Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Ciao tutti,
we hebben jullie hulp nodig! We zijn namelijk bezig met een van de volgende Ciao tutti Specials, waarin we typisch Italiaanse dingen willen bundelen. Van de door ons zo geliefde Ape tot de wereldberoemde hazelnootpasta, van gekke gewoontes tot bijgeloof, van dramatische handgebaren tot altijd en overal te laat komen, van Maria-altaartjes tot niet-met-nat-haar-naar-buiten-want-anders-vat-je-kou, van was die vrolijk op straat hangt te wapperen tot …
We kunnen uiteraard zelf al wel een hele lijst samenstellen, maar we zijn zo benieuwd wat voor jóú nu typisch Italië is. Laat het ons weten via een reactie onder aan dit bericht (daarvoor moet je helemaal naar beneden scrollen) en wie weet zie je dan jouw verhaal straks terug in onze special. Mét uiteraard een passende beloning die typisch Italiaans is!
Grazie mille, namens ons allemaal, we zijn benieuwd!!
De cipressen in Toscane!
Dolce far niente ovviamente! Waar kan je dat beter doen dan in Italië??!
En ‘fare una bella figura’, want in korte broek en teva’s de straat op, dat kan echt niet, haha.
Wordt er wijn op tafel gemorst dan zullen italianen hun vingers hierin dopen en wat achter hun oorlel doen….zout of olie morsen op tafel brengt ongeluk: pak dan wat zout en gooi het over je linkerschouder of gooi wat zout op de olievlek. Dit artikel eindelijk gevonden, want ik heb het al zo vaak meegemaakt dat het gebeurde! Zijn er nog meer Italie fans die dit kennen? Ciao Saskia e Sophie!
Voor mij typisch Italiaans:
– pizza al taglio
– de dag beginnen met een cappuccino en een cornetto bij de dichtstbijzijnde bar (wel staand aan de bar natuurlijk)
– de lieve woordjes die je telkens krijgt toegeworpen van Italiaanse mannen, helemaal als je blond bent.
– de enorme liefde die ze hebben voor kinderen, zodra je met een kindje op straat loopt is het: ‘aaah che bello’
– elkaar 2 kussen geven als je elkaar ziet, maar ook als je weer weggaat. Zelfs als je maar een paar minuten blijft, zo blijf je aan het kussen.
– het ook met twee kussen begroeten van ‘onbekende’ mensen, of mensen die je voor de eerste keer ziet.
– goedkope ijsjes die ook nog eens veel grotere bolletjes hebben dan in Nederland + die veel lekkerder zijn
– uren wachten op het openbaar vervoer en als het dan eindelijk eens komt is de bus vaak veel te vol
– uren tafelen met veel Italiaanse families, en altijd op het moment dat je denkt dat er niks meer komt dan komt er altijd nog een gang
– sms’en doen Italianen volgens mij amper, je ziet ze namelijk de hele dag door bellen.
– waslijntjes met drogende was in de kleine Italiaanse straatjes
– muren vol met klimop (vind je in elk stadje wel)
– even wat drinken uit een nasoni door je vinger aan de onderkant te houden zodat er aan de bovenkant een straaltje water komt
– rijst gooien bij een trouwerij
– ALTIJD, maar dan ook echt altijd praten met je handen. Vooral het gebaar voor ‘wat’ zie je overal.
– alle kinderen die een naam uit de voornamen top 10 hebben, echt origineel zijn ze niet.
– de markt met heerlijk eten voor enorm lage prijzen
– even snel een espresso drinken bij een bar
En natuurlijk al het moois wat overal te zien is. Volgens mij is het nergens zo fijn om over straat te lopen als in Italie. Altijd wel wat te zien, overal wel wat te eten. Geweldig.
Eataly Bologna! Een bijzondere combinatie van een boekwinkel, delicatessenzaak en de Osteria del Vino e della Birra: hier kun je (tot ‘s avonds laat) genieten van een lekkere maaltijd en een heerlijk glas wijn tussen de boeken!
De witte lakens met kant.
Wij vertrekken binnenkort naar Tatti in de provincie Grosseto.
