Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Joost vertelt ons vandaag over pasta alle vongole, waarvan er veel verschillende versies bestaan, met veel verschillende ingrediënten. Een voor hem onmisbaar ingrediënt kwam hij maar één keer tegen, natuurlijk in een trattoria in Venetië.’
Joost: ‘Pasta alle vongole is de Spritz van de primi piatti. Beide komen uit Venetië, beide smaken heerlijk en van beide zijn er verschillende recepten. Ja, in deze pasta zitten schelpen. Knoflook. Peterselie. En witte wijn. Maar wat voor schelpen? Tapijtschelpen? Venusschelpen?
En wat moet er nog meer bij? Tomaten? Mag absoluut niet, staat in de receptenboeken Recepten uit Venetië en Polpo. Is onmisbaar, staat in een ander recept. Maar welk receptenboek je ook opendoet, één ingrediënt ontbreekt altijd. Terwijl het voor mij onmisbaar is voor de echte spaghetti of linguine alle vongole. En dat is Cosmo Parlato.
Geen lichtgevend visje
Nee, Cosmo Parlato is geen onbekend Venetiaans schelpdier. Geen slijmerige groengele groente die alleen in de lagune groeit. En geen lichtgevend visje dat je alleen ziet tijdens de acqua alta. Nee hoor. Cosmo Parlato kun je niet eten. En komt eigenlijk niet eens uit Venetië, maar uit Napels. Cosmo Parlato is de achternaam van een zanger. Een zanger die voor mij onlosmakelijk verbonden is met Venetië. En met de spaghetti alle vongole die ik daar heb gegeten. Voor de allereerste keer.
Eerste keer in 2007
Die eerste keer zal ik nooit vergeten. Het was in 2007. In de wijk Castello. In de Trattoria Barbanera, om precies te zijn. Het was al wat later in de middag, waardoor we de enigen waren in de zaak. Maar gelukkig konden we nog wel wat bestellen. Terwijl we de menukaart bekeken, viel de muziek ons op. Mooie opera-achtige bewerkingen van bekende en minder bekende Italiaanse nummers, zoals Donatella, Fotoromanza, Sarà perché ti amo en L’estate sta finendo. Nadat de ober al snel de bestelling kwam opnemen – en de gerechten ons niets zeiden – bestelden we zomaar iets. Spaghetti alle vongole. Dat klonk in ieder geval lekker.
Ti Sento, o vongole
Door de muziek was het wachten zeker niet vervelend. Het mooiste nummer kwam toen onze pasta’s werden opgediend. Een geweldige versie van Ti Sento. Het origineel van Matia Bazar vonden we al gaaf, maar deze bewerking sloeg alles. Met dat hemelse koor van mooie mannenstemmen. Die hoge vrouwenstem er tussendoor. Die verrassend sobere begeleiding.En dan dat heerlijke eten. Alles klopte. Alles leek bij onlosmakelijk bij elkaar te horen. De schelpen, de pasta, de wijn, de muziek. Een onvergetelijke ervaring. Een ervaring die ik in andere restaurants nooit meer heb gehad. Maar wel thuis. In andere restaurants draaien ze de muziek immers niet erbij. Maar thuis wel. Daar kan ik de cd draaien die ik in die trattoria ook heb gehoord. Deze cd kocht ik dan ook snel nadat ik die unieke spaghetti alle vongole had gegeten.
Cadeautje van de kok
Op zich had ik die cd niet hoeven te kopen. De kok van de trattoria had me immers al een kopie van de cd gegeven nadat ik hem gecomplimenteerd met zijn pasta en met de muziek. Na mijn complimenten liep hij naar de keuken, om terug te komen met de cd die hij net had gedraaid. Hij was blij dat hij de cd weg kon geven. Zelf was hij duidelijk minder enthousiast over de muziek. Op de cd stond met de hand een naam geschreven: Gianni Esposito. Een naam waarover ik niets kon vinden. Maar na wat googlen en youtuben kwam ik erachter dat de zanger Gennaro Cosmo Parlato was. En de cd Che cosa c’é di strano? heette.
Een van de ingrediënten
De cd heb ik inmiddels tientallen keren geluisterd. Het is en blijft een lekkere plaat, die ook zeer geschikt is voor in de auto. Maar het fijnst klinkt de muziek tijdens het eten van de befaamde schelpenpasta. Steeds lijkt het alsof de muziek de smaak versterkt. Alsof het net zo een belangrijk ingrediënt is als de tapijtschelp. De peterselie. De wijn. En vooruit, als jij dat per se wil, de tomaten. Zolang ik die geweldige versie van Ti Sento hoor, maakt mij dat helemaal niet uit.’
