Maak kennis met Ciao tutti, Saskia & het Ciao tutti-team!

Welkom op Ciao tutti, de grootste en meest complete Nederlandse website over Italië. Met een dagelijks artikel over la bella Italia is Ciao tutti hét startpunt voor inspiratie uit en over Italië.

Dankzij Ciao tutti reis je elke dag even mee naar Italië, om te genieten van de Italiaanse cultuur, de Italiaanse keuken en de Italiaanse taal. Uiteraard delen we ook regelmatig tips voor boeken, series, films en muziek, zodat je thuis geniet van het Italiëgevoel.

Ciao tutti is het initiatief van Saskia Balmaekers, die op 1 februari 2010 begon met dit dagelijks weblog over Italië en Italiaanse zaken. Saskia: ‘Sindsdien is er geen dag voorbijgegaan zonder een nieuwe blog. Er is gelukkig inspiratie genoeg om elke dag iets moois te delen.

Inmiddels staan er op Ciao tutti duizenden artikelen met la bella Italia in de hoofdrol. In 2022 telde Ciao tutti ruim twee miljoen lezers – een record waar ik meer dan trots op ben.’

Saskia is bijna dag en nacht met Italië en Ciao tutti bezig, maar gelukkig krijgt ze regelmatig Italiaanse input van een aantal gastbloggers en freelance fotografen, redacteuren en journalisten, die meereizen, -proeven en -schrijven. Op deze pagina stelt Saskia zichzelf én het Ciao tutti-team aan je voor.

Saskia (1980) studeerde Vrijetijdwetenschappen aan de Universiteit van Tilburg. Na dynamische functies bij onder meer Denksport en de Gottmer Uitgevers Groep maakte Saskia van haar hobby haar werk. Als Italië-expert deelt ze dagelijks de mooiste en lekkerste dingen uit il belpaese op Ciao tutti.

Saskia: ‘Ik kan me nog heel goed herinneren hoe ik voor de eerste keer uit de bus stapte in het centrum van Rome. Ik was net achttien, het was vlak voor de eindexamens en samen met een heleboel andere vierde-, vijfde- en zesdeklassers had ik me al weken verheugd op de Rome-reis. Na een lange busreis met weinig slaap kwamen we dan eindelijk in het centrum van Rome aan. De overweldigende hoeveelheid monumenten, de schitterend versierde kerken, de drukte op de pleintjes en het lunchen in kleine barretjes maakten de ongemakken van het hotel (hoezo variatie op het menu? Gewoon elke ochtend een hard broodje met jam en avond aan avond kip met sla!) meer dan goed.

De stad ging niet meer uit mijn systeem en nu, ruim twintig jaar later, ben ik ontelbare keren terug naar Rome geweest om de stad pleintje voor pleintje en straatje voor straatje te ontdekken (waarbij ik de culinaire ontberingen van het eerste uur inmiddels helemaal heb weten te compenseren door op mijn zwerftochten door de stad voorrang te geven aan leuke eettentjes, kleine koffiebarretjes en gezellige huiskamerrestaurantjes).

Vanuit Rome begon ik ook de rest van Italië te verkennen, van Napels en de Amalfikust in het zuiden tot Milaan en Venetië in het noorden. Zo groeide mijn passie voor Rome uit tot een passie voor Italië – of tot een liefde in twintigvoud. Alle twintig regio’s samen zorgen ervoor dat Italië zo’n heerlijk vakantieland is, dat nooit verveelt en nog altijd inspiratie geeft om jullie dagelijks mee te nemen naar Italië!’

Naast de artikelen voor Ciao tutti schreef Saskia een groot aantal boeken over Italië, waaronder De 101 mooiste plekken van Italië, De smaak van Florence, De duizend tinten van Toscane, Mijn Italië, Mijn Rome, Mijn Napels en Mijn Puglia. Alle nog leverbare titels vind je in Ciao tutti’s webshop.

Wie schrijven er nog meer voor Ciao tutti?

Maak kennis met Ciao tutti’s gastbloggers, freelance fotografen, redacteuren en bloggers (in alfabetische volgorde):

Annerike (1979) werkt als adviseur bij de overheid. Ze wilde eigenlijk Latijn studeren, maar koos voor een studie pedagogische wetenschappen. Annerike: ‘Tijdens de Romereis in de vierde klas van het gymnasium werd ik op slag verliefd op de stad. Het was mijn eerste keer Italië en ik was zo overweldigd door de schoonheid van Rome, dat ik vervolgens wel tien jaar lang elke zomer naar Rome ging. Ik kon er geen genoeg van krijgen.

Die Italiaanse reislust breidde zich steeds verder uit, naar andere regio’s, en sloeg gelukkig ook over op mijn vriend, met wie ik sindsdien vele malen naar Italië ben geweest.

Ik probeer zoveel mogelijk naar Italië te gaan en plan als het even kan een  weekendje weg naar een Italiaanse stad. Het fijne is dat dat het hele jaar door kan, elk seizoen heeft zijn eigen charme. Januari is inmiddels vaste prik geworden om het nieuwe jaar goed af te trappen. Ik kan enorm genieten van de voorpret alleen al – laat staan van het moment dat ik er weer écht ben. Mensen vragen soms: ‘Ben je niet een keer uitgekeken op Italië?’ Maar dan is mijn antwoord steevast: ‘Ik moet juist opschieten wil ik alles in dit leven nog zien daar!’ Elke regio is weer zó verrassend en anders, elk bezoek smaakt naar meer… Mijn bucketlist met Italiaanse bestemmingen wordt alleen maar langer.

Tussen alle reisjes door mag ik thuis ook niet klagen. Ik woon namelijk op een hele bijzondere plek in Utrecht, óp het Domplein, dat Romeinse roots heeft! Ooit stond hier een Romeins castellum, fort, dat de Romeinen rond 45 na Christus bouwden. Ons huis bevindt zich precies op de plek waar vroeger de barakken van de Romeinse soldaten stonden. Als ik niet in Italië ben, dan waan ik me er soms wel even, met al die Italianen die de opgravingen onder het Domplein komen bewonderen.’

Carola (1970), studeerde ooit psychologie en communicatiewetenschappen en heeft na enige omzwervingen, onder andere bij Denksport waar ze Saskia leerde kennen, van haar passie haar beroep gemaakt. Ze is nu, naast moeder van drie dochters, (portret)fotograaf. Voor Ciao tutti is ze al een aantal keren met Saskia samen op reis geweest.

Carola: ‘Tijdens mijn examenjaar ben ik voor het eerst in Italië geweest, in Rome en Sorrento. Rome heeft toen al grote indruk op me gemaakt. Ik ben er nog een aantal keren terug geweest en zal dat zeker nog een paar keer doen. Samen met mijn drie meiden lekker slenteren door de straatjes van Trastevere of het getto staat boven aan mijn bucketlist. Ik hou ervan om de sfeer van een land of stad te proeven, ik vind het heerlijk om gewoon wat rond te lopen of te rijden en te zien waar ik beland. Niet per se doelloos; soms is het leuk om juist een doel te hebben, zo was ik met Saskia in Palermo een dag lang op zoek naar street art. Zo leuk om op die manier een stad te ontdekken.

Siena heb ik jaren geleden ontdekt, we waren op fietsvakantie. Ik werd meteen verliefd. Niet per se op het stadje (hoewel prachtig) maar op het gevoel dat ik daar kreeg, de sfeer. Later heb ik mijn middelste dochter de naam Siena gegeven. Zo’n gevoel wil je vasthouden…

Als fotograaf is het een droom om ‘dreamshoots’ te organiseren voor mijn klanten. Prachtige portretten creëren op bijvoorbeeld het grote plein van Venetië, aan de kust van het Gardameer, voor het Colosseum terwijl de zon opkomt of met welke magische Italiaanse achtergrond ook. Want het moet gezegd: Italië is één grote prachtige backdrop.’

Djoni (1986) studeerde Communicatie aan de HAN en is marketeer. Als dochter van een fotograaf kijkt ze altijd om zich heen en denkt ze in plaatjes. Haar telefoon zit dan ook standaard vol van alle foto’s. Naast fotograferen is ze gek op yoga, lezen en etentjes (goed Italiaans voorbeeld doet volgen!). Zo zou ze er geen enkele moeite mee hebben om alle dagen pasta te eten.