Ik heb alvast witte lakens gekocht en op de markt een mooi kantje.
Het kantje aan de lakens en slopen genaaid.
Wat zullen ze straks mooi aan de waslijn wapperen in onze olijfgaard.
Bella italia!
de snelle scooters die bijna over je tenen rijden in Napels…….. Maar ach dat vergeef je de Napolitanen gewoon.
Sierlijke en ronde vormen in simpele winkels. Marmer op de grond, denk aan Gambrinus in Napels of Giolitti de ijssalon in Rome.
Dat kinderen niet mogen hollen, want dan kunnen ze bezweet raken en ziek worden.
Als het regent mogen ze ook niet naar buiten, want ook dan kunnen ze ziek worden.
Maar als er een onomastico is mogen ze wel mee tot na middernacht, ook al begint de school de volgende dag om 8 uur. Het is dan niet, net als in Nederland, zo dat iedereen komt en gaat wanneer dat uit komt met zijn werk, met vroeg op moeten staan, met de kinderen die vroeg naar school moeten of dat er maar één ouder komt en de andere met de kinderen thuis blijft. Nee, iedereen komt en blijft eten. Van “de Bob” heeft echt niemand gehoord hier en een man die zijn vrouw naar huis laat rijden is ook een onbekend fenomeen. Dus Pa drinkt een aantal glazen wijn, vaak best zware rode wijn. Na middernacht komt de taart met de spumante en evt. nog een glaasje likeur na en dan gaat iedereen vertrekken. Niemand trekt in twijfel of het nog wel zo verstandig is dat Pa nu nog achter het stuur kruipt en niemand vraagt zich af of dit wel allemaal zo goed is voor de gezondheid van de kinderen. Niet dat je ooit iemand dronken ziet, maar ze hebben dan toch echt veel meer gedronken dan verstandig is als je nog moet rijden.
Toen ik eens een Duitse vriendin in huis had die na de maaltijd zei: Jenny, er komt een leuk programma op TV. Schenk ik ons een lekker glas wijn in? Toen ging mijn Italiaanse gast naar mijn schoonzoon om te zeggen dat die vrouw hier weg moest. Ze maakt een alcoholist van je schoonmoeder. Drinken voor de TV, stel je voor!
De meeste volwassen Italianen vieren niet hun verjaardag, maar hun naamdag oftewel onomastico. Men heeft hier dan ook geen mooie geïllustreerde kalender in huis, maar een zeer simpele die voor iedere dag de heilige van die dag aangeeft. Men kijkt dan iedere dag op de kalender om te kijken of er vrienden gefeliciteerd moeten worden of dat men naar een onomastico moet.
Daarom is het aantal namen hier ook zeer beperkt, want je mag alleen naar een heilige heten en dan meestal weer naar je grootouders. 2 namen is ook verboden. Jaren geleden hebben ze hier aangekondigd alle 2e namen uit de registers te schrappen en 2 namen is alleen nog mogelijk als je ze aan elkaar plakt. Giancarlo bijvoorbeeld. Wel kent een naam dan weer vele varianten in het dagelijkse gebruik. Giuseppe, een van de populairste, wordt dan Seppe, Peppe, Peppino, Pino, Giusè, etc.
Ik moest ooit een aannemer bellen en kreeg een van zijn kinderen aan de lijn en vroeg of ik Signor Minguzzio kon spreken. Wist ik veel. Die man had een heel andere achternaam, maar zijn voornaam is Domenico en een van de afgeleiden daarvan is weer Minguzzio.
Overigens is San Giuseppe, 19 maart, ook vaderdag hier, op welke dag van de week het ook valt.
Moederdag is op dezelfde dag als in Nederland, maar vaderdag is onverbrekelijk aan S. Giuseppe verbonden.
Weken ervoor liggen in de patisserie de Zeppole al, de typische gebakjes voor San Giuseppe.
Het is een gefrituurde beignet met suiker er op en er tussen van die heerlijke gele crème en daarvan ook een toefje er bovenop met een amarene kers. Er is ook een in een oven gebakken variant, maar die kan het echt niet halen bij de gefrituurde Zeppola.
Van Dale’s woordenboek zegt hier overigens van dat het een carnavalsgebakje is, maar dat is onjuist.
Met Carnaval zijn er de chiacchiere. Gefrituurde deeglapjes van ongeveer 4 bij 8 cm. die met poedersuiker zijn bestrooid. Chiacchiere betekent kletspraatjes.
De enorme behulpzaamheid als je de weg vraagt. Verwarrend voor diegenen die geen Italiaans spreken, want als je net denkt dat je het begrijpt wordt het voor alle zekerheid nog eens uitgelegd, en nog eens en nog eens, en dan iedere keer net iets anders, tot je in opperste verwarring bent. Maar geen nood, er wordt altijd wel aangeboden om een stukje mee te lopen, of je kunt achter iemand aanrijden, of er wordt een kaart geleend in de dichtsbijzijnde winkel. Inmiddels is mijn Italiaans redelijk goed, maar bovenstaande situaties heb ik heel vaak meegemaakt.
De indeling van de dag met bijbehorende tradities, gebruiken, eten en drinken in dit prachtige land!
Vriendelijke volksaard. Prima olijfolie. Échte Italiaanse pasta e vino. Goeie espresso, bijvoorbeeld langs de autoweg, heel simpel uit een miniscuul kartonnen bekertje. Parmiggiano reggiano stagiato. Passegiato. Echte houtovenpizza. Bressaola con rucola e parmiggiano. Met Aceto balsamico traditionale. Enz. Enz. Wanneer kan ik weer naar la bella Italia?
Beste mede Italië liefhebbers,
Is het niet veel handiger om op te geven wat niet fijn is aan dit geweldige land.
Zijn we tenminste snel klaar.
😉
Beste ciao a tutti io sono un fanatico lettore di ciao tutti e mi piace molto tutto il vostro sistema di presentare tutto quanto.io sono un toscano e vengo dalle parti di siena e non sol scrivere in olandese, ma conosco
la lingua molto bene,e leggo il giornale olandese e Italiano,ma non ho mai setito di rappresentare il mulino bianco che io abitavo vicino.
Haha, maar daar kunnen we geen mooie special van maken. En dat is nu juist de bedoeling!
Ciao Aldo, e grazie dei complimenti! Adesso siamo curiosi di questo mulino. Hai qualche altra informazione?
Los van alle aardige, leuke en zeer interessante dingen en zaken die jullie in de specials behandelen zou ìk het heel erg leuk vinden als jullie ook iets meer aan de Italiaanse taal zouden doen.
Zou is het heel leuk om (als ik bovenstaande lees) als voorbeeld het gezegde ‘dolce far niente’ op te nemen en er de vertaling achter te zetten. Zodoende maak je de specials (mijns inziens) nog leuker en leerzamer.
Ander voorbeeld: gli Italiani e loro macchina, de italianen en hun auto
enz.
Dit als meer ‘algemene’ tip
Heerlijk samen ‘coinen’ in Italiaanse steden en daarna een Vino Bianco op n terrasje;-)
Het gevoel van thuiskomen, de mooie taal, en één groot openluchtmuseum!!!
Een van die typisch italiaanse dingen is het lukraak aanbrengen van electrische bedrading op de muren. Jammer, maar ook karakteristiek.
Als er iemand overlijdt in het ziekenhuis moet het lichaam nog twee uur in de kamer blijven liggen, om er zeker van te zijn dat het geen schijndood is. Meestal ligt zo iemand dan ook nog met een andere patiënt op de kamer…
Overvolle postkantoren, vooral op de dagen waarop de pensioenen worden uitbetaald.
Altijd eindeloos wachten op het postkantoor en als je dan eindelijk aan de beurt bent om een rekening te betalen, is de machine kapot of gaat het loket dicht…
Eindeloos wachten bij de dokter. Neem vooral een dik boek mee!
Het dansen van stokoude stelletjes op een sagra.
Eindeloos bellen achter het stuur….
Slecht onderhouden wegen met grote gaten in het asfalt.
De passie voor het zoeken van wilde asperges, paddenstoelen, cicoria, kastanjes enz.
Altijd praten over eten, ook de mannen.
Je loodgieter die je bij hem thuis te eten vraagt en je pas na heel lang en vaak aandringen zijn rekening laat betalen.
Kortom, een heerlijk land met heerlijke mensen!
Fare la vasca….. ‘s avonds netjes aangekleed door de straat flaneren. Op trappen zitten, bij fonteinen of waar dan ook met een heerlijk ijsje
Dubbel parkeren, hard toeteren voor een bocht want dan kun je gewoon doorscheuren zonder af te remmen, een sticker ‘bimbi a bordo’ op je achterruit en dan gewoon de kinderen zonder gordel ook voorin laten zitten, altijd bellen onderweg: op motorino met telefonino in casco geklemd maar in auto ook nog steeds niet hands free bellen, achteruit rijden op de snelweg als er een afslag is gemist, tshirts met riem erop geprint dragen (gezien in Napels) om de politie ‘om de tuin te leiden’ en maar geen ceintuur om te hoeven doen, olie zonder beschermingsfactor op het lichaam smeren en midden op de dag gaan bakken, heel veel naar de kapper, jonge kinderen moeten bij eerste verkoudheid aan de aerosol-beademing, ouderen gaan in de winter vaak een thermen-kuur doen, thuis tv kijken onder lunch, uren in de rij staan op de eerste dagen van de maand bij het postkantoor, mannen die hun borsthaar fohnen, meer mannen dan vrouwen bij de wax-afspraken van het beauty centrum, steeds dezelfde stemmen bij nagesynchroniseerde films, tuttige traditioneel zacht blauw/roze babykleding, verwarrende straatbenaming- en nummering, vaak geen bereik in bijv. de Toscaanse heuvels voor tomtom, telefoon of radio in de auto, maar rara wel voor radio Maria, Cardinale en Vaticano (de kerk heeft het geld voor betere zenders), na het eten nog uren niet mogen zwemmen of zelfs niet in bad, heel veel geklets over politiek en voetbal, recepten uitwisselen en gerechten uitleggen, bijvoorbeeld kwekkende dames onder acquagym, maar ook mannen te pas en te onpas, al voor het ontbijt op is willen weten wat er voor ‘pranzo’ gaat zijn, bar- & winkelpersoneel dat express geen bonnetje geeft om de verkoop niet te hoeven aanslaan op de kassa of je juist achterna loopt of checkt dat je het bonnetje wel bewaart voor controle door de ‘guardia di finanza’ (belastingpolitie), een wild zwijn schieten cq koe slachten en verdelen met vrienden en buren, auto’s stiekem in de berm achterlaten om zo het bedrag voor ‘rottamare’ (schroothoop-bijdrage) te vermijden, elkaar graag met titels begroeten: van dottore, tot ingenieur, architect, avvocato etc) zelf likeurtjes maken van kruiden of fruit met heel veel alcohol, uiteraard raccolto en dan de olio & vino nuovo proeven, na regenval altijd kapotte wegen, bruggen en naar beneden vallende oude muurtjes, die vaak pas maanden later gerepareerd worden, na sneeuwval rep en roer (zo stond ik vorig jaar 3 ½ uur vast op de weg tussen Siena en Florence, maar gelukkig weegt dit allemaal nog op tegen de bella vita momenten. Crepi lupo met de special! Leontine
De plaatselijke trattoria’s waar je ‘s ochtends je ontbijt nuttigt en waar later op de dag de mannelijke dorpelingen een kaartje leggen terwijl ze elkaar luidkeels verwijten maken dat ze niet goed opletten.
En ‘s avonds komen de jongeren en hele gezinnen er tezamen om nog wat te kletsen en te drinken.
Dat kinderen vaak vreselijk lang bij hun moeder in bed blijven slapen. Wij hebben al een paar keer een Italiaans vriendinnetje te logeren gehad dat dan voor het eerst niet bij mama sliep en afgelopen weekend verbleef mijn dochter bij een klasgenootje dat voor die gelegenheid voor het eerst in 6 jaar weer eens in haar eigen kamer sliep…
Dat kinderen vaak grotendeels worden opgevoed door de ‘nonni’ (opa & oma)
Dat echtgenotes vinden dat Italiaanse mannen zich vaak ineens heel anders gaan gedragen in gezelschap van hun mama.
Dat Italianen vreselijk boos op elkaar kunnen zijn en 5 minuten later weer de beste vrienden met schoudergeklap, kussen, lachen en dan lijkt de gehele ruzie weer vergeten.
Beste Italiaanse liefhebbers,
Weten jullie wat een typisch iItaliaans spel is?
Of gewoon een spel dat uit Italië komt
In Napels is de bingo nog altijd heel populair, je ziet in alle kleine winkeltjes de kaarten met cijfers en de houten rondjes om mee te spelen.
Het leuke van het leven in Italië: als je tegen de mensen leuk doet, krijg je leuke dingen terug.
Ik word zeker eens per jaar uitgenodigd op één van de markante feesten van Gianni. Zijn pranzo’s staan bekend om thematische insteek en verdikkeme, het lukt hem altijd om het weer en de temperatuur mee te hebben, vooral in de herfst. Na afloop is het uitbuiken in het slome, zonnige nazomergras met subliem uitzicht op het Meer van Montepulciano.
In de perceptie van leuke mensen verandert leuk in ludiek als ik op de fiets verschijn. Door iedere Italiaan voor gek verklaard hanteer ik ‘m hier regelmatig. Zeker naar een leuk feest. En hemelsbreed is het vier kilometer, dus waar gaat het over. De pittige hellingen veranderen op de terugweg steevast in Monte Amiata’s. Maar daar ben ik op voorbereid! De eerste keer kwam ik op Gianni’s leuke feest in het verkeerde pak: laarzen met hakken en rokje boven de knie (weet dat ik bij ieder boodschapje-doen me verkleed, altijd lipstick smeer. Ik wil de keurig verzorgde Italianen niet schofferen. Zelfs niet in de supermarkt) Eén van de gasten legde me uit: “Feste in campagna, fango…” wijzend op haar bemodderde sneakers. Dresscode: vest en gemakkelijke schoenen.
Weet dat de feesten van Gianni leuk zijn omdat er zoveel pluimage rondscharrelt: filmmakers, marmerexporteurs, rockbandgitaristen. En hij weet altijd overal de beste kookmakkertjes vandaan te halen. Gevrijwaard van enige culinaire inspanning voedt hij het publiek voortreffelijk met al het goede van het land. Bij mijn aankomst bleek dat de hele pranzo nog bereid moest worden. Uiteraard door die liefste en leukste vrienden.
In een goed restaurant is het charmant en zeer verantwoord als de kok zichtbaar verse kruiden uit de moestuin knipt. Nu kwam ik op de heenreis al een man met een grote rieten mand tegen. Ik groette hem aardig en hij bleek één van de gasten te zijn. Paddestoelen! Na licht ingedronken te zijn begaf zeker de helft van het pluimage zich tussen de gangen van de pranzo met schaar, mes, plastic zak naar de directe omgeving om deze te knippen en scheren. Waar ik keek: bukkende, plukkende mensen. En niet eventjes, maar zeker de halve middag. Die leuke gasten bleken ineens ludieke kookfreaks –behept met de geheimen die alleen in de families worden bewaard- en grepen hun kans in deze campagna om op zoek te gaan naar diverse wilde slasoorten, variaties op de chicorei en snijbiet, en ja: ook paddestoelen. Vol trots showde Bruno zijn bijeengeplukte verzameling. Al het onkruid keurig gerangschikt en voorzien van elastiekje. Zelfs de dames-op-leeftijd met lipstick lieten zich door de aanwezigheid van ‘cherrochie’ niet weerhouden van rugbelastende capriolen. Amadia vertelt, vissend onderuit een van haar plastic zakken: “Deze is het lekkerst op de torta testo, met een goeie prosciutto. Alleen maar schoonmaken.”
Waar ik als kind op de fiets naar oma onderweg in de berm paardenbloemenbladeren voor het konijnehok plukte, realiseer ik me nu hoe waardevol het is om deel uit te maken van een cultuur die nog letterlijk één is met de directe natuur en de schatten weet te vinden, te waarderen en te gebruiken. Op de terugreis, uiteraard lopend op mijn sneakers , fiets-aan-de-hand, kijk ik ineens heel anders aan tegen het ‘onkruid’ in de berm’.
TOPOLINO!!! (Italiaanse Donald Duck) en “La Settimana Enigmistica” (wekelijks puzzelboekje) ik koop ze nog steeds elke keer als ik in Italië ben.
kaartspellen: “scopa” en “briscola”. Zeer leuk tot in de late uurtjes. Het zijn speciale Napolitaans kaarten. “Sette e mezzo” en “scala quaranta” met gewone kaarten.
Andere spellen: Gioco del lotto, Enalotto, Superenalotto, Toto. moet je de file zien net voor sluitingstijd.
Maaltijdbonnen (Ticket) om warm te eten tijdens de lunch in een restaurant vlakbij je werk. Deze kreeg je via je werk. Ik weet niet of het van je salaris afgehaald werd.
In veel dorpen de gewoonte om de winkels en restaurants tussen de middag te sluiten. De winkels zijn wel veel langer open dan in Nederland.
Een typisch Italiaanse vrijdag: Klaar met werk en …..Aperitivi! Dan ga je rond 6-7 uur naar een barretje toe. Daar staan op de toonbank lekkere hapjes en kan je lekkere drankjes of koffie drinken. Dan snel naar huis toe om rond 8 uur met de hele familie te eten. In de zomer als iedereen alle ramen open heeft staan, dan hoor je veel lawaai uit alle huizen komen, want de tv staat loeihard en dus moeten ze schreeuwen tegen elkaar. Pasta als starter en dan vlees of vis met sla en groente. Toetje: fruit, noten, ijs, koffie , grappa, limoncello e.d.
Dan snel omkleden want je hebt met je vrienden rond 9 uur in het park afgesproken. In de zomer spreken ze altijd af in parken en in barretjes als het wat kouder wordt. Daar aangekomen wordt er de hele avond over gedaan om te beslissen waar ze met z’n allen heen gaan. Na 2-3 uur komt er eindelijke beweging in en gaat iedereen met de auto of vespa naar een feest, cafe, theater, of iets dergelijks.
Wat denk je dan dat er gebeurt als het diep in de nacht is en iedereen weer naar huis gaat? Dan gaan we eerst nog even met z’n allen naar de bakker. Ja de bakker midden in de nacht! Niet de winkel, maar de bakkerij zelf! Je kan gewoon vanaf 1-2 uur bij de bakker langs gaan om even verse pizza, focaccia of lekker brood te kopen….voor een prikkie! Echt heerlijk, warm en vers.
Hmmmm, was ik maar daar, want ik heb er opeens erg veel trek en zin in La Dolce Vita 😉
A presto!!!
Oh ja.Il Mulino Biancho die ik ken, vind je in de mega grote supermarkten. Het is een merk van koekjes in alle vormen en smaken die je als ontbijt in de warme melk of cappuccino doopt. http://www.mulinobianco.it/
Wat mis ik toch de grote supermarkten, gevuld met heerlijk eten en bijna voor elk soort product een eigen gangpad. Yoghurt in alle smaken. Het gewenste vormpje pasta vinden is een uitdaging. Je hebt ze namelijk in alle vormen en maten die je maar kan bedenken. Spaghetti in verschillende diktes, grote pasta, gevulde verse pasta, kleine soeppasta, etc. Veel meer keus dan in Nederland. Lekkere kazen, salamini, SLURP!
De gastvrijheid. Iedereen kan altijd aanschuiven. Altijd wat lekkers bij het aperitief (olijfjes o.i.d).
De lange uren buiten eten, met hele families. Och…ik kan nog uren door gaan.
Wat voor mij typisch aan Italië is is dat veel mensen daar met een Vespa (brommertje) rijden, ijs is ook typisch, pizza en pasta uiteraard ook, de tricolore vind ik ook typisch, hopelijk hebben jullie hier iets aan!!!