Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Het is weer het seizoen van acqua alta, het hoge water dat Venetië zo af en toe teistert. Afgelopen mei maakte Joost een ‘full package deal’ van de acqua alta mee. Maar of hij daar nu zo blij mee moest zijn…
Loopbruggen op het Piazza San Marco
Joost: ‘Al een paar keer had ik de gevolgen van het hoge water in mijn geliefde stad meegemaakt. Ik zag voor de eerste keer water door de Venetiaanse straten stromen in november 2006. Toen we in de stad aankwamen, stond het water heel hoog op het Piazza San Marco en in de nabijgelegen straten. Zo hoog dat er overal loopbruggen waren aangelegd. Nou ja, loopbruggen. Eigenlijk zijn het een soort lange tafels die tegen elkaar worden gelegd. Samen zorgen ze ervoor dat je droge voeten houdt.
Over water lopen
Het gaf een heel speciaal gevoel om daar zo op het Piazza San Marco te lopen, met links en rechts water. Het leek net alsof ik over water liep. Wat wel weer goed paste toen ik zo naar de San Marco liep. Het voorportaal van dit kerkgebouw stond ook onder water, wat heel mooie weerspiegelingen in het water opleverde. Al begreep ik wel meteen dat dit nooit goed kan zijn voor zo’n historisch gebouw.
Wat was of komen zou
Daarna werd ik nog een aantal keer geconfronteerd met acqua alta. Niet met het water zelf, maar met wat was geweest of wat nog zou komen. In veel straten stonden de ‘lange watertafels’ opgestapeld. In mooie, nette rijen. Duidelijk systematisch neergezet voor wat ging komen.
Waarschuwingsappje
Afgelopen mei maakte ik acqua alta weer echt mee. Op de laatste avond van onze heerlijke ‘vijf jaar na ons huwelijk’-trip. ‘s Middags kreeg ik ineens een appje van de eigenaresse van het appartement dat we huurden. Hierin kondigde ze aan dat het water om kwart voor tien die avond hoog zou zijn. Dit betekende dat het hofje waaraan ons appartement lag ook onder water zou staan. Ze meldde ook maar meteen waar ik de laarzen kon vinden.
Geweldig: onder water!
Meteen vond ik het helemaal spannend. Mijn eerste echte acqua alta die ik van begin af aan meemaak. En helemaal écht was het toen om half tien het alarm afging. Venetië werd gewaarschuwd voor het hoge water. Geweldig om dat mee te maken. Om kwart voor tien trok ik de stoute laarzen aan en ging ik naar buiten. En ja, de corte stond inderdaad onder water. Ik plonsde naar de dichtstbijzijnde straat, genietend van elke natte stap die ik zette.
Nog schitterender
Tot mijn verbazing zag ik dat er in die straat geen water lag. En ook in de omringende straten niet. Dus liep ik daar een beetje ongemakkelijk in de veel te grote laarzen. Op weg naar het Piazza San Marco, waar veel meer mensen naar toe gingen.
Dit schitterende plein lag er nu alleen nog maar mooier bij. Die weerspiegeling van de lichtjes, de basiliek. Die geluiden die gedempt werden door het water. En dan die plons- en druppelgeluiden die je overal hoorde.
Overtreklaarzen
Al snel bleek dat ik die laarzen voor het Piazza San Marco niet had mee hoeven te nemen. Op verschillende plekken zag ik straatverkopers staan die overtreklaarzen probeerden te verkopen; laarzen die je gewoon over je schoenen en je broek kon ritsen. Handig hoor, zo vonden ten minste aardig wat toeristen. De laarzen werden goed verkocht. Maar ik voelde me er wat ongemakkelijk bij.
WhatsApp-groep
Met deze calamiteit wordt dus geld verdiend. En niet zozeer door de overtreklaarzenverkoper, maar door zijn uitbuiter. Die misschien wel in actie was gekomen nadat hij het alarm had gehoord. Of misschien was hij wel eerder gewaarschuwd, door de speciale WhatsApp-groep die in het leven is geroepen om Venetianen te waarschuwen.
Zorgen over vroege water
Door deze WhatsApp-groep wist onze ‘huisbaas’ van het water dat zou komen en kon ze ons daarover inlichten. Dat vertelde ze de dag na het hoge water. Ze liet weten niet blij te zijn met een zo vroege acqua alta. In mei al! Dat beloofde weinig goeds. Ze maakte duidelijk zorgen over haar stad. En ik ook. Ik schaamde me een beetje voor de opgetogenheid van een dag eerder. Alsof het hoge water een feestje was. Maar dat is het niet.
Eigenlijk een drama
Het is een drama voor de stad. Het betekent dat Venetië nog steeds aan het verzakken is. En dat de dam er om heen nu niet werkt. Dat daaraan verdiend wordt door de overtreklaarzenmannen en hun louche bazen is eigenlijk heel triest.’
