Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Op een van de palazzi aan het Piazza Tolomei in Siena hangt een fragment uit Dantes Divina Commedia. Het is een klein stukje van het verhaal van Pia de’ Tolomei, een van de belangrijkste vrouwen die voorkomt in de Divina Commedia. Legendarisch zijn haar woorden ‘Siena mi fe’, disfecemi Maremma’:
Het hele stuk dat Dante in Purgatorio opvoert, luidt als volgt:
‘Zo sprak een ander nu, de derde keer,
‘Denk dan aan mij, die Pia ben geheten,
Uit Siena; de Maremma werd mijn dood.
Dat heeft dezelfde man op zijn geweten
Die mij ten huwelijk zijn ring aanbood.’
Purgatorio, canto 5, 132-136
Pia’s boodschap aan Dante mag duidelijk zijn. De grote dichter moet voor haar bidden, maar ook en vooral iedereen vertellen dat haar man, Nello d’Inghiramo Pannocchieschi, haar dood op zijn geweten heeft.
Hij beschuldigde haar van ontrouw en stuurde haar weg uit zijn palazzo in Siena – volgens de overlevering om zelf met zijn minnares te kunnen trouwen. Hij bracht Pia naar een van zijn andere bezittingen, het Castel di Pietra in de Maremma, waar hij haar, uit het zicht van familie en vrienden, uit het raam zou hebben laten gooien.
portret van Pia – Dante Gabriel Rossetti (1880)
Dit middeleeuwse moordmysterie was in die tijd het gesprek van de dag. Niet alleen werd er hevig gespeculeerd of Pia nu zelf ook fout was geweest, de grote vraag was vooral of Nello haar zelf uit het raam had gegooid of dat hij dat iemand had laten doen.
Pia wordt niet alleen herdacht op de plaquette op de muur van het Palazzo Tolomei in Siena, maar ook op de ruïne die nu nog rest van het Castel di Pietra (in Gavorrano). Wie de restanten van het kasteel wil bezoeken, moet goede wandelschoenen aan, want het laatste stukje is alleen te voet bereikbaar.
In de Maremma is ook nog een brug te vinden die naar haar is vernoemd, de Ponte della Pia. Je vindt de brug langs de oude weg die van Siena naar Massa Marittima voert, in de gemeente Sovicille. Voordat ze stierf, schijnt Pia gezegd te hebben dat ze deze brug over wilde steken, om te ontsnappen aan haar man die haar hier in ballingschap hield. Volgens de legende zweeft ze na haar dood bij volle maan over de brug, helemaal in het wit gekleed en haar gezicht bedekt achter een sluier.
