Kopie van een jeugd

Nadat we vanochtend Gerrit Komrij eerden met een gedicht over La Nave Puglia, het schip in de tuin van D’Annunzio’s villa, nemen we vanmiddag afscheid van de andere grote dichter die afgelopen week overleed, Rutger Kopland, volgens de Volkskrant ‘Nederlands meest geliefde dichter’.

Kopland schreef prachtige gedichten over afscheid, maar minder bekend is dat hij ook schitterend schreef over Michelangelo’s David.

David

Beelden werden niet gemaakt, ze moesten ‘worden
bevrijd uit het marmer’, alsof ze er al waren,
altijd al,

(ergens, in een windstille juni, op een wit,
onbewoond eiland in een blauw-groene zee)

en inderdaad, hij vond een prachtige steen,
onder zijn huid een perfecte machine
van hersenen, spieren en hart,

en niets van moeite, niets van een beweging
die er ooit was of nog zou, alleen
houding, onverschillige kracht

van miljarden kristallen, volmaakte
kopie van een jeugd.

Rutger Kopland
uit Voor het verdwijnt en daarna

Een perfect afscheid van een groot dichter, en een perfecte start van een reis naar Carrara, waar we vanaf morgen kijken naar beelden die niet worden gemaakt, maar ‘slechts’ bevrijd uit het marmer…

Print dit artikel of sla het op als pdf