L’uomo che viaggia fra le stelle

Vanaf vandaag reizen we door naar Toscane voor een weerzien met alle heerlijks in deze regio. Aangezien jullie echter nog een verslag te goed hebben van Willemijns persreis naar Piemonte, Saskia’s reis in Zuid-Tirol en een beetje Puglia naar aanleiding van Willemijns nieuwe boek, laten we jullie in juli weer meegenieten van Toscane. Zo kunnen we ook nog een beetje vakantie vieren 😉

Maar eerst een bijzondere muzikale reis, als avventurieri di fortuna, zoals wordt beschreven in deze heerlijke canzone van Cesare Cremonini:

‘Questa canzone non è triste
è solo tristemente vera
parla di quel che non esiste
finché la scienza non lo spiega
Sa come cadono le stelle
che non ne cade mai nessuna
che siamo pezzi di meteore
o avventurieri di fortuna.
Ma dell’amore non sa niente,
di me che tremavo di paura
e allora aprivo le finestre
per vedere cosa c’era.
C’era la notte e le sue stelle
e sul tuo viso era la luna,
così ho capito che per sempre
non avrei amato più nessuna…
Vieni con me,
tu vieni con me…
L’uomo che viaggia fra le stelle
e ha camminato sulla luna
giura amore e poi si pente
chiede ai maghi la fortuna.
Fa collezione di conquiste,
conosce il peso di una piuma,
è un pescatore di conchiglie
poi gratta e perde la fortuna.
Ma dell’amore non sa niente,
di me che tremavo di paura
e allora aprivo le finestre
per vedere cosa c’era.
C’era la notte e le sue stelle,
e sul tuo viso era la luna
così ho capito che per sempre
non avrei amato più nessuna.
Vieni con me!
Tu vieni con me…
Vieni con me!
Tu vieni con me…’

Print dit artikel of sla het op als pdf