Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Op deze snikhete dag nemen we je mee naar zee voor een beetje verkoeling, met een prachtig gedicht van Salvatore Quasimodo:
Già da più notti s’ode ancora il mare,
lieve, su e giù, lungo le sabbie lisce.
Eco d’una voce chiusa nella mente
che risale dal tempo; ed anche questo
lamento assiduo di gabbiani: forse
d’uccelli delle torri, che l’aprile
sospinge verso la pianura. Già
m’eri vicina tu con quella voce;
ed io vorrei che pure a te venisse,
ora di me un’eco di memoria,
come quel buio murmure di mare.
s’ode > men hoort
(van het werkwoord udire)
la sabbia > het zand
la voce > de stem
l’eco > de echo
risalire > weer oplopen, teruggaan
il lamento > het geweeklaag
i gabbiani > de meeuwen
la pianura > de vlakte
la memoria > de herinnering, het geheugen
il murmure > het gemompel, gemurmel
