Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Vandaag is het dubbel feest in Rome: het is namelijk de feestdag van de heiligen Petrus en Paulus, die volgens de overlevering beiden op deze dag (en zelfs binnen het zelfde uur) zouden zijn gestorven. Goethe was op 30 juni 1787 in Rome ten tijde van de feestelijkheden ter ere van Petrus en Paulus en tekende het volgende dagboekfragment op:
Goethe in Villa Borghese
‘Het grote Petrus- en Paulusfeest is eindelijk ook gekomen; gisteren zagen we de verlichting van de koepel en het op de Engelenburcht aangestoken vuurwerk. De verlichting wekt de indruk van een gigantisch sprookje, men gelooft zijn ogen niet. Aangezien ik sinds kort alleen de dingen zie en niet, zoals vroeger, bij en naast de dingen wat er niet is, moeten het zulke grote spektakels zijn, wil ik er plezier in hebben. Ik heb er op mijn reis een stuk of zes geteld, en dit spektakel is dan natuurlijk een van de voornaamste.
De fraaie contouren van de colonnade, kerk en vooral koepel, eerst in een vurige omtrek te zien en daarna, wanneer het uur voorbij is, in een gloeiende massa, zijn uniek en schitterend. Als men bedenkt dat het reusachtige bouwwerk op dit moment alleen tot steiger dient, zal men wel begrijpen dat zoiets nergens anders op aarde kan bestaan.
De hemel was klaar en helder, de maan scheen en dempte het vuur van de lampen tot een aangenaam schijnsel, maar op het laatst, toen alles door die tweede verlichting in gloed werd gezet, doofde het maanlicht. Het vuurwerk is mooi vanwege de plaats waar het gebeurt, maar haalt het niet bij de verlichting. Vanavond krijgen we beide nog eens te zien.
Ook dat is voorbij. Een mooie heldere hemel en volle maan, waardoor de verlichting minder fel was en het helemaal op een sprookje geleek. De fraaie contouren van kerk en koepel als het ware in een vlammende opstand, een grandioos en bekoorlijk gezicht.’
Voor wie vandaag niet in Rome is, verklap ik graag een andere mogelijkheid om de Sint-Pieter in al zijn glorie te aanschouwen zonder onder de voet te worden gelopen door hordes toeristen. Je moet er wel even de Aventijn, een van de zeven heuvelen van Rome, voor beklimmen, maar dan krijg je als beloning de meest bijzondere kijk op de Sint-Pieter!
Boven op de heuvel ligt het Piazza dei Cavalieri di Malta, het Plein van de Cavalerie van Malta. Het plein is in 1765 in opdracht van de Venetiaanse kardinaal Rezzonico aangelegd door Giovanni Battista Piranesi. Aan beide kanten van het plein zie je obelisken, zuilen, trofeeën en cipressen. Aan de noordkant van het plein ligt de priorij van de orde van de Maltezer Ridders, tevens de thuisbasis van de grootmeester van de orde.
De orde van de Maltezer Ridders werd gesticht door kooplieden uit Amalfi, een kustplaats ten zuiden van Napels, om zieken in het Heilig Land te verzorgen. De Orde groeide later uit tot een waar leger, dat vocht tegen de Turken om het katholiek geloof veilig te stellen en de opmars van de islam tegen te gaan. De ridders noemden zich in eerste instantie Johannieters of Rhodos-ridders, totdat Karel V hun na de val van Rhodos het eiland Malta schonk. Vanaf dat moment stond de orde bekend als de Orde van Maltezer Ridders, ook buiten het eiland.
Het prioraat zetelt nu niet meer in dit gebouw maar aan de Via Condotti (bij de Spaanse Trappen). Hoewel de grootmeester nog steeds de belangen van de sociaal werkzame ‘ridders’ vanuit Rome behartigt, kunnen de ridders zelf afkomstig zijn uit elk land ter wereld. Toch kan niet iedereen zomaar worden toegelaten: je moet twee eeuwen van adellijke komaf kunnen bewijzen voordat je lid van de orde kan worden.
De oude priorij behoort officieel nog wel toe aan de orde en daarmee niet aan de stad Rome; net als het plein ervoor en de kerk Santa Maria dell’Aventino. Dit stukje Rome is dus feitelijk geen Rome, maar extraterritoriaal gebied, vandaar ook de militairen die altijd op het plein op wacht staan. De priorij mag zonder speciale toestemming niet worden betreden en de poort is dan ook altijd gesloten, maar dat maakt het uitzicht op de Sint-Pieter juist zo bijzonder! Je kijkt namelijk door het sleutelgat van de poort.
Ga even door de knieën, knijp een oog dicht en je ziet de koepel van de Sint-Pieter zoals je hem nog nooit eerder zag, scherp afgetekend tegen de Romeinse hemel, met een symmetrische rij groene bomen ervoor die je oog als het ware naar de koepel toe leiden. Bellissimo!
