Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Romeinse graffiti

Tijdens een wandeling deep down Rome, beneden langs de oever van de Tiber, viel mijn oog net voor ik onder de Engelenbrug doorwandelde, op een schattige graffitiboodschap:

Eenmaal weer ‘boven’, in een zijsteegje van de Via del Governo Vecchio, zag ik nog zo’n graffitispreuk die de moeite van het vastleggen waard was, niet alleen vanwege de boodschap maar ook en vooral vanwege de mooie kleurschakering:

Dat deed me denken aan een verhaal dat Rosita Steenbeek ooit optekende over Romeinse graffiti, en dat ik bij thuiskomst direct opzocht om het nogmaals te lezen en met jullie te kunnen delen. Hieronder het verhaal, met de titel Schrijf het op de muren:

‘Een goede vriend van mij kwam onlangs voor het eerst naar Rome.
‘En, wat vind je van de stad?’ vroeg ik verwachtingsvol.
‘Erg vies.’
Ik was geschokt.

‘Ja natuurlijk, de gebouwen zijn prachtig, maar alles is volgeklad.’ Ik liep een tijdje zwijgend en ietwat bedrukt naast hem voort door het centrum van Rome. Heel rustig wees hij me op voorbeelden. ‘Kijk hier is Giovanni langsgekomen. En hier Michele en hier heeft Ernesto een muurtje opgeknapt en daar heeft Luisa een bericht achtergelaten.’ Inderdaad zag ik dat we bijna geen muur of deur konden passeren of die was voorzien van wilde tekeningen en teksten.

‘Kijk, de tijden op dat busbordje zijn niet meer te lezen.’ Even later reed er een bus voorbij die, tot en met de ramen, overdekt was met kleurige kreten en tekeningen. Ik verbaasde me dat ik daar kennelijk een blinde vlek voor had gehad. Kort daarop las ik in de krant dat een hele straat in het gezellige Trastevere in opstand was gekomen tegen de writers, want zo worden ze genoemd en dat wordt dan op zijn Italiaans uitgesproken.

Er stond een foto bij van de in mooie pasteltinten geschilderde huizen die allemaal van de meest woeste illustraties waren voorzien. De burgemeester vond dit ook te dol en heeft alles op gemeentekosten laten overschilderen. Maar de pastelverf was nauwelijks droog of in de nacht kwamen de writers weer aangeslopen met hun spuitbussen en nu knallen hun tekeningen en teksten weer in de meest felle kleuren van de muren.

Het loopt steeds meer uit de hand. Hoe uitdagender hoe beter. Onlangs stond in de Italiaanse kranten dat we op YouTube konden zien hoe een paar writers een auto van de Mondialpol, de veiligheidspolitie, onder handen namen. Ze hebben ook een forum waarop ze meningen en technieken uitwisselen. ‘Ik wil iets gaan doen op de raccordo annulare, de stadsring, maar weet niet in welke stijl.’ ‘Hoe kun je iets op een bus zetten zonder dat de chauffeur het merkt?’

Er is ook een film over dit fenomeen: Scrivilo sui muri. Schrijf het op de muren. Een liefdesverhaal tegen de achtergrond van de writerswereld. De regisseur heeft zich gebaseerd op de verhalen van echte writers. Hij laat zien dat er verschillende groepen bestaan die met elkaar concurreren en die werken in uiteenlopende stijlen. Het zijn jongeren die hun stem willen laten horen, kinderen uit mislukte huwelijken die geen zin hebben om als radertje mee te draaien in de maatschappij waaraan ze een hekel hebben. Ze komen wel sympathiek en romantisch over, met een moeilijk maar avontuurlijk leven. We zien hoe ze de grote verkiezingstrein gaan vol schilderen.

Nu is men bang dat deze film alleen maar reclame is voor de writers. Ook voor kerken en regeringsgebouwen deinzen ze niet terug. Nog even en de Sint-Pieter is van een kleurig nieuw jasje voorzien.

Misschien heeft het toch ook te maken met deze stad, waar op elke fontein, kerk, palazzo, brug, poort wel een naam staat van een Romeinse keizer, consul, paus of kardinaal. Zelfs op het Pantheon staat niet alleen dat Agrippa het heeft laten bouwen, en met kleine letters dat het gerestaureerd werd onder Septimius Severus, maar bovendien de namen van een paar pausen, omdat die ook nog het een en ander hebben laten opknappen. Verder lees je op een ontelbaar aantal huizen dat die en die kunstenaar, geleerde, politicus of geestelijke er geboren werd, stierf of op bezoek was.

Vanochtend liep ik langs de beeltenis van een in een buitenmuur gemetselde Maria. Toen ik bleef staan bij de writershandtekening daaronder, las ik voor het eerst de in marmer gehakte tekst: ‘Deze beeltenis van de Madonna heeft op 9 juli 1796 door meerdere malen haar ogen te bewegen en met een zachte gelaatsuitdrukking, de bevolking van Rome getroost.’

Ik loop verder, draai me nog een keer om. Volgens mij knipoogde ze even.’

Meer van Rosita’s verhalen over Rome lezen? Een bundeling van haar kleurrijke columns, met illustraties van Sieb Posthuma, vind je in Kleuren van Rome.

Kleuren van Rome
Rosita Steenbeek
met illustraties van Sieb Posthuma
ISBN 9789029573771
€ 15,00
uitgeverij De Arbeiderspers

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *