Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
In augustus kregen we een heerlijke uitnodiging van het Amsterdamse restaurant Pasta e Basta in onze digitale brievenbus. De chef-kok van Pasta e Basta, Tom Smit, werkte de afgelopen maanden namelijk nauw samen met Ron Blaauw, om ervoor te zorgen dat Pasta e Basta naar een nieuw culinair niveau getild wordt. De vraag was of we eens wilden komen proeven – wat we uiteraard graag deden.
Het etentje moest alleen even op zich laten wachten omdat we zoveel in Italië waren in september en oktober. Afgelopen week was zowel Saskia als Willemijn even in Nederland en dus gingen we eindelijk proeven.
Hoewel we allebei al jaren in Amsterdam wonen en toch bijna alle Italiaanse restaurants hebben geprobeerd, waren we nog nooit over de drempel van Pasta e Basta gestapt. Jammer, want we waanden ons woensdagavond echt weer lekker in Italië, gewoon aan de Amsterdamse Spiegelgracht.
Of dat aan de bijzondere toevoegingen van Ron Blaauw ligt, kunnen we helaas niet zeggen – we proefden eerder immers niet – maar feit is dat de keukenbrigade van Pasta e Basta weet wat ze doet. Er wordt gebruik gemaakt van echt goede Italiaanse ingrediënten (we proefden onder andere een hemelse ricotta) en er komen mooie combinaties op tafel. Zonder de on-Italiaanse overdaad bij je pasta – die echt swingend de pan uit komt en op je bord duidelijk een mooie symfonie vormt met bijvoorbeeld gebakken lamsworst, tomatensaus, lavas en munt – een van de pasta’s die we proefden.
Maar laten we bij het begin beginnen: de antipasti. In de vleugel staat een uitgebreide selectie aan Italiaanse voorgerechtjes: panzanella, gegrilde groente met ricotta, pastasalade met Parmigiana, een salade van linzen en rode biet, knapperige dunne pizzabodems uit de Siciliaanse keuken, bruschetta met tomaat, met makreel en met aubergine, salade van aardappel en Parmaham, frittata, insalata caprese, tacchino tonnato (met kalkoen in plaats van kalfsvlees) en verschillende vleeswaren, waaronder coppa di Parma.
Gelukkig maar dat we met zijn tweeën waren, want anders was het alleen om te proeven al veel te veel geweest! Het was allemaal meer dan smakelijk. Willemijn viel vooral voor de tacchino tonnato, heerlijk met een ansjovisje erbij, Saskia voor de gegrilde groente met ricotta. Dat gaan we thuis ook eens proberen!
Na de antipasti vroeg onze gastvrouw, Martha, of we even een pauze wilden inlassen. Daar gingen we graag op in, niet alleen om zo later wat meer te kunnen proeven, maar vooral om ook even aandacht te hebben voor iets anders dan ons bord. Want Italiaans eten bij Pasta e Basta betekent ook genieten van live muziek. Alle gastheren en –vrouwen kunnen niet alleen de lekkerste gerechten opdienen, nee, ze kunnen ook allemaal de sterren van de hemel zingen. Tussen de gangen door brengen ze verschillende soorten muziek ten gehore. We luisterden met kippenvel naar de aria Je veux vivre uit de opera Romeo e Giulietta – van ‘onze’ Martha – en David Goncalves’ bijzonder mooie stem.
De menukaart (voor de pasta’s) haakt hier helemaal bij aan: de kaart heeft de vorm van een elpee, met op de plek van de plaat het menu met acht verschillende pasta’s. Per tafel kies je van deze kaart drie pastagerechten. Gelukkig waren we het snel eens: voor ons de penne met gebakken lamsworst geserveerd in een tomatensaus met de kruiden van lavas en munt, de ravioli gevuld met taleggio en ricotta met bruine boter, gefrituurde knoflook en salie, en de spaghetti aglio olio aangemaakt met tomaat en geserveerd met ricotta, basilicum en rode peper.
Terwijl wij ons te goed deden aan de laatste restjes pasta, schoof eigenaar Hans Duijf nog even aan tafel. Hij laat ons kennismaken met een aantal van de bijzondere wijnen die bij Pasta e Basta geschonken worden. We proefden onder andere de prachtige witte wijn van Angelo Gaja uit Toscane, Ca’ Marcanda Vistamare (‘Zeezicht’), een blend van vermentino, viognier, chardonnay en sauvignon blanc. Een verrassende ontdekking, waar we hopelijk snel meer van zullen gaan proeven.
De grootste verrassing kwam daarna, want Pasta e Basta blijkt wijnen van Elena Walch op de kaart te hebben staan, die we in de zomer in Zuid-Tirol proefden. Die moesten we natuurlijk ook even proeven – met heimwee naar de Zuid-Tiroolse heuvels.
Helaas hadden we na al dat lekkers geen plek meer voor een toetje, dat er op de andere tafeltjes desondanks aanlokkelijk uitzag. Er zit dus niks anders op dan gauw nog een keer terug te gaan. Non basta una visita!
