Pompi – de beste tiramisù van Rome

Het is druk op Termini, het grote station van Rome; iedereen probeert zich geïrriteerd een weg te banen door mensen, koffers en kinderen. Het was misschien ook niet zo’n goed idee om vanuit Napels naar Rome te treinen tijdens het drukste weekend van het jaar. De Eeuwige Stad stroomt vol; er zijn al tienduizenden toeristen in de stad zijn om een glimp op te vangen van de zaligverklaring van paus Johannes Paulus – of gewoon omdat het meivakantie is en Rome een ideale bestemming is voor een stedentrip in het voorjaar.

Ik zucht en probeer me niet te ergeren aan porrende ellebogen, koffers tegen mijn kuiten en ander stationsleed. Ik probeer over de hoofden van alle reizigers heen te zien of ik een vriendinnetje zie, dat hier al enige tijd studeert en dat ik op Termini zou treffen. Terwijl ik de vragende blikken van zowel toeristen als bedelende Romeinen ontwijk of trotseer baan ik me een weg richting uitgang. Op dat moment piept mijn telefoon. Een smsje van mijn Romeinse vriendin, die op me wacht bij de metro in plaats van in de drukke hal.

Ook goed. Ik draai weer om, koop een metrokaartje en begroet haar in het Italiaans, om tussen ons en alle toeristen om ons heen een gordijn op te trekken. We hebben even geen zin in vragen over hotels, routes en metrohaltes. Als ik vraag waar we eruit moeten, glimlacht vriendin geheimzinnig. Ik ben dan ook verbaasd als ze me bij het station Re di Roma naar buiten duwt, met koffer en al. ‘We gaan eerst even proeven waarom je ook al weer naar Rome kwam,’ zegt ze. ‘ Dat lijkt me wel nodig na zo’n drukke reis en vooral zo’n enorme drukte hier.’ Daar heeft ze geen ongelijk in, dus ik volg gedwee.

We lopen door een voor mij vrij onbekende buurt, net buiten het centrum. Ik hoor voornamelijk Italiaans en glimlach als ik het passeggiata-tafereel herken. Mensen lopen aan het begin van de avond door hun buurt, maken een praatje, eten een ijsje of drinken een aperitivo en genieten van het leven. Voor een van de palazzi houdt mijn vriendin stil. We sluiten achteraan, in een lange rij mensen die zich zichtbaar verheugen op iets lekkers. Ik word nog nieuwsgieriger dan ik al was en kijk om me heen. Pompi, staat er op de gevel. Nooit van gehoord. Dan ontdek ik de slogan naast de bedrijfsnaam: Il Regno del Tiramisù.

Dat is precies wat iemand na zo’n vermoeiende reis nodig heeft, tiramisù. Gelijk is alle leed vergeten. Ik zet m’n koffer netjes rechtop en ga erop zitten, in afwachting van wat de meest goddelijke tiramisù zal zijn die ik ooit heb gegeten.

Mocht je komende tijd in Rome zijn, zet Pompi dan bovenaan je lijstje. Het Colosseum moet je dan misschien gezien hebben, de tiramisù van Pompi moet je hebben geproefd. Je kunt er tot na middernacht terecht en met de metro ben je er zo, dus het excuus geen tijd te hebben gaat niet op. Bovendien maakt de smaak van een lepel tiramisù alles goed – sterker nog, dit maakt een stedentrip Rome af!

De tiramisù is hier verkrijgbaar in vier smaken: de klassieke tiramisù, tiramisù met aardbeien, tiramisù met banaan en tiramisù met pistache. Wij kozen die eerste avond in Rome voor de traditionele versie, maar we gaan zeker terug komende dagen om de andere varianten te proeven!

Print dit artikel of sla het op als pdf