Hemelse minestrone uit Sant’Ilario (Elba)

Een flink bord minestrone eten in de zomer? In Sant’Ilario, een bergdorpje op Elba, is dat helemaal niet raar. De rijk gevulde groentesoep van nonna Rosina smaakt namelijk hemels – ’s winters én ’s zomers.

Tijdens Myelbatour15 werd Sophie door Federica van Elbamylove.com voorgesteld aan de twee eigenaren van restaurant La Fonte in Sant’Ilario. De twee broers, als kleine jongens op het dorpsplein te zien op de ansichtkaart hierboven, runnen met trots het restaurant en serveren het hele jaar door het succesnummer il minestrone della nonna. Rosina haalt alle ingrediënten uit haar eigen orto, moestuin, zodat je verzekerd bent van een honderd procent biologische maaltijd.

Men komt van heinde en verre, zelfs uit Capoliveri op ruim een uur rijden, om van de lekkere soep te genieten. Naast de minestrone kun je er ook cinghiale, wild zwijn, eten en natuurlijk staat er ook verse vis op het menu.

De ‘light lunch’ werd afgesloten met een ciambella, een ronde cake met slechts bloem, ei, boter, suiker en melk als ingrediënten. Deze simpele zoetigheid wordt ook wel la torta del corollo genoemd, vanwege een jaarlijks terugkerende traditie. In de nacht van 1 mei gaan de mannen het dorp rond en stoppen voor ieder huis waar een huwbare dame woont. De dochter van Federica – die pas acht jaar is – hoort daar bijvoorbeeld ook bij! Ze beginnen vervolgens het lied Il Maggio te zingen en lopen, als de laatste noot is weggestorven, naar het volgende huis. Zo gaan ze de hele nacht door.

Tijdens La Festa del Corollo, een week later, zijn de dames aan de beurt. Ze proberen de lekkerste torta del corollo te maken en bieden een stuk aan de man van hun voorkeur aan. Tegenwoordig is het een vrolijk feest voor iedereen met een hoop ciambelle, maar vroeger werd zo op een zoete manier de huwelijksmarkt in gang gezet!

Sant’Ilario en het nabijgelegen San Piero zijn sinds jaar en dag aan elkaar gelinkt vanwege veiligheidsredenen. Vroeger was het wonen aan de kust niet zonder gevaar. Er probeerden regelmatig piraten aan land te komen en andere, vijandige volkeren probeerden er voet aan land te zetten. Kerken en dorpsgemeenten werden daarom boven op een berg gebouwd en met een flinke stadsmuur omringd. Dankzij hoge uitkijktorens zag men het gevaar in de verte aankomen en door rooksignalen af te geven werden steeds twee nieuwe uitkijkposten gewaarschuwd. Zo bleef iedereen veilig en konden de buurdorpen elkaar steunen, mocht dat nodig zijn.

Sant’Ilario is weinig veranderd sinds de middeleeuwen en een wandeling door de nauwe straatjes en over de pleintjes is dan ook een waar genoegen. De twee broers maar ook nonna Rosina en Federica met haar familie wonen er met veel plezier. ’s Zomers is het er trouwens lekker fris omdat het plaatsje ruim tweehonderd meter boven zeeniveau ligt. Als je tijdens je vakantie op Elba ’s avonds dus even een lekkere maaltijd met daarna een frisse neus wil halen, moet je in het pittoreske Sant’Ilario zijn!