Vanaf haar tiende verkende ze samen met haar ouders en broertjes de Italiaanse meren. De hele familie was verkocht en een paar jaar later werd ook de aanhang meegesleept in hun voorliefde voor Italië.

Haar moeder spreekt inmiddels een aardig woordje Italiaans, waar ze graag van leert. Tijdens haar studententijd liep ze vol toewijding stage bij een magazine over Italië en voor haar eerste baan mocht ze meerdere persreizen naar la dolce vita maken.

Djoni: ‘Hoeveel plekken ik ook bezoek, Italië blijft altijd met stip op één staan. Na het verkennen van de Italiaanse meren en steden als Milaan en Verona, ging ik op ontdekkingstocht door de kleurrijke lagune rond Venetië en ontdekte ik de weidsheid van Toscane.

Al snel werd ik ook nieuwsgierig naar het zuiden van Italië en reed met mijn man een groot deel van Sicilië rond. Het was daar waar ik nog eens extra verliefd werd op zowel het temperament als de vriendelijkheid van de Italianen. Ik vind het geweldig om te horen hoe trots zij op hun land en in het bijzonder la famiglia zijn. Het zal je vast niet verbazen dat onze eigen familie-app ook deze naam wegdraagt!

Na Sicilië volgde met Puglia mijn eerste én tweede blogtour voor Ciao tutti, waardoor Saskia me al gekscherend Puglia-ambassadeur noemt. Ik sloot deze regio meteen in mijn hart, omdat het hier zo puur en sereen is. Bovendien vind je in Puglia tal van verborgen schatten: van ondergrondse kerkjes met fresco’s tot fijne stranden en natuurlijk de kenmerkende trulli. Ik voel me een enorme geluksvogel om Ciao tutti af en toe te mogen vertegenwoordigen op zo’n reis!

La prossima destinazione? Tot voor kort stond Rome hoog op mijn lijstje en onlangs werd de gezellige wijk Monti daar voor een paar dagen mijn thuis. Nu droom ik stiekem alweer over Napels…’

Elke Buyvoets (1981) studeerde Beheer, toerisme en recreatiemanagement aan de Hogeschool in Hasselt (België). Ze is gek op koken, lezen en schrijven, maar ze wordt vooral gelukkig van reizen – en dan met name als Italië de bestemming is… Ze woont samen met Pepijn en hun zoontje Floris in Belgisch Limburg, op een steenworp afstand van Maastricht.

Elke: ‘Mijn passie voor Italië is zoals bij velen begonnen in mijn tienerjaren. Ik ben opgegroeid in Houthalen waar veel immigranten uit Italië woonden. Ook onze buren waren tweede en derde generatie Italianen. Ik vond het geweldig om bij hen thuis te zijn. Er hing altijd een gemoedelijke sfeer en ik bracht er als tiener ook vele uurtjes door. Een gezellige drukke bende, de hele familie rond de tafel, lekker eten en het luisteren naar de Italiaanse taal vond ik geweldig. Na mijn studies toerisme ben ik mijn stage aan het Gardameer gaan volgen. Uiteindelijk ben ik er twee jaar blijven werken in een reisbureau. Mijn liefde voor het land, de cultuur en de mensen werd door deze ervaring alleen nog maar groter.

Toen ik Pepijn leerde kennen, lag zijn passie enkel bij Frankrijk en Franse wijnen. Hij was echt een overtuigd Francofiel. Maar na onze eerste reis samen naar Rome, in december 2013, merkte ik dat ook hij helemaal weg was van Italië. Hij had het Italiaanse virus gelukkig meteen te pakken.

Sinds die reis proberen we ieder jaar een paar keer op ontdekking te gaan in Italië. In het begin was dat met ons tweetjes, tegenwoordig samen met ons zoontje Floris. Velen zeiden tegen ons dat we moesten beseffen dat we het reizen wel konden vergeten als er een baby bij kwam. Dan keken we naar elkaar en moesten we een beetje lachen. Wij gingen bewijzen dat dit echt wel kon. En als we hem nu zien genieten van zijn bordje pasta, hij een kerk wil in gaan om een kaarsje aan te steken en vol verbazing door de Italiaanse straatjes loopt, zien we dat ook hij hetzelfde virus heeft gekregen…’

Elke Cristofoli (1976) is de dochter van een rasechte Italiaan uit Sequals (Friuli-Venezia Giulia) en dat zuiderse bloed gaat elk jaar alleen maar sneller stromen. Ze studeerde Romaanse talen en schrijft onder de naam Scrittofoli als copywriter en social media creator voor en over alles wat met Italië te maken heeft. Haar thuisbasis ligt (voorlopig nog) in Vremde, een rustig dorpje in de provincie Antwerpen.

Elke: ‘Mijn hele leven is verweven met il bel paese. Wat me echt gelukkig maakt? Genieten in ons vakantiehuisje aan het Lago di Chiusi, pal op de grens van de twee droomregio’s Toscane en Umbrië. De aankoop van ons thuis daar kwam met een gevoel van er thuis horen, met nieuwe vrienden en puur geluk, een happy place die elk jaar meer en meer lonkt.

Mijn marito Steve, tevens mijn fantastische fotograaf van dienst, maakt de passie alleen nog maar sterker en samen bouwen we stap voor stap aan onze toekomst in Italië. Want dat is niet enkel een droom maar een plan, dat elk jaar concreter wordt. Zelfs zoon Jonah studeert ondertussen Italiaans aan de universiteit. Wat is dat met de appel en de boom?

Ons adoptiehondje Giulia hebben we gered uit de velden rondom Napels. Ze reist overal mee naartoe en is, zoals het een Italiaanse betaamt, gek op pizza en pasta.

Nog een weetje? Je mag me altijd bellen voor een prosecco met antipasti. En voor een kopje koffie, per favore. Cin cin, op zoveel mogelijk genieten in het mooiste land ter wereld!’

Erika (1987) werkt als content marketeer. Ze studeerde Bedrijfscommunicatie Duits, maar toen ze vakken kon volgen in het buitenland wist ze niet hoe snel ze Duits moest verruilen voor Italiaans. Erika: ‘Een half jaar in het zonnige Italië sprak me meer aan dan naar Duitsland vertrekken, wat met mijn studiekeuze logischer geweest was. Ook de taal vond ik mooier en lag mij beter. Ik volgde mijn gevoel en omdat ik net een studiereis naar Milaan had gemaakt, was de bestemming snel gekozen. Al ben ik er inmiddels achter dat je voor écht goed weer zuidelijker moet zijn. Na mijn studie vertrok ik opnieuw naar mijn favoriete land en werkte in een Napolitaans hostel.

Als tiener ging ik voor het eerst in Italië op vakantie, bij mijn familie in Florence. Ik heb een achternichtje van dezelfde leeftijd van wie ik mijn eerste Italiaanse woordjes leerde. Haar vader deed verwoede pogingen ons door zijn geboorteplaats Arezzo te gidsen aan de hand van historische wetenswaardigheden. Wij en onze moeders hadden meer oog voor de winkelstraten en de filmlocaties van La vita è bella.

Ook toen ik met de middelbare school op Romereis ging, was ik geïnteresseerd in van alles, maar niet in de historie. Op latere leeftijd baalde ik ervan dat ik niet beter had opgelet. Gelukkig heb ik beide plaatsen opnieuw bezocht en de schade ingehaald. In Rome gebruikte ik die keer wél de door mijn klas zelfgemaakte reisgids, die ik nog altijd bewaard heb. Toen een verplicht nummertje voor Klassieke Culturele Vorming, nu een waardevol aandenken.

Tegenwoordig ben ik juist degene die de ander met feiten en plaatselijke legendes om de oren slaat. Tijdens mijn verblijf in Milaan en Napels deed ik niets liever dan vrienden, familie en toeristen rondleiden langs bekende en minder bekende hotspots van deze mooie steden en hun omgeving.

Mijn laatste langere verblijf in Italië was tijdens mijn Interrail-tour waarover ik blogde voor Italië Magazine. Ik kwam met de nachttrein aan in Italië en reisde vervolgens van Trieste langs de Adriatische kust, door Toscane, naar Sardinië en daarna terug omhoog tot aan Turijn. Prachtig!

Ik verbreed nog altijd mijn kennis van Italië – mijn tweede thuis – en deel die graag met wie het maar wil horen of lezen.’

Erwin (1979) werkt als bedrijfsleider bij een hoveniersbedrijf en is pas op relatief late leeftijd in aanraking gekomen met Italië.

Erwin: ‘Tijdens de vakantie naar Toscane in 2006 sloeg de vonk over, het voelde direct goed, alsof ik thuis was, een gevoel dat ik nog altijd krijg wanneer ik weer voet op Italiaanse bodem zet.

Na de reis naar Toscane volgden nog vele reizen naar de laars, van noord naar zuid en oost naar west, met altijd weer mooie nieuwe ontdekkingen die ik graag met jullie deel via Ciao tutti. Het leuke aan Italië is de enorme diversiteit die het land heeft te bieden, zowel qua bevolking, landschap, gastronomie en ook zeker de rijke geschiedenis met alle tradities die daarbij horen en die tot op de dag van vandaag nog in ere worden gehouden.

Steevast krijg ik de vraag: wat is jouw favoriete plekje in Italië? Een vraag die eigenlijk onmogelijk is te beantwoorden, maar de steden Rome, Napels en Palermo en het zuiden van Italië in zijn geheel zijn zeker favoriet, een beetje rauw en nog niet overspoeld door toeristen.

In 2017 kreeg ik van Saskia de vraag of ik voor Ciao tutti naar de start van de Mille Miglia wilde afreizen om verslag te doen van de start in Brescia. Een ervaring om nooit te vergeten!’

Esther (1986) studeerde Bestuurskunde met een specialisatie in de richting van politiek en media. Tijdens en na haar studie werkte ze voor een grote politieke partij en daarna bij verschillende opdrachtgevers als personal assistant. Daarnaast reisde ze jarenlang zo’n beetje de hele wereld over en vond het altijd al leuk daar kleine verhaaltjes over te schrijven of mooie foto’s van te maken. Met een schuin oog bleef ze echter ook altijd kijken naar die andere grote liefde: Italië en in het bijzonder Florence.

In 2017 besloot ze dan ook eindelijk de sprong in het diepe te wagen en verhuisde ze, met kat onder de arm, van haar geliefde Utrecht naar het prachtige Florence. In eerste instantie was het doel vooral om de taal te leren. Dat lukte vrij vlot en toen was de stap naar het werken in het toerisme vrij snel gemaakt.

Esther: ‘Ik besloot dat ik mijn enorme liefde voor deze prachtige stad ook met anderen wilde delen. Niet als schooljuf, maar als vriendin met wie je door de stad wandelt en die al haar tips met je deelt.’ Zo geschiedde, want inmiddels verzorgt Esther stadswandelingen op maat, geeft ze food tours, begeleidt ze reizen door heel Italië  en schrijft ze voor onder andere Ciao tutti over de stad die zoveel jaar geleden haar hart gestolen heeft!

Felice (1989) studeerde Strategic Marketing en  is afgestudeerd in International Tourism Management. Mede door die laatstgenoemde studie is ze gek op reizen, fotograferen en zoveel mogelijk mensen aansteken met het reisvirus door erover te bloggen. Italië is een van die landen waarover ze kan blijven schrijven. Van actief en sportief bezig zijn in de noordelijke bergketens en het heerlijke eten in een van die indrukwekkende oude steden tot aan de verhalen van Italianen wonend aan die azuurblauwe zee. Niks blijft onbesproken.

Felice: ‘Italië, het land waar we vroeger zo vaak op vakantie gingen, heeft me omgetoverd tot een ware wereldreiziger. Veel mensen buiten Europa zijn vaak onder de indruk dat wij, Europeanen, zo snel van het ene naar het andere land kunnen reizen en dat die landen ook nog eens allemaal verschillend zijn. Welk land vind jij het mooiste, is dan ook vaak de vraag. Zonder aarzelen zeg ik dan: Italië!

Waarom eigenlijk? Voor mij zijn het de ontelbare mooie herinneringen. Als klein meisje op de rug van haar ouders door de Dolomieten, zwaaiend naar marmotten, juichend bij de WK-finale op een dorpspleintje, gehuld in een Italiaans voetbalshirt, en al oefenend op de achterbank van de auto door Toscane: ‘uno, due, tre’. Dat waren overigens niet mijn eerste Italiaanse woordjes, want het eerste Italiaanse woord dat ik ooit leerde was mijn eigen naam, ‘Felice’, Italiaans voor ‘gelukkig’. Gelukkig, dat word ik wel van een land als Italië. Het land waar de passie je toelacht.’

Felicia (1986) studeerde Toeristisch Management en is al van kleins af aan dol op Italië. Deze liefde heeft ze niet van een vreemde: haar vader werd geboren in Tramonti, aan de Amalfikust. De combinatie van haar studie, diepgewortelde liefde voor dit land en de kennis die zij door de jaren heen heeft opgedaan, hebben ervoor gezorgd dat zij zich nu fulltime bezighoudt met de Zuid-Italiaanse regio Campanië, vanwaar ze elke maand een gastblog schrijft.

Felicia: ‘Het was voor mij de normaalste zaak van de wereld om mijn zomers aan de Amalfikust door te brengen. Eenmaal terug in Nederland had ik altijd enorm last van heimwee en verlangde ik naar de groene bergen en de prachtig blauwe zee. Op latere leeftijd begon ik steeds vaker richting het zuiden van Italië af te reizen, soms voor slechts een paar dagen om even de sfeer te kunnen proeven en op te kunnen laden.

Geboeid door de vele bijzondere verhalen, de geschiedenis, eeuwenoude tradities en de vele mooie plekjes begon ik mij steeds meer te verdiepen in het gebied waar ik mij zo enorm mee verbonden voelde. Deze informatie wilde ik delen met anderen en ik voorzag mensen dan ook gevraagd (en ook vaak ongevraagd) van tips voor een bezoek aan deze regio. De lijst aan informatie werd steeds langer en dus was het een logische stap om deze handig te verzamelen op een website: Salerno Travel.

Inmiddels blog ik sinds 2018 ook voor Ciao tutti en mag ik maandelijks mensen meenemen naar bijzondere plekken in de regio Campanië. De kleurrijke dorpjes aan de Amalfikust, de sfeervolle straten van Napels, verborgen schatten in de havenstad Salerno of onontdekte pareltjes in het Cilento-gebied komen allemaal aan bod.

Ik vind het heerlijk om op zoek te gaan naar mooie verhalen om deze vervolgens met liefhebbers te mogen delen. Mijn missie is om de pracht en rijkdom van deze regio onder de aandacht te brengen bij het grote publiek en te laten zien dat je hier een authentiek stukje Italië kunt ervaren. Hoewel ik al heel wat jaren ervaring heb, weet Campanië mij nog steeds keer op keer te verrassen. Ik ben dus nog lang niet uitgekeken in deze regio en daarmee dus ook nog lang niet klaar met het vertellen van geweldige verhalen.’

Frans studeerde cello aan het Conservatorium van Alkmaar en werd in die periode, tijdens een reis naar Rome, hopeloos verliefd op Italië. Vanaf dat moment trok hij steeds weer naar dat onbeschrijfelijk mooie land.

Na zijn studie kwam hij via via in Puglia terecht waar hij olijven leerde plukken en Anna leerde kennen. Zij kwam uit Padova, woonde in een trullo en was net als hij overweldigd door de schoonheid van Puglia, door de aardige mensen en het lekkere eten. Ze zijn inmiddels alweer bijna twintig jaar getrouwd en wonen nog steeds in een trullo, waar ze in de zomer kooklessen geven.

In de periode dat hij in Italië woont, schreef Frans twee boeken over zijn leven met Anna in de trullo: Lekkerissimo en Fratello & Sorella. Ook schrijft hij regelmatig met zijn zus artikelen op de gelijknamige blog en een gastblog voor Ciao tutti.

Inge (1982) studeerde bouwkunde aan de TU Delft. Hoewel architectuur en stedenbouw haar ontzettend interesseren, besloot ze dit niet als ontwerper in de praktijk de zetten. Drie jaar lang werkte ze voor het Stimuleringsfonds voor Creatieve Industrie – en toen kwam in 2012 het moment dat ze samen met haar man besloot de gok te wagen: ze verhuisden naar Milaan met een backpack als enige bagage om op dag één van hun verblijf allebei een fiets te kopen om daarmee te stad te kunnen verkennen.

De eerste jaren werkte Inge voor Expo Milano 2015. Na afloop van dit evenement besloot ze als freelancer aan de slag te gaan. Ze startte met het organiseren van stadswandelingen en uiteindelijk is ze dit zo goed als fulltime gaan doen.

Inge: ‘Milaan heeft zoveel te bieden, van Romeinse ruïnes tot moderne wolkenkrabbers en van schattige pleintjes tot de beste trattoria. Milaan heeft zoveel te bieden, zowel voor families, als voor stellen en vrienden die er een paar dagen tussenuit willen.’

Naast het rondleiden schrijft Inge een maandelijkse blog voor Ciao tutti over Milaan en geeft ze tips voor must-do’s tijdens je bezoek. Ze schrijft ook voor mo’media en Le Strade di Milano.

Iris (1991) en Joël (1985) verruilden hun kantoorbaan in Nederland voor een ander leven in Napels. Iris: ‘Nadat Joël de stad al een aantal keren als toerist bezocht had, nam hij mij mee naar de stad die hij al in zijn hart gesloten had. En ook ik was opslag verliefd op Napels. Na een aantal keren samen in Napels geweest te zijn besloten we om ons leven om te gooien en te verhuizen naar Napels. Een keuze waar we nooit spijt van hebben gehad.

We wonen in het hart van Napels en kennen de stad inmiddels op ons duimpje. Van onze passie voor Napels hebben we ons werk gemaakt. We delen onze liefde voor de stad met Nederlandse en Belgische toeristen met ons bedrijf Ontdek Napels. Daarmee bieden we allerlei activiteiten in Napels aan en regelen ook vaak toffe dingen voor bedrijven en vriendengroepen! Daarnaast schrijven we sinds 2018 ook maandelijks een blog voor Ciao tutti. Misschien ken je ons al door deze blogs? Zo niet, piacere!’

Isaac (1983) volgde de opleiding Integrale Veiligheid. Hij is freelancer in het toerisme en werkt daarnaast als voetbaltolk en tutor. Hij is opgegroeid met voetballen en droomde er al van kinds af aan over om profvoetballer te worden. Het profvoetbal heeft echter niet zo lang geduurd.

Hij zei altijd tegen zijn ouders dat hij in Italië ging voetballen als hij groot was en dat is ook zo gegaan, maar niet helemaal hoe hij het zich toen voorstelde. Isaac: ’Precies een maand na mijn afstuderen heb ik een enkele reis Rome geboekt. Ik ging mijn grote liefde achterna, naar het mooie Cerveteri, een dorpje dicht bij Rome, dicht bij het strand en met ontzettend veel cultureel erfgoed.

Als ik tegenwoordig naar Nederland ga, dan mis ik mijn Italiaanse ritme. Als ik op het vliegveld van Rome aankom, dan voelt dat echt als thuiskomen. Ik ben volledig geïntegreerd in de samenleving, maar sommige zaken blijven toch ook voor mij wennen.

Ik werk ondertussen dertien jaar bij Rental in Rome, waar ik appartementen in de Eeuwige Stad verhuur. Door mijn werkzaamheden ken ik Rome op mijn duimpje, maar ook na al die jaren door de stad banjeren zie en leer ik nog steeds heel veel nieuwe dingen.

Ook de liefde voor het voetballen is er nog steeds. Ik werk elke week mee aan een podcast over het Italiaanse voetbal bij Lo Stadio. Daarnaast probeer ik naast mijn bijdragen aan Ciao tutti zo vaak mogelijk over mijn belevenissen te schrijven op mijn eigen website, Olandese Volante genaamd, naar mijn bijnaam in mijn Italiaanse vriendenkring.’

jesper-storgaard-jensen-color

Jesper (1964) is freelance journalist, fotograaf en vertaler. Jesper komt uit Denemarken, maar verruilde het hoge noorden in 1997 voor de Eeuwige Stad. Hij werkte meer dan tien jaar voor de Deense Ambassade, maar in 2008 besloot hij zijn diplomatieke carrière om te gooien en zijn passies, fotografie en journalistiek, meer ruimte te geven.

Jesper woont en werkt vanuit Rome en schrijft onder meer over reizen, eten & drinken, cultuur, sport en de Italiaanse levensstijl. Hij dwaalt graag door de straten van Rome, op zoek naar persoonlijke verhalen van Romeinen. Jespers artikelen en foto’s worden in meer dan achttien landen gepubliceerd, van Australië tot Singapore, van Denemarken tot Nederland.

Jesper schreef twee reisgidsen over Rome en een over Toscane en werkt op dit moment aan boeken over de Romeinse fonteinen en het Siciliaanse eiland Pantelleria, het thuis van zijn vrouw. Via zijn website krijg je alvast een voorproefje in foto’s!

Jessica (1982) studeerde kunstgeschiedenis in Amsterdam. Ze is docent, schrijft en werkt als freelancer in het toerisme.

Jessica: ‘Toen ik voor het eerst in Rome was, logeerde ik bij een vriendinnetje en vroeg aan haar moeder of ik alles in één week kon zien. Fout. La mamma trok veelbetekenend een wenkbrauw op en vertelde me dat een leven niet genoeg was. Non basta una vita. Schouders omhoog, kin naar voren, ze was er vrij duidelijk in dat dit toch wel een hele domme vraag was.

Ik studeerde toen net kunstgeschiedenis dus ik had zeker beter kunnen weten. De hele week voelde alsof ik door mijn eerstejaars-boek, H.W. Jansons History of Art, liep. ’s Avonds reed mijn vriendinnetje me in haar Fiatje door de hele stad. Als geboren Romeinse transformeerde ze tweebaanswegen in driebaanswegen en parkeerde waar zij zelf besloot dat dat wel kon. We dronken biertjes op Piazza Trilussa en ik leegde tegen het einde van de week mijn zakken in de Trevifontein. Gewoon, voor de zekerheid.

Vijftien jaar en heel wat Rome (en Italië) reisjes verder vertrok ik met een koffer en een lege agenda weer naar de Eeuwige Stad. Ik weet niet waar ik moet beginnen als je me vraagt te omschrijven wat Rome zo bijzonder maakt. De schoonheid, het weer, de mensen, het leven. Het licht en de lucht. De vele parken en verscheidenheid aan buurten. De imposante barokarchitectuur in combinatie met de middeleeuwse straatjes en soms haast dorps-aandoende buurttaferelen. De onuitputtelijke rijkdom aan kunst en geschiedenis. Ik heb trouwens nog steeds niet alles gezien…’

July (1999) studeerde Tourism management en werkt als content marketeer bij een online reisbureau. Ook zorgt ze ervoor dat er elke week weer nieuwe tips in de Ciao tutti app staan.

July: ‘De liefde voor Italië is er met de paplepel ingegoten. Bijna iedere zomer reden we naar Italië, elke keer weer naar een andere plek. Alleen maar aan het zwembad liggen? Zeker niet! Mijn ouders namen ons graag mee naar de prachtige dorpjes en stadjes in de omgeving, die duik kwam daarna wel.

Toen ik tijdens mijn studie de kans kreeg om in Bergamo te studeren, hoefde ik daar natuurlijk niet lang over na te denken. Urenlang heb ik rondgestruind door Città Alta, de bovenstad. Daar besloot ik dat mijn droom om door Italië te reizen werkelijkheid zou worden zodra ik mijn diploma op zak had.

Maar eerst nog even afstuderen. En waar kon ik beter mijn passie voor Italië en content combineren dan bij Ciao tutti? Na een half jaar onderzoek te hebben gedaan naar de Ciao tutti Specials kriebelde het steeds meer. Backpack op en gaan!

Ik begon mijn avontuur met bijna twee maanden werken in Lecce en ging daarna op pad zonder plannen. Ik verloor mijn hart aan Puglia, daarna nog een keer aan de Amalfikust en haalde nostalgisch herinneringen op in Toscane.

Na het lezen van alle Specials is de bucketlist echter nog steeds eindeloos lang. En die is alleen nog maar gegroeid sinds ik meewerk aan de Ciao tutti app. Ik reis virtueel door het fantastische Italië en heb inmiddels meer dan 2500 tips ingevoerd. Waar ik me het meest over verbaasde? Dat alleen Amsterdam al meer dan tweehonderd topadresