Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
In de blog van vanochtend lieten we al zien dat ze in Zuid-Tirol wel verstand hebben van culinaire vakanties. Nu nog zo’n smakelijk initiatief: Sciare con Gusto.
Zuid-Tirol telt maar liefst 19 Michelin-sterrenrestaurants met in totaal 22 sterren. Om die culinaire eigenschap van de regio ook op de piste te kunnen vieren, is Sciare con Gusto bedacht. Sterrenchefs uit de regio ontwikkelen recepten voor berghutten, waardoor ieder restaurant een of meerdere bijzondere gerechten op de kaart heeft staan. Door dit leuke evenement kun je op een laagdrempelige manier kennis maken met de kookkunsten van sterrenchefs. Elena probeerde het uit!
Elena: ‘Op wintersport eet je vaak niet de meest culinaire gerechten. Een flink bord pasta, frietjes met steak, goulashsoep en kaiserschmarrn zijn eerder regel dan uitzondering. Maar in Alta Badia ontkom je niet aan een bijzondere lunch. Bij maar liefst 14 berghutten kan je genieten van een lunch op sterrenniveau, en vervolgens weer verder de piste af. Weer eens wat anders dan een bord spaghetti bolognese!
Onze eerste dag op de piste maakten we een stop bij Ütia de Bioch. Een gezellige berghut met een enorm terras en wat ligstoelen om van het uitzicht te genieten. We worden meteen verwelkomd met cioce, liagnes sfumiades y ćiajó de Südtirol, een flinke plank antipasti. Dat gaat er wel in! Op de plank liggen allerlei lekkernijen: Zuid-Tirools speck, kaas, gerookte salami, mierikswortel en augurk.
Dit is waar we voor kwamen! Die tocht omhoog was het helemaal waard, wat een verwennerij! Op het bord liggen tortelli gevuld met buffelricotta en speck, op een bedje van risina-bonen. Eetbare bloemen en crema di balsamico sieren het gerecht. Een kunstwerk om van te smullen, ontwikkeld door Norbert Niederkofler, chef-kok van tweesterrenrestaurant St. Hubertus in San Cassiano in Badia.
Als onze gids uit Bolzano vertelt dat de tiramisù hier haar favoriet is, kunnen we niet anders dan deze ook proeven. Er is altijd wel een plekje over voor een dessert, toch?
Het is zo ongeveer de grootste portie tiramisù die ik ooit gezien heb, maar oh wat een bommetje geluk is dit. Een romige crème van mascarpone met heerlijke biscotti, niet doorweekt maar ook niet te droog. Perfetto!
De tweede dag skiën wordt ook al zo culinair onderbroken. Dit keer eten we bij Ütia Bamby, een wat kleiner restaurant maar zeker net zo gezellig. De eerste trek stillen we met wat pizzahapjes.
Buiten in de zon krijgen we vervolgens een gerecht van de hand van Nicola Laera, chef-kok van La Stüa de Michil. Carpaccio klinkt misschien niet heel bijzonder, maar dit is niet zomaar carpaccio…
Laera maakte carpaccio di manzo bio scottato, crema di rapa di prezzemolo, carciofi sott’olio e cialda di pane di segale. Een hele mond vol! Het gerecht weerspiegelt de afkomst van de chef-kok. Zijn Ladinische roots vind je terug in de crème van rapen, wafeltjes van roggebrood en het biologische rundvlees van de lokale fokkerij. Aan de andere kant zie je invloeden uit Puglia: artisjokken in olijfolie en pepermunt. Geweldig! Later deze week lees je meer over La Stüa de Michil en Nicola Laera.
De zon maakt plaats voor een sneeuwbui, dus we verplaatsen ons van het terras naar binnen. Daar warmen we nog even op met een bord kaiserschmarrn, iets minder culinair maar wel heel lekker. Buon appetito!’
