Italiaans intermezzo

15 december 2013 Boeken: Lezen over Italië Laat een reactie achter

Elk bezoek aan Italië laat ons even dromen van een leven daar, te midden van het niets, met als enig gezelschap olijfbomen en een strakblauwe hemel. Italiaanse buren, al dan niet een paar kilometer verderop, Italiaanse gewoonten en een Italiaans ritme, met tijd voor alles en vooral voor niets.

Al snel beseffen we dat we onze reizen door Italië en de tussenstops in Amsterdam teveel zouden missen. Maar ook dat die idylle van wonen in Italië te romantisch is. Het droombeeld dat we hebben als we een middag doorbrengen op een Italiaans pleintje, strookt vaak niet met de harde werkelijkheid van het leven dat mensen er leiden. Jongeren trekken weg, er is steeds minder werk, en het niets moeten wordt dan niets kunnen.

De Belgische Thomas Siffer ondervond dat aan den lijve. Hij was de sleur van zijn topfunctie bij Sanoma beu en besloot de pauzeknop in te drukken. Hij verhuisde met zijn vrouw naar ‘het lelijkste dorp van Zuid-Italië’, waar hij ontdekte dat hij met steeds minder alleen maar rijker werd.

Al is er ook een schaduwzijde, waar Thomas Siffer in zijn boek Intermezzo Italiano oprecht en ontwapenend verslag van doet. Zo zijn de eerste groenten een ramp, maar is de olijfolie een groot succes. De dorpsbewoners worden vrienden, maar hun logica blijft een raadsel. Vandalisme, diefstallen en de dreigende inbeslagname van zijn huis confronteren hem met de duistere kanten van het paradijs.

Siffers verhalen geven een uniek en verfrissend beeld van de dromen en de desillusies in de hak van de laars. Confronterend, maar tegelijkertijd hartverwarmend – want in elk verhaal schuilt hoe dan ook het gevoel van overwinning, van nieuwe mogelijkheden, van leven in het nu.

We volgen Thomas en zijn vrouw Els vier seizoenen lang, in kleine en grote verhalen over kleine en grote dingen. Een van de mooiste fragmenten delen we vandaag graag met jullie:

‘Ik knielde vanmorgen – pas wakker en dus nog in mijn blote tierlantijnen – met bijna trillende onderlip neer om van zeer dichtbij bemoedigende woordjes te prevelen tegen de eerste bloemen die samen met het opkomen van de zon zijn opengegaan aan de courgetteplanten die ik zelf – manueel en eigenhandig – in de aarde heb geplant en met liefde en respect aan het grootbrengen ben.
Els en Thomas eten vanavond courgettebloemen van eigen kweek.

Mocht ik een verslag lezen van iemand die bijna van tram vier geduwd wordt, die enkele maanden geleden nog directeur was en die nu bezeten is van elk grasstengeltje dat tussen zijn courgetteplanten lastig komt doen, dan zou ik een adres van een goede psychiater doorsturen. Maar kijk eens aan. Ik ben verliefd op mijn courgettes en bezeten door gras.’

We raden jullie echt aan om ook de rest van Intermezzo Italiano te lezen en je te verplaatsen naar dat ‘lelijkste dorp van Zuid-Italië, voor mooie verhalen en inzichten. Ze zullen je niet alleen dichter bij Italië brengen, maar ook dichter bij jezelf. Een mooier cadeau voor een Italiëliefhebber kunnen we ons niet indenken, zeker in deze tijd van bezinning en nieuwe voornemens…