Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Vista sull’oliveto – liefde op het eerste gezicht

Sinds juni 2011 wonen Ed en Heleen samen met hun je-weet-wel rode kater Dirk in het zuiden van Umbrië, dicht bij de grens met Lazio, waar ze Countryhouse B&B Vista sull’oliveto runnen. Ze waren meteen verliefd op dit unieke plekje met magnifiek uitzicht.

Heleen zal ons in haar gastblogs regelmatig laten meegenieten van alles wat ze allemaal onderneemt en meemaakt. Maar we beginnen met een korte kennismaking. Hoe zijn Heleen en Ed op dit prachtige plekje in ‘het groene hart van Italië’ terechtgekomen, zeven jaar geleden?

Heleen: ‘Italië. Het was een land waar Ed en ik eigenlijk nooit op vakantie gingen. Totdat er in 2004 een programma op televisie was, Terug naar Toscane, dat enorme indruk op ons maakte. De beelden die ze toonden waren werkelijk prachtig.

We besloten onze volgende vakantie in Toscane door te brengen en de steden te bezoeken die we in de serie voorbij hadden zien komen. En tja, toen we daar eenmaal waren werden we op slag verliefd. We zijn daarna ook nooit meer echt weggegaan. Italië had onze harten gestolen en elke vakantie brachten we er door.

En zo gebeurt het dat je, heerlijk wiegend in een hangmat, turend over de glooiende valleien terwijl de zon de horizon kust en de lucht verandert in diverse tinten roze en dieprood, gaat dagdromen. Dromen dat je ooit zélf een bed & breakfast in dat heerlijke land runt.

Al gauw kwam voor ons het moment dat het niet alleen bij dromen bleef. We maakten serieuze plannen om daadwerkelijk te gaan emigreren.

Onze zoektocht naar een geschikt pand begon in 2005. Elke vakantie gingen we met makelaars op pad om panden te bezichtigen. Al heel snel kwamen we erachter dat we op een van de duurste stukjes van Italië verliefd waren geworden en dat de droom om ooit een pand te bezitten in Toscane een illusie was.

We besloten om niet bij de pakken neer te gaan zitten en een rondreis door Italië te maken. Want we waren natuurlijk niet enkel verliefd geworden op Toscane. Het was het gehele plaatje: de Italianen zelf, die altijd even vriendelijk, hartelijk en behulpzaam zijn, de schoonheid van het land, het heerlijke eten en de mooie wijnen, het relaxte leven, het klimaat… Zo reden we duizenden kilometers, van noord naar zuid en van oost naar west.

We hebben prachtige stukken gezien, maar toch bleef Toscane onze favoriet. Al had ook Umbrië indruk op ons gemaakt. We besloten om daar naar een geschikt pand te zoeken.

In 2007 schreef onze makelaar dat hij het ideale pand had gevonden. We boekten direct twee tickets en gingen erheen. De makelaar had niets teveel gezegd, het was inderdaad een prachtig pand en bovendien zeer betaalbaar. Het stond al zeven jaar in de verkoop en had de laatste vijf jaar geen geïnteresseerde kopers meer gezien – al kwam net toen wij het pand gingen bezichtigen een andere makelaar aanrijden met vier gegadigden.

Dat was even spannend, want het huis lag werkelijk prachtig. Alles klopte. Toch waren er wat zaken die ons zorgen baarden. We besloten een technische keuring te laten doen en dat bleek geen overbodige luxe. De fundering was het grootste probleem en dat zou enorm in de papieren gaan lopen.

Terwijl wij koortsachtig aan het nadenken waren wat we zouden gaan bieden, werden we gebeld door de makelaar. De mensen die we bij de bezichtiging hadden gezien, hadden een bod uitgebracht. Een hoog bod ook nog eens, waar we onmogelijk overheen konden bieden.

En zo spatte onze droom weer uiteen. In je hoofd ben je alles al aan het inrichten en zie je je gasten rondlopen in de tuin, genietend van het prachtige uitzicht. En ineens is alles weg.

het pand dat we bijna gekocht hadden, met uitzicht over de Val d’Orcia

De zoektocht begon dus weer van voor of aan. Op dat moment brak ook nog eens de financiële crisis uit en daardoor werd het bijna onmogelijk om een hypotheek af te sluiten. Ik begon de moed al aardig te verliezen en werd hoe langer hoe sceptischer, terwijl Ed volhardde in onze droom.

We bekeken vele panden, maar niks waar we echt warm voor liepen. Na een zoektocht van vijf jaar stonden we op het punt om op te geven. Tot Ed een oproep tegenkwam van B&B-eigenaren in Toscane die op zoek waren naar iemand die een seizoen lang hand- en spandiensten kon verrichten.

Dat zou een mooie gelegenheid zijn om kennis te maken met het runnen van een B&B. Ook zouden we dan dichter bij het vuur zitten als er een geschikt pand voorbij zou komen. Ed schreef een lange en mooie brief en werd uitgenodigd. Twee maanden later vertrok hij voor negen maanden naar Toscane.

We hadden wel met elkaar afgesproken dat dit de allerlaatste poging zou zijn om een geschikt pand te vinden. Als het nu niet zou lukken, zou het ook het einde zijn van onze Italiëdroom. Ik kwam zo vaak als ik kon. Vele panden hebben we gezien. Maar niks waarvan ons hart ook maar een beetje sneller ging kloppen.

De maanden verstreken en het werd oktober, een maand voor Ed weer thuis zou komen. Ik zoek – inmiddels zonder al te veel hoop – op internet naar huizen. Tot mijn grote verbazing komt er een prachtig pand voorbij dat te huur staat. Meteen sein ik Ed in en nog geen vierentwintig uur later heeft hij een bezichtiging met de makelaar.

Hij belt me nog tijdens het bezoek op en is helemaal van de kaart. Dit is het!!!! Ik moet direct overkomen. Aangezien ik geen vrije dagen meer heb, boek ik een ticket voor zaterdagochtend heen en zondagochtend terug. Zal onze droom in dit etmaal dan toch werkelijkheid worden?

Waar we beiden bijna niet meer in geloofden, gebeurde. We liepen door het pand van onze dromen en werden op slag verliefd op het uitzicht. Liefde op het eerste gezicht, mooier nog dan dat we in onze dromen hadden bedacht.

Ruim zes maanden later nemen we afscheid van familie en vrienden en vertrekken we naar Poggiolo (Calvi dell’Umbria), op de voet gevolgd door de cameramannen van Ik Vertrek.

Nu, zeven jaar later, genieten we nog steeds elke seconde. Elke dag opnieuw prijzen we ons gelukkig dat we deze plek gevonden hebben, dat we hier kunnen wonen en werken en onze gasten in de watten mogen leggen. Als ik de gordijnen open, sta ik nog elke ochtend vijf minuten stil en staar ik over de valleien. En elke dag is anders en bijzonder, van zonsopgang tot zonsondergang. Mijn camera maakt overuren.

Het is bovendien een heerlijk gevoel om ons plekje te kunnen delen met onze gasten. Zij genieten net als wij met volle teugen van il paradiso, het paradijs, zoals de locals deze streek noemen. Je vindt er alles wat Umbrië zo mooi en geweldig maakt. Het is een geweldig gebied voor levensgenieters, kunst- en cultuurliefhebbers, wandelaars, fietsers, tekenaars, schilders, fotografen, muziekliefhebbers… Ach, voor wie eigenlijk niet?

Het authentieke, ware Italië kun je hier nog ontdekken. Er is veel ongerepte natuur, rust en ruimte. Je vindt er een beeldschoon, schilderachtig landschap met prachtige panorama’s, idyllische steden, middeleeuwse stadjes en dorpjes. Veel plekken zijn nog niet ontdekt door het grote publiek.

Het is onmogelijk om je hier ook maar één seconde te vervelen. Vanuit Vista sull’oliveto ben je in tien minuten bij de snelweg A1, die je in vijftig minuten naar hartje Rome brengt Door de centrale ligging kun je naast Umbrië ook de regio’s Lazio, Abruzzo, Toscane bezoeken. Ik zei het al: vervelen is er niet bij!

Inmiddels kennen Ed en ik de streek op ons duimpje en delen we de mooiste plekjes, routes en bezienswaardigheden graag met onze gasten.

Ook onze culinaire ontdekkingen houden we niet voor onszelf. Je kunt om de dag aanschuiven voor een diner bij zonsondergang. Heleen staat achter de pannen terwijl Ed iedereen voorziet van een bijpassende Umbrische wijn.

Ook organiseren we pizza-avonden waarbij je zelf je pizza samenstelt en deze vervolgens in de oude pizza-oven schuift.

Daarnaast vind ik het heerlijk om bezig te zijn in de olijfboomgaard. We hebben 727 olijfbomen en maken onze eigen olijfolie, Poggiolio, waarvan elke druppel een culinair cadeautje is.

Van de vijgen van de honderd jaar oude vijgenboom maken we jam, chutneys en likeur. Van onze citroenen maken we limoncello, de walnoten worden gebruikt in diverse gerechten én we maken flessen vol nocino (notenlikeur).
Kom gerust een keer bij ons langs om het allemaal zelf te beleven en te proeven. Maar wees wel gewaarschuwd, want het risico is dat je net zo verliefd gaat worden op dit plekje als wij en dat je hier nooit meer weg wil…’

Nieuwsgierig geworden? Je vindt Vista sull’oliveto in frazione Poggiolo (Calvi dell’Umbria, Terni). Je kunt contact opnemen met Heleen via vistasulloliveto@gmail.com of via 0031-610683848 of 0039-3484802777. Thuis duik je alvast in Heleens avonturen in Dag Nederland, Ciao Italia.

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Een reactie

  1. Blijft toch een heerlijk verhaal om te horen, wij genieten op afstand met jullie mee.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *