Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Natuurlijk eten we het liefst aan met grote schalen beladen tafels in Italië, in gezelschap van vrienden, een goede fles wijn en veel culinaire gesprekken. Maar hoewel we wel een groot deel van het jaar in de laars rondreizen, zijn we tussendoor gewoon even in Amsterdam.
Gelukkig hebben we hier een goed alternatief gevonden: Spaghetteria. Sinds de opening (alweer dik twee jaar geleden) schuiven we regelmatig aan bij Spaghetteria in de Amsterdamse wijk De Pijp, om de hoek van ons kantoor. De formule is simpel maar succesvol: zes pasta’s op het menu, twee met vis, twee met vlees en twee vegetarische pasta’s.
De zes pastagerechten wisselen regelmatig, maar het achterliggende principe blijft (gelukkig) hetzelfde: alles wordt vers gemaakt, ook de pasta, door de Italiaanse koks. De porties zijn lekker fors (prima voor de grote trek na een dag hard werken) en altijd voorzien van een lekker stuk vers brood (om heel Italiaans de restjes saus mee op te eten). En vooral: je eet er pasta zonder poespas. Geen gekke combinaties, maar mooie klassiekers als spaghetti alle vongole en goedgevulde ravioli met subtiele sauzen die niet overheersen.
Sinds eind februari is er een tweede filiaal van Spaghetteria geopend, in de Jan Hanzenstraat in Amsterdam West. Lekker licht en groot (want hoe knus het in De Pijp ook is, doe ons maar véél van die gezellige grote tafels waaraan iedereen gezellig bij elkaar aanschuift), en net zo Italiaans als de andere, ons reeds bekende stek aan de Van Woustraat.
De nieuwe Spaghetteria in Amsterdam-West had ons al een tijd geleden uitgenodigd om te komen proeven. Dat deden we maar al te graag, maar met al die Italiëreizen duurde het even voordat we daadwerkelijk konden testen.
Afgelopen zaterdag was het zover en schoven we aan een van de grote tafels voor een proefsessie. Van de zes pasta’s van de kaart van die avond kozen we voor spaghetti alle vongole en creste di gallo (hanenkammetjes, een speciale pastasoort) con salsiccia toscana classica, klassieke Toscaanse worst.
Terwijl koks Nunzio en Pasquale onze pasta’s bereidden, vroegen we hen naar de herkomst van de ingrediënten (de bloem voor de pasta komt direct uit Italië, net als de meeste andere ingrediënten) en keken we hen ongegeneerd op de vingers.
De dampende borden werden met Italiaanse flair voorzien van de finishing touch en we maakten nog even snel wat foto’s voor het raam. Daarna gingen camera en notitieboek echter aan de kant, want zoals jullie weten: ‘La pasta non aspetta.’ Pasta wacht niet en moet meteen gegeten worden als hij geserveerd wordt.
Het viertal tegenover ons kreeg bijna tegelijkertijd de pasta geserveerd en even hoorde je aan dit stukje tafel alleen maar het getik van vorken, slechts onderbroken door goedkeurend gemompel.
Pas na de allerlaatste hap werden we ons weer bewust van het feit dat we niet in Italië zaten. Al lijkt het er verdacht veel op, op het hoekje van de Jan Hanzenstraat in Amsterdam West…
Wie overigens na de pasta nog wel een toetje lust, kiest voor de fluweelzachte tiramisù of de goddelijke sgroppino. En net als in Italië wordt er na het eten alleen espresso geserveerd – maar dan wel met een stukje echte chocolade. Wij namen er een glaasje limoncello bij, om te toosten op een geslaagde test. Wij weten wel waar we de volgende keer onze heimwee naar Italië kunnen verhelpen!
Ook genieten van een bord verse pasta bij Spaghetteria? Je kunt er elke dag vanaf 17.00 uur terecht, zowel in De Pijp (Van Woustraat 123) als in Amsterdam West (Jan Hanzenstraat 32). Reserveren kan niet, maar is dankzij de grote tafels en brede vensterbanken ook niet nodig; het aanschuiven draagt juist bij aan de sfeer. Dus als we straks weer allemaal terug in Amsterdam zijn; ci vediamo alla Spaghetteria!
