Franse naam, Florence, vaak ook nog uitgesproken als ‘Florans’ waardoor alle Italiaanse charme die in het vrolijke Firenze zo mooi weerklinkt al snel ver …
Lees meer »Bewonder de marmeren David van Michelangelo op het Piazza della Signoria in Florence
‘De grootste kunstenaar kan niets verzinnen dat niet vooraf al in de steen bestaat, maar als zijn hand niet met zijn geest meegaat zal hij het nooit van ’t ruwe marmer winnen.’ Aldus Michelangelo, die inderdaad met zijn beitel de meest natuurlijke vormen uit een blok marmer tevoorschijn kon toveren. Hij liet zich zelfs niet uit het veld slaan door de bijnaam van het blok marmer waaruit hij zijn David moest zien te scheppen. Hoewel het blok door veel van zijn collega-beeldhouwers en andere betrokkenen spottend il rotto (het beschadigde) werd aangeduid – aangezien het blok marmer een aantal barsten …
Lees meer »De poort naar het paradijs – de bronzen deuren van de doopkapel in Florence
Tegenover de Duomo vind je de bronzen deuren van het Baptisterium, de doopkapel van Florence. Het verhaal wil dat de bijnaam van de deuren – ‘de poort naar het paradijs’ – te danken is aan Michelangelo, die de deuren zo mooi vond dat hij ze ‘waardig achtte het paradijs af te sluiten’. Helaas kun je het Baptisterium niet door deze deuren betreden, maar alleen al door ze te bekijken straalt iets van de hemelse grandeur op je af… De deuren bevatten tien bronzen panelen, van links naar rechts en van boven naar beneden: 1 – het scheppingsverhaal, de zondeval en …
Lees meer »Een impressie van Florence uit Klein reismozaïek van Hella Haasse
Florence, Firenze, de hoofdstad van Toscane, de bakermat van de renaissance… Elk jaar trekken honderdduizenden toeristen van over de hele wereld naar deze stad om de Duomo van Brunelleschi te bewonderen, over de Ponte Vecchio te lopen en de meesterwerken van Leonardo da Vinci, Sandro Botticelli en Michelangelo op foto of film vast te leggen. Als inleiding op een warme meimaand over Florence en Florentijnse zaken vandaag een fragment uit Klein reismozaïek. Italiaanse impressies van Hella Haasse, dat ze in 1953 tijdens een bezoek aan Italië optekende: ‘Op weg naar Fiesole verdwalen wij in het heuvelland buiten Florence. Een smal pad, …
Lees meer »Pastakoningin Sophia Loren
‘Vroeger was de bereiding van pasta zoiets als een geheime wetenschap. Men moest de maand kennen… de wind… men moest de wolken en de sterrenhemel in de gaten houden. Men moest zich inzetten met hart en ziel, het was een hartstocht, een kunst.’ De in 1849 aan de rotskust van Amalfi geboren Francesca Montosi staat bekend als een van de eerste en succesvolste pastamaaksters van Italië. Haar spaghetti, macaroni, penne, tagliatelle en ravioli maakten furore in de belangrijkste families van Napels. Reeds als zevenjarig meisje, nog aan de hand van haar grootvader, oefent ze het ritme van het gelijkmatig pletten …
Lees meer »Culinair genieten in Napels
De lekkerste adresjes voor een heerlijke tijd in Napels! 1 Gran Caffè Gambrinus Via Chiaia 1 (op de hoek van Piazza Trieste e Trento), Napels Dit klassieke café stamt uit 1860 en vormt al tientallen jaren een gewilde ontmoetingsplaats voor schrijvers en andere artistiekelingen. Tussen de goudomlijste spiegels, roodfluwelen stoelen en camerieri in wit kostuum waan je je even in het literair Napels van een eeuw geleden. 2 Caffè del Professore Piazza Trieste e Trento 46, Napels Een eenvoudiger, maar minstens zo lekker kopje koffie drink je aan de overkant van het Piazza Trieste e Trento, bij Caffè del Professore. …
Lees meer »De schoonheid en de hel
De schoonheid en de hel, dat is de titel van het meest recente boek van Roberto Saviano, de auteur van Gomorra, waarvan wereldwijd miljoenen exemplaren werden verkocht en waarmee Saviano belangrijke prijzen in de wacht sleepte. De schoonheid en de hel is tegelijkertijd ook de typering van het leven dat Saviano na het verschijnen van Gomorra leidt. Sinds 26 oktober 2006 zit Saviano namelijk continu ondergedoken. Hij reist van hotelkamer naar hotelkamer, met af en toe een tussenstop voor een nachtje op het bureau van de carabinieri of in een donkere eenpersoonskamer in een afgelegen straatje. Zelf schrijft hij hierover …
Lees meer »De geschiedenis van de Napolitaanse pizza
Pizza is de culinaire trots van Napels. Hoewel de oorsprong van de pizza niet met harde feiten valt te bewijzen, gaan de Napolitanen er prat op dat de pizza in Napels is uitgevonden. Het feit dat de Etrusken al platte broden aten die zij picea noemden en dat we dankzij het Griekse pitta en in het Turkse pide vermoeden dat de pizza de Italiaanse versie van de zeer oude, mediterrane traditie van platte broden betreft, doet niets af aan de Napolitaanse trots. Zoals Mimmo, de eigenaar van de bed & breakfast waar ik verbleef stellig herhaalde: ‘Noi Napoletani abbiamo inventato …
Lees meer »