Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
De levens van vier dappere en opmerkelijke vrouwen kruisen elkaar in het jaar 70 na Christus, in de wanhopige tijd van de belegering van Masada, wanneer de voorraden slinken en de Romeinen oprukken. De vier vrouwen werken in de duivenhokken en alle vier hebben ze geheimen: wie ze zijn, waar ze vandaan komen, en van wie ze houden.
Het zijn de roodharige Jaël, de dochter van een sluipmoordenaar wier gebroken hart haar door de ontberingen van de woestijn naar haar ware levenspad voert; Rivka, de bakkersvrouw die haar dierbaarste schat ter wereld verliest en toch de kracht vindt om haar familie te beschermen; Aziza, de geliefde van een krijger, die een geheim leven leidt dat zelfs haar naasten niet kunnen vermoeden; en Sjira, een wijze, oude vrouw met kennis van kruiden en oude magie, die even loyaal is als gevaarlijk. Uit hun vindingrijkheid en onderlinge solidariteit putten de vrouwen kracht zich teweer te stellen tegen de vijand die hen wil uitroeien.
De duivenhoudsters is een magistrale, literair historische roman over de belegering van Masada, een vesting op een rots waar negenhonderd Joden maandenlang stand hebben gehouden tegen de Romeinen. Het is een ingenieus heldenepos waarin vrouwen de hoofdrol spelen en duiven het symbool van vrede zijn. Een fragment:
‘Hij vertelde dat het litteken van een leeuw afkomstig was. Bij de herinnering kromp hij in elkaar. De Romeinen hadden hem bij de Tempel opgepakt toen hij jong was en nog niet getrouwd. Ben Simon was een lange, gespierde man met sterke armen, precies wat de Romeinen nodig hadden. Ze waren op zoek naar nieuwe gladiatoren en daarvoor hadden ze een proef bedacht.
Tien mannen werden met een leeuw opgesloten. Wie dat overleefde ging naar Rome. Nadat de leeuw korte metten had gemaakt met negen van de tien, was de man die nu naast me lag overgebleven. Het dier had hem een haal in zijn gezicht gegeven en was daarna aan zijn voeten gevallen, languit en op slag morsdood. Misschien was hij al gewond geraakt toen hij met de andere negen vocht, maar Ben Simon zei tegen de soldaten dat hij zijn tegenstander met een enkele blik had gedood. Het was zo’n wonderlijk gezicht dat de Romeinen, verbaasd en in de war, met elkaar beraadslaagden over de mogelijke oorzaken van het vreemde voorval. Ben Simon maakte van de gelegenheid gebruik om te ontsnappen, hoewel zijn wond nog bloedde.
Hij was ontdaan dat hij zo’n prachtig dier had gedood, terwijl hij veel liever de soldaten had vermoord, want een van de negen doden was zijn eigen broer geweest.
‘Ik was te bitter. Dat was de echte reden,’ fluisterde Ben Simon in mijn oor als verklaring waarom de leeuw aan zijn voeten was gestorven. ‘Het beest lustte me niet.’
In het donker streelde ik zijn gezicht, terwijl ik me afvroeg hoe het was om oog in oog met een leeuw te staan. Misschien had het dier bespeurd dat de man tegenover hem leeuwenmoed had. Als de woestijn me niet van mijn tranen had beroofd, had ik gehuild over Ben Simons vernedering en het leed dat de Romeinen hem hadden aangedaan. Misschien was ik zelf ook te bitter.’
Lees meer van dit schitterend opgetekende heldenepos in
De duivenhoudsters | Alice Hoffman | vertaald door Josephine Ruitenberg & Emmy van Beest | ISBN 9789022960912 | € 22,95 | Orlando uitgevers | bestel De duivenhoudsters via deze link bij bol.com
