Lees onze laatste blogs:

‘Pas na vier dagen kwam er iemand aan zijn deur. Na vier lange stille dagen in het steeds valer wordende licht van een ongewoon milde novembermaand, die Sandro meer dan genoeg tijd gaven om uit te maken of de twee kamers die Luisa voor hem had gevonden als kantoor, hem bevielen. Als hij al niet bezig was te bedenken wat hij daarin eigenlijk zou moeten gaan doen. Sandro had niet gedacht dat hij met zijn eerste klus meteen in het diepe gegooid zou worden. Hij had zich voorgesteld dat hij zich rustig zou kunnen inwerken. Maar zo zit de wereld …

Zoals Marlena de Blasi in haar boek Duizend dagen in Toscane schrijft, wordt bruschetta door buitenlanders bijna altijd verkeerd uitgesproken, soms tot ergernis van de Italianen. ‘Meestal moeten de obers en de Italianen die in de buurt zitten te eten alleen maar lachen. Maar welke naam er ook aan wordt gegeven, goed landbrood, niet te dik gesneden en licht geroosterd boven de as van een houtvuur, bedruppeld met extra vergine olijfolie en bestrooid met fijn zeezout is al van oudsher een door en door Toscaanse gastronomische lekkernij. De toevoeging van fijngehakte, verse tomaten is heerlijk, vooral hartje zomer, evenals de …

Tegenover de Duomo vind je nog een andere weg naar het Paradijs, namelijk de bronzen deuren van het Baptisterium, de doopkapel van Florence. Het verhaal wil dat de paradijselijke bijnaam van de deuren te danken is aan Michelangelo, die de deuren zo mooi vond dat hij ze ‘waardig achtte het Paradijs af te sluiten’. Helaas kun je het Baptisterium niet door deze deuren betreden, maar alleen al door ze te bekijken straalt iets van de hemelse grandeur op je af… De deuren bevatten tien bronzen panelen, van links naar rechts en van boven naar beneden: 1 – het scheppingsverhaal, de zondeval …

‘Een bouwwerk, groot genoeg om de gehele bevolking van Toscane met zijn schaduw te bedekken en opgetrokken zonder gebruikmaking van balken of uitvoerige houten schoren.’ Zo luidde de opdracht voor de bouw van de koepel van de grootse kathedraal van Florence, ook wel bekend als de Duomo of de Santa Maria del Fiore. Er waren echter maar weinig architecten die de opdracht aan durfden, vandaar dat er op 19 augustus 1418 een wedstrijd werd uitgeschreven voor het ontwerp van de koepel. Naast ongekende roem zou de winnaar een vergoeding krijgen van tweehonderd gouden florijnen, in die tijd het bedrag dat …

Florence, Firenze, de hoofdstad van Toscane, de bakermat van de renaissance… Elk jaar trekken honderdduizenden toeristen van over de hele wereld naar deze stad om de Duomo van Brunelleschi te bewonderen, over de Ponte Vecchio te lopen en de meesterwerken van Leonardo da Vinci, Sandro Botticelli en Michelangelo op foto of film vast te leggen. Als inleiding op een warme meimaand over Florence en Florentijnse zaken vandaag een fragment uit Klein reismozaïek. Italiaanse impressies van Hella Haasse, dat ze in 1953 tijdens een bezoek aan Italië optekende: ‘Op weg naar Fiesole verdwalen wij in het heuvelland buiten Florence. Een smal pad, …

‘Vroeger was de bereiding van pasta zoiets als een geheime wetenschap. Men moest de maand kennen… de wind… men moest de wolken en de sterrenhemel in de gaten houden. Men moest zich inzetten met hart en ziel, het was een hartstocht, een kunst.’ De in 1849 aan de rotskust van Amalfi geboren Francesca Montosi staat bekend als een van de eerste en succesvolste pastamaaksters van Italië. Haar spaghetti, macaroni, penne, tagliatelle en ravioli maakten furore in de belangrijkste families van Napels. Reeds als zevenjarig meisje, nog aan de hand van haar grootvader, oefent ze het ritme van het gelijkmatig pletten …

De lekkerste adresjes voor een heerlijke tijd in Napels! 1 Gran Caffè Gambrinus Via Chiaia 1 (op de hoek van Piazza Trieste e Trento), Napels Dit klassieke café stamt uit 1860 en vormt al tientallen jaren een gewilde ontmoetingsplaats voor schrijvers en andere artistiekelingen. Tussen de goudomlijste spiegels, roodfluwelen stoelen en camerieri in wit kostuum waan je je even in het literair Napels van een eeuw geleden. 2 Caffè del Professore Piazza Trieste e Trento 46, Napels Een eenvoudiger, maar minstens zo lekker kopje koffie drink je aan de overkant van het Piazza Trieste e Trento, bij Caffè del Professore. …

Na jaren werkzaam te zijn geweest als succesvol grafisch ontwerper vervulde Guy Mirabella zijn droom en opende hij een klein restaurant in Australië, Shop Ate Café & Store. Sindsdien verdeelt hij zijn tijd tussen het bereiden van heerlijke gerechten voor zijn familie en het runnen van zijn eetcafé met winkel. In Ciao Italia komen zijn twee grote liefdes, eten en ontwerpen, samen. Deze ongebruikelijke combinatie levert een meer dan bijzonder kookboek op dat bol staat van de liefde voor Italië, de cultuur en het eten. De Italiaanse keuken staat bekend om het gebruik van verse ingrediënten in simpele, maar zalige …

Dit schilderij maakt deel uit van de Vesuvius-cyclus van Andy Warhol, een reeks van 18 schilderijen met de Napolitaanse vulkaan in de hoofdrol. Warhol legde de vulkaan op verschillende uren van de dag vast, waardoor elke Vesuvius een heel eigen uitstraling heeft. Zoek de verschillen! In Napels zijn nog twee vulkanische impressies van Warhol te bewonderen. De onderstaande Vesuvius maakt deel uit van de afdeling moderne kunst van het Museo di Capodimonte. Ook het MADRE (Museo d’Arte Donna Regina) mag zich de trotse eigenaar van een Warhol-Vesuvius noemen: Het MADRE ligt in de armere historische binnenstad, vlakbij de Duomo en …

In ontelbaar veel brieven, gedichten en reisdagboeken is de Vesuvius beschreven, en op veel schilderijen en tekeningen is hij afgebeeld. Zo zag Johann Wolfgang Goethe vlak voor zijn vertrek uit Napels op 2 juni 1787 ‘was man in seinem Leben nur einmal sieht’. Kijkend uit een raam van het slot van de gravin Giovane zag hij de lava in de avondzon van de berghelling stromen, en de wolken goudachtig opgloeien, ‘…Meer und Erde, Fels und Wachstum deutlich in der Abenddämmerung, klar, friedlich, in einer zauberhaften Ruhe.’ De eerste getuigenis van de uitbarsting van de Vesuvius zelf wordt beschreven in een …

Afgelopen weekend was ik in Italië om met co-vertaalster Diane Kuster de vertaling van 1000 ricette di pasta (dat in september als Het grote pastakookboek bij uitgeverij Becht gaat verschijnen) af te ronden. Vanwege de enorme aswolk die de IJslandse vulkaan Eyjafjallajökull uitstootte, werd dat weekend een week; terug naar Nederland vliegen was onmogelijk. Gelukkig was er daardoor wat meer tijd om de recepten nog een keer dubbel te checken, zodat we hopelijk niet zo’n vreemd ingrediënt over het hoofd hebben gezien als een Australische uitgever. Die moest namelijk duizenden exemplaren van de Pasta Bible uit de winkel halen. Dit pastakookboek bevatte een …

Elk jaar op 5 februari gaat Agatina naar haar oma Agata, die haar leert hoe ze de gebakjes bereidt ter ere van de heilige naar wie ze beiden zijn vernoemd. Terwijl ze de lekkernijen in de vorm van vrouwenborsten, de minne, aan het kneden zijn, vertelt oma over de vrouwen uit hun Siciliaanse familie; trots of bekrompen, verlegen of hartstochtelijk als ze zijn. Agatina groeit op met de verhalen over haar oma’s, overgrootmoeders en tantes. Hun borsten hebben voor elk van hen een speciale betekenis: ze zijn groot of vrijwel afwezig, ongevoelig of uiterst vruchtbaar, ze worden schaamteloos bemind of …

Zoals ik in februari al schreef, vluchtte Caravaggio in 1606 vanuit Rome naar Napels, waar hij enige tijd verbleef voordat hij ook deze stad moest ontvluchten. Gelukkig was Caravaggio lang genoeg in Napels om voor de kerk Pio Monte della Misericordia een van zijn meesterwerken te schilderen, De zeven werken van Barmhartigheid. Zijn opdrachtgevers, die deel uitmaakten van de grootste liefdadigheidsinstelling van Napels, stonden erop dat hij de belangrijkste werken van barmhartigheid, zoals ze in het evangelie van Matteüs vermeld stonden, op één altaarstuk zou weergeven: ‘Ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven, Ik had dorst en …

Over de maffia zijn niet alleen serieuze boeken geschreven; sinds kort is er ook Het Maffia Kookboek, vol met stoere recepten voor echte mannen waarmee je twaalf pikante menu’s kunt maken uit het Little Italy van New York in de jaren twintig. Wat denk je van risotto Don, ravioli di Barone of roodgloeiende macaroni? De recepten worden gelardeerd met smeuïge verhalen over de meest beruchte maffiabazen. Grappig detail: het kookboek is door een kogel doorboord – eruit koken is dan ook op eigen risico! Het eerste menu bestaat uit spaghetti Greaseball (een ouder lid van de maffia, dat in Italië …

De schoonheid en de hel, dat is de titel van het meest recente boek van Roberto Saviano, de auteur van Gomorra, waarvan wereldwijd miljoenen exemplaren werden verkocht en waarmee Saviano belangrijke prijzen in de wacht sleepte. De schoonheid en de hel is tegelijkertijd ook de typering van het leven dat Saviano na het verschijnen van Gomorra leidt. Sinds 26 oktober 2006 zit Saviano namelijk continu ondergedoken. Hij reist van hotelkamer naar hotelkamer, met af en toe een tussenstop voor een nachtje op het bureau van de carabinieri of in een donkere eenpersoonskamer in een afgelegen straatje. Zelf schrijft hij hierover …

Bij ons om de hoek zit een van de lekkerste pizzabakkers van heel Amsterdam: Da Portare Via. Letterlijk betekent dit ‘om mee te nemen’, maar gelukkig staan er in de kleine pizzeria ook wat tafeltjes waaraan je je versgebakken pizza kunt verorberen. En dat is maar goed ook, want zoals Johannes van Dam in het Parool schreef: ‘Met de afhaalpizza van Da Portare Via kun je thuiskomen. Het valt alleen niet mee te wachten tot thuis. De geur van de gebakken bodem en de verse basilicum verleiden je onderweg al te knabbelen. Eenmaal thuis kun je de overgebleven helft opsmikkelen …

Uiteraard kun je ook thuis zelf een lekkere pizza maken volgens het echte Napolitaanse recept. Met slechts een paar ingrediënten waan je je vanavond in Napels! Je kunt kant-en-klare pizzabodems gebruiken, maar als je even de tijd neemt maak je je eigen bodem, volgens het traditionele recept van de Napolitaanse pizzabakkers. Pizzadeeg (voor 4 pizza’s): 400 gram tarwebloem | 25 gram gist | 2,5 dl lauw water | 1 theelepel zout Maak allereerst een papje van de gist door het op te lossen in 0,25 dl lauw water. Meng er voorzichtig 2 eetlepels bloem doorheen, zodat er een gladde pasta ontstaat. Laat ongeveer een half …

Pizza is de culinaire trots van Napels. Hoewel de oorsprong van de pizza niet met harde feiten valt te bewijzen, gaan de Napolitanen er prat op dat de pizza in Napels is uitgevonden. Het feit dat de Etrusken al platte broden aten die zij picea noemden en dat we dankzij het Griekse pitta en in het Turkse pide vermoeden dat de pizza de Italiaanse versie van de zeer oude, mediterrane traditie van platte broden betreft, doet niets af aan de Napolitaanse trots. Zoals Mimmo, de eigenaar van de bed & breakfast waar ik verbleef stellig herhaalde: ‘Noi Napoletani abbiamo inventato …

Natale con i tuoi, Pasqua con chi vuoi, aldus een oud Italiaans spreekwoord. Oftewel: Kerstmis vier je met je familie, Pasen met wie je maar wilt. Vandaar dat de Italianen er op Tweede Paasdag vaak met een grote groep familie, vrienden en buren op uit trekken om uitgebreid te picknicken. De Napolitaanse mamma’s hebben dan al een hele ochtend in de keuken gestaan om ervoor te zorgen dat het hun gasten aan niets zal ontbreken. Bij een traditionele Napolitaanse paaspicknick hoort in elk geval deze tortano napoletano, een heerlijk, rijk gevuld brood in de vorm van een tulband. Tortano napoletano …

De meest bijzondere bezienswaardigheid van Napels is natuurlijk de stad zelf. De nauwe straatjes met de gekleurde was die tussen de huizen hangt, de Napolitaanse mamma’s die hun oudere bovenburen al schreeuwend overhalen om een teiltje te laten zakken waar de boodschappen in kunnen, de vele huisaltaartjes, het lawaai en de chaos, de geur van sterke espresso’s en gefrituurde groenten, de voetballende jongetjes… Het centrum van Napels wordt letterlijk in tweeën gespleten door de Spaccanapoli, een lange nauwe sliert van opeenvolgende straten. Vanaf de top van de Vomero-heuvel zie je duidelijk hoe deze straten het oude centrum in twee helften …