Venezia – così bella, così strana

Manuela deelt vandaag een prachtig gedicht met ons: Venezia van de Italiaanse dichter en vertaler Diego Valeri:

C’è una città di questo mondo,
ma così bella, ma così strana,
che pare un gioco di fata morgana
e una visione del cuore profondo.

Avviluppata in un roseo velo,
sta con le sue chiese, palazzi, giardini,
tutta sospesa tra due turchini,
quello del mare, quello del cielo.

Così mutevole! A vederla
nella mattina di sole bianco
splende d’un riso pallido e stanco,
d’un chiuso lume, come la perla:

ma nei tramonti rossi affocati
è un’arca d’oro, ardente, raggiante,
nave immensa, veleggiante
a lontani lidi incantati.

strana > raar

profondo > diep

avviluppata > ingepakt, gehuld

sospesa > hangend

turchini > turquoise

mutevole > wispelturig

il riso > de glimlach

pallido > bleek

la perla > de parel

il tramonto > de zonsondergang

♥♥♥

Ciao tutti’s rubriek Italiaans in beeld wordt verzorgd door Manuela Borghetti. Manuela komt uit Milaan en heeft een passie voor communicatie en talen. Ze studeerde vreemde talen aan de Universiteit voor tolken en vertalers in Milaan, maar deelt haar liefde voor Italiaans nu met Nederlandse studenten in hartje Amsterdam, bij Taalhuis Amsterdam, én elke vrijdag met alle Ciao tutti-lezers.

Print dit artikel of sla het op als pdf