Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Het bekendste kunstwerk ter wereld in koffie

Begin deze week schreef ik uitgebreid over de kunst van het koffiezetten, niet wetende dat er ook nog een andere vorm van koffiekunst bestond. Bij toeval stuitte ik namelijk de dag erna op dit geweldige kunstwerk, gemaakt van, jawel, kopjes koffie:

Deze ‘Mocha Lisa’ werd gemaakt tijdens het Rocks Aroma Festival in Sydney, al een aantal zomers geleden. Voor het namaken van de Mona Lisa waren maar liefst 3604 kopjes koffie nodig, onderverdeeld in espresso, caffè latte en cappuccino, plus 564 kopjes met alleen maar melk, om de benodigde kleuren te creëren.

Da Vinci blijft de gemoederen nog altijd bezighouden. Ik schreef eerder dit jaar al over de zoektocht naar een verloren gewaande Da Vinci in het Palazzo Vecchio in Florence (hierbij nog een linkje naar dat artikel), maar er is meer. Zo wijdt National Geographic in het februarinummer een heel artikel aan een onbekend meesterwerk dat wellicht kan worden toegeschreven aan Da Vinci:

‘Het lijkt een te sterk verhaal: iemand gaat een galerie binnen en koopt voor een zacht prijsje een onbekend meesterwerk van Da Vinci. Toen Silverman dit portret aankocht, was het 75 jaar geleden dat er voor het laatst een werk officieel aan de meester was toegeschreven. Er bestond ook geen bewijs dat de maker van de Mona Lisa ooit op vellum had gewerkt. Er waren zelfs geen kopieën of schetsen op perkament overgeleverd. Als dit een echte Da Vinci was, waar was deze tekening dan al die vijfhonderd jaar geweest?

Silverman mailde de afbeelding van Bianca naar Martin Kemp, emeritus hoogleraar kunstgeschiedenis aan de Oxford University. Da Vinci-kenner Kemp ontvangt regelmatig dit soort plaatjes. De afzenders weten het altijd zeker: ze hebben een nieuwe Da Vinci in handen. ‘Ik ben altijd geneigd om automatisch nee te roepen,’ vertelde Kemp me. Maar de afbeelding van deze ‘griezelig levensechte’ jonge vrouw deed hem ditmaal besluiten te gaan kijken. Hij vloog naar Zürich, waar Silverman de tekening (van 33 bij 24 centimeter) in een kluis bewaarde. Kemp: ‘Toen ik het portret onder ogen kreeg, ging er een rilling door me heen. Ik besefte dat dit iets heel bijzonders was.’

Die sensatie bracht Kemp ertoe een onderzoek te starten. Dankzij hoogwaardige multispectrale scans die Pascal Cotte van Lumiere Technology in Parijs vervaardigde, kon Kemp door de verschillende lagen van de tekening heen kijken. En hoe beter hij het portret bekeek, hoe meer hij er de hand van de meester in herkende.’

uit: National Geographic, februari 2012
© tekst: Tom O’Neill | foto’s: Gzegorz Mazurowski

Het hele artikel, met prachtige foto’s, lees je zoals ik al schreef  in de National Geographic van februari 2012. In Milaan starten ze bovendien met de restauratie van een van Da Vinci’s aantekenboeken, de Codice Trivulziano.

Willemijn van Dijk schreef begin deze week over dit bijzondere project:Het restauratieproject wil niet alleen het wetenschappelijk onderzoek vergemakkelijken, maar heeft ook voor ogen het document toegankelijker te maken voor het grote publiek.

Met dit doel wordt er naast de originele versie van de Codice ook een digitale versie gemaakt. De serie schetsen die Leonardo bij wijze van architectonische studie maakte van de koepel van de Duomo van Milaan, bijvoorbeeld, is straks gewoon met een druk op de knop op te roepen van het internet, stel ik me zo voor.’

Dat lijkt me een prachtig vooruitzicht… Dan kunnen we Da Vinci veel makkelijker tot leven wekken dan met het zetten van ruim 3500 kopjes koffie…

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *