Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Hij kwam in de zomer… – een Toscaanse thriller

Hij kwam in de zomer. Volstrekt onverwacht. Maar hij was geen mens. Hij was een monster.

Raffael is een enigszins losgeslagen dertiger, die als toneeltechnicus in Berlijn werkt en woont; in onderhuur bij een aardige oude dame. Maar door zijn overmatig gebruik van alcohol verandert hij in een beest zonder gevoel. Al op de eerste bladzijde wordt hij na een nacht feesten bebloed wakker en hij vraagt zich af of hij misschien iemand heeft gedood. Zijn leven loopt steeds meer uit de hand en zijn relatie met zijn hospita verwordt tot een nachtmerrie als hij ontdekt dat ze heel veel spaargeld in haar slaapkamer heeft liggen. Hij martelt haar dagenlang en als zij daaraan bezwijkt, verlaat hij Duitsland met het geld.

Hij heeft ontdekt dat zijn ouders, die hij jarenlang uit het oog is verloren, in Toscane een nieuw leven hebben opgebouwd en een luxe bed&breakfast runnen. In Raffaels kindertijd is hun iets verschrikkelijks overkomen, toen Raffaels tweelingzusje Svenja door geweld om het leven is gekomen en het vermoeden heel sterk was dat haar twaalfjarige broertje de dader was. Raffael is toen naar een internaat gestuurd. De ouders zijn in Toscane compleet opnieuw gestart, met een nieuwe dochter, Stella, die nu net zo oud is als Svenja toen zij om het leven kwam. Een tijdlang slaat Raffael hen vanaf een afstandje jaloers gade, en dan dringt hij hun leven binnen, met alle gevolgen van dien…

Bewusteloos-Thiesler

Met Bewusteloos schreef Sabine Thiesler een nieuwe thriller die zich deels afspeelt in Toscane. Een fragment:

‘Hij had geluk. De volgende bus naar Siena ging over drie kwartier.
In de bar waar hij eerder was geweest, dronk hij twee glazen witte wijn en hij glimlachte toen de kastelein vroeg of hij het castelletto had gevonden.

Even later stapte hij in de bus en liet het landschap aan zich voorbijglijden zonder iets te zien.
Het busstation lag midden in de stad, en de rit eindigde daar.
De meeste passagiers liepen in dezelfde richting en Raffael volgde ze.

Hij kende Siena niet, was er nog nooit geweest, maar vandaag had hij geen oog voor de middeleeuwse steegjes, de ingangen van de woningen die kriskras door elkaar lagen, de voorname gebouwen en het enorme piazza.

Het interesseerde hem allemaal niet, hij keurde zelfs de Dom geen blik waardig, voor zijn geestesoog had hij alleen het beeld van het castelletto en van zijn moeder, die zo ongenaakbaar had geleken maar die er nog net zo uitzag als in zijn herinneringen.

In een kleine trattoria at hij penne dello chef, die zwaar en romig was, maar fantastisch combineerde met drie glazen rode wijn. Daarna liep hij weliswaar niet meer zo snel als eerst, maar hij voelde zich sterk, een gevoel dat na elk glas rode wijn duidelijker was geworden.

Hij liep tijdenlang rond het piazza, eerst in een kleine en daarna in een grote cirkel, en begon inwendig al te vloeken op de stad met al zijn kledingwinkeltjes, maar zonder warenhuis, elektronicawinkel of iets dergelijks.

Het was overduidelijk dat hij op het punt stond om nog drie of vier glazen wijn te drinken en daarna zijn zelfbeheersing te verliezen, toen hij plotseling voor een fotowinkel stond. Hij vroeg zich af waar de winkel van kon bestaan, omdat iedere sukkel tegenwoordig met een digitale camera fotografeerde, de foto’s op de computer bekeek en ze daarna printte of wiste. Wie liet tegenwoordig nog foto’s ontwikkelen?

Maar eigenlijk kon het hem niet schelen of deze winkel binnen de volgende zes maanden failliet zou gaan, omdat hij in de etalage vond wat hij zocht en waarvoor hij naar Siena was gegaan.

In de winkel kwam de verkoopster meteen naar hem toe en vroeg naar zijn wensen. Hij wees naar de verrekijkers. Ze haalde overijverig meteen een paar verrekijkers uit de vitrine en bombardeerde hem met uitleg, waarvan hij geen woord begreep.
De prijzen liepen van honderdvierentwintig tot twaalfhonderdvijfenzeventig euro.

Hij bekeek ze allemaal uitvoerig. ‘Ik wil de duurste, omdat ik geloof dat die ook de beste is,’ zei hij daarna in het Engels, ook al stuitte het hem tegen de borst om zoveel geld uit te geven voor een verrekijker, maar misschien was hij het geld dubbel en dwars waard.

Eigenaardig genoeg begreep de verkoopster hem meteen en ze was zielsgelukkig. Na zo’n aanschaf was haar dag gered, de dreigende ondergang misschien iets uitgesteld.

Ze pakte de verrekijker omslachtig voor hem in, wat hij overbodig vond, maar hij maakte geen bezwaar. Zoals ze naar hem keek, was het duidelijk dat hij een afspraakje met haar zou kunnen maken, maar dat wilde hij niet. Ten eerste omdat hij iets anders te doen had, ten tweede omdat Siena te ver van het castelletto af lag en hij hier geen kamer wilde nemen en ten derde omdat hij vond dat ze een te dikke kont had.
Hij betaalde, stopte de onhandige doos met de verrekijker onder zijn arm en liep de winkel uit. Hij voelde de teleurgestelde blik van de verkoopster op zijn rug branden.

Op weg naar het busstation dronk hij nog twee grappa en hij was ontzet hoe weinig er ingeschonken werd. Als hij een behoorlijke hotelkamer had gevonden, zou hij beslist een fles kopen, zodat hij niet afhankelijk was van deze oplichters.’

Lees meer in

Bewusteloos

Bewusteloos | Sabine Thiesler | vertaald door Corry van Bree | ISBN 9789045207612 | € 19,95 | Karakter Uitgevers | bestel Bewusteloos via deze link bij bol.com

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *