Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

De O van Giotto

Vanmiddag zoals beloofd een voorproefje uit De geheimen van Inferno. Het gaat niet direct over Dante zelf, maar over Giotto, die volgens Dante steeds beroemder werd:

‘Die hoogmoed vergt dat ik hier lasten draag,
Ter loutering; wel heb ik mij gebogen
Voor God, maar mijn bekering kwam te traag.

IJdel de faam van ’t menselijk vermogen!
Hoe kort maar bloeit zij aan de top wanneer
Een tijd van neergang haar niet blijft verhogen!

Kreeg Cimabue eerst de grootste eer,
Als schilder, nu wordt Giotto meer geprezen,
En wie hem voorging weet men amper meer.’

Purgatorio, canto 11, 88-96

Pijnlijk, de vergelijking met Cimabue die Dante hier maakt. Giotto was namelijk een leerling van deze Florentijnse schilder. De twee ontmoetten elkaar bij toeval. Terwijl Giotto op een dag de schapen aan het hoeden was en ondertussen een aantal schetsen maakte, werd zijn talent opgemerkt door de toevallig voorbijlopende Cimabue. Deze nodigde Giotto uit bij hem in de leer te komen, iets dat de herdersjongen graag aanvaardde. Eenmaal onder Cimabues vleugels zou Giotto eens stiekem een vlieg op de neus van een van de door zijn meester geschilderde figuren hebben getekend. Toen Cimabue de vlieg probeerde weg te jagen en het beest halsstarrig bleef zitten, wist hij dat hij in zijn leerling zijn meerdere moest erkennen.

Giotto (2)

Over Giotto en Dante doet overigens nog een grappig verhaal de ronde. De kinderen van Giotto zouden opvallend lelijk zijn geweest. Dante zou hem eens gevraagd hebben hoe dat nu kon, dat een zo begaafd schilder zo’n lelijke kinderen had. Giotto zou hierop spitsvondig hebben geantwoord dat dat eigenlijk heel logisch was: Schilderen doe ik immers bij daglicht, kinderen maken in het duister.’

Giotto’s spitsvondigheid blijkt ook uit een ander verhaal. De kunstenaar was in die tijd zo beroemd, dat zelfs de paus, Benedictus XI, hem wilde vragen, voor een aantal schilderingen in de Sint-Pieter. De paus wilde echter eerst een soort proeve van bekwaamheid zien en stuurde een afgezant naar Florence met de opdracht zo’n proef door Giotto te laten maken. De schilder was niet onder de indruk. Hij pakte een stuk papier en tekende er, uit de losse pols, een perfect ronde O op. De gezant wist niet of hij dit nu serieus moest nemen of dat hij voor de gek werd gehouden. Giotto was echter niet van plan om nog iets anders te tekenen, dus er zat voor de gezant niets anders op dan met alleen de cirkel naar Rome terug te reizen. De paus zag meteen in dat Giotto geslaagd was voor deze proeve van bekwaamheid en gaf hem de opdracht. Sindsdien werd in Florence vaak de uitdrukking ‘essere più tondo che l’O di Giotto’ gebruikt, ronder zijn dan de O van Giotto – waarin tondo niet alleen rond, maar ook traag van begrip betekent.

illustratie: Fiorenzo Faorzi

Meer lezen? Reserveer dan alvast een exemplaar van De geheimen van Inferno!

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *