Mijn grote stap richting het zuiden

Gastblogger Jeannette Kalfsterman vertelt ons regelmatig over haar Italiaanse avontuur. Centraal in haar blogreeks staat de historische watermolen en landgoed La Fenella: un posto magico, een magische plek, voor ontspanning en inspiratie in Le Marche.

Jeannette: ‘Om onze droom – de voltooiing van La Fenella – te verwezenlijken, hebben mijn man René en ik twee jaar gescheiden geleefd. René werkte in Italië aan de renovatie van La Fenella en vorig zomer is ook zoon Floris geëmigreerd. Tot voor kort woonde en werkte ik nog in Nederland. Begin mei heb ik mijn baan opgezegd en de overstap naar Italië gemaakt. Het gezin is nu compleet.

Wisseling van de wacht
Begin mei was het dan zover: de dag van mijn grote vertrek naar Italië. Eerst hadden mijn (ex)collega’s nog een geweldig afscheid in petto. Op een tropische dag kwamen we bij elkaar in een Italiaanse setting, aan een lange tafel op een zonnig terras. Ik kreeg een groot cadeaupakket met alles voor de aanleg van de orto, de moestuin die op La Fenella natuurlijk niet mag ontbreken.

Als ‘stadsmeisje’ met zeer lichtgroene vingers is mijn ervaring met alles wat bloeit en groeit beperkt. Gelukkig heb ik voldoende vrienden en een man met kennis van zaken zodat die groene vingers wel gekweekt gaan worden.

Eenmaal op La Fenella aangekomen, moest René een dag later voor zaken naar Nederland. Het was dus direct een wisseling van de wacht. Ruim een week lang zou ik de baas op La Fenella zijn. En dat was met recht een mooie uitdaging.

Tot nu toe was ik alleen in de vakanties op Fenella geweest. We hadden slechts één dag om de basis door te nemen. Naast mijn zorg voor Floris en de honden was er het nodige werk voor de voorbereidingen voor het vakantieseizoen. Gelukkig is Floris al goed ingeburgerd en hielp hij waar nodig.

Mijn dagen waren gevuld met afvoeren van hout en opruimen van het terrein. Aan de achterkant van La Fenella waren recentelijk drie pioppi (populieren) gekapt om de watermolen beter tot haar recht te laten komen. Ik liep af en aan met kruiwagens om hout af te voeren en op te stapelen.

En dan de kunst van een goed vuur maken. Het kostte me een dag om buiten een groot vuur te krijgen dat bleef branden, maar daarna was ik de kunst ook meester. Elke middag een heerlijke lunch met daarna een korte siësta en vervolgens weer aan de noeste arbeid. ’s Avonds zat ik met een glas wijn op een van de terrassen heerlijk te genieten van de geboekte vooruitgang, met een vrolijk knisperend kampvuur, een prachtige sterrenhemel en overal lichtjes door de vuurvliegjes.

Risotto met brandnetels
Zondagmiddag kwam Ardegno met zijn zoon langs om met Floris te spelen. Terwijl de jongens geflankeerd door een buitengewoon enthousiaste pup Pluis direct gingen voetballen, maakten Ardegno en ik een rondje over het terrein.

Ardegno woont vlak bij, in het middeleeuwse gehuchtje Caudino, waar onze molen bij hoort. Hij is gepensioneerd professore en weet alles van de natuur, kruiden, truffels en paddenstoelen. Het is een genoegen om met hem te praten.

De vader van Ardegno heeft lang geleden op de watermolen gewerkt en voor Ardegno was de molen en het terrein zijn favoriete speelplek. Hij kent dan ook de meest bijzondere verhalen over het leven zoals dat hier vroeger was.

Zo was La Fenella tijdens de Tweede Wereldoorlog een schuilplaats voor Albert Alcalay, zijn ouders en zijn zusje. Zij overleefden de oorlog mede dankzij de hulp van signor Caverni, de vorige eigenaar van de molen. Albert emigreerde later naar Amerika en werd wereldberoemd met zijn kunstwerken, die onder andere te zien waren in het Guggenheim. Deze verhalen blijven ons verwonderen en ontroeren.

Ardegno is erg enthousiast over onze vorderingen met de renovatie van het landgoed. Tijdens onze ronde wijs ik hem waar we de orto willen maken. Dat blijkt exact op de oorspronkelijke plek naast de waterput te zijn. Bij het onderaardse grottenstelsel – waar vroeger een vertakking van de beek onder de molen liep – wijst hij me op de brandnetels aan de kant. Hij geeft aan dat je hier prima mee kunt koken; ze smaken prima in bijvoorbeeld in risotto of soep.

Met handschoenen aan trek je voorzichtig de blaadjes van de stengels (de stengels zelf kun je niet gebruiken) en die blancheer en verwerk je bijvoorbeeld in deze risotto alle ortiche. Wij gaan het zeker proberen. Durf jij ook de tuinhandschoenen aan te trekken voor een portie brandnetel?

Piano piano
Boodschappen doe ik in Pergola, een beeldschoon middeleeuws plaatsje in de buurt van La Fenella. Er zijn vele ristoranti en elke zaterdag is er een grote mercato. Je kunt er heerlijk eten, wijn proeven en in het najaar zijn er de chocolade en truffelfeesten.

In het begin liep ik met grote Hollandse passen en de bijbehorende efficiëntie door de supermarkt. Druk roepend permesso, permesso om zo snel mogelijk de boodschappen te pakken en weer buiten te staan.

Nu ben ik al een stuk relaxter: eerst ga ik naar Bar Sonia bij de ingang van het winkelcentrum voor een cappuccino en een cornetto. Na elf uur is het basta voor de cappuccino en wordt het tijd voor een caffè. In het weekend een prosecco die standaard wordt geserveerd met diverse hapjes. Daarna doe je de boodschappen en maak je overal een praatje. Piano piano dus!

Het gezin compleet
Direct na terugkomst van René zijn we naar Senigallia gegaan. Deze heerlijke badplaats is een van onze favoriete weekendbestemmingen en ligt op circa veertig kilometer van La Fenella. Je vindt er erg schoon zeewater en lange, ‘fluwelen’ zandstranden.

Wij schuiven graag aan voor de lunch bij Ristorante Angolino sul mare, direct aan het begin van de boulevard. Hier spreken we af met vrienden en genieten dan een urenlange lunch met verse visgerechten. Fritto misto, een mix van knapperig gefrituurde visjes, inktvis en groenten, blijft onze favoriet.

Na de lunch houden we in de schaduw onder de parasol een lange siësta en daarna koelen we af in zee, die overigens al heerlijk op temperatuur is.

Voor Floris is het schooljaar al voorbij. Half juni was zijn laatste schooldag en hij heeft nu ruim drie maanden vakantie. Dat is voor onze Nederlandse standaard een erg lange tijd. Veel Italiaanse kinderen gaan naar Colonia Marina, een zomerkamp aan zee.

Ook Floris gaat dit jaar twee weken met schoolvriendjes op kamp. Elke dag wordt hij door de schoolbus naar de kust gebracht en na de merenda, het vieruurtje, thuisgebracht. Ook komt zijn beste vriend uit Nederland een week logeren en verder is er natuurlijk voldoende te beleven op La Fenella, tijdens het hoogseizoen.

Binnenkort arriveren immers de eerste vakantiegasten. Wij gaan met veel plezier het tweede seizoen in, na de laatste loodjes om de watermolen en het landgoed nog weer wat meer te verfraaien.

Mijn eerste maand op La Fenella is omgevlogen. Ik geniet enorm van alle ruimte, de Italiaanse cultuur en het leven. Vakantie zit er voor ons even nog niet in, maar gek genoeg hoeft dat ook niet want in mijn hoofd is het nog elke dag vakantie!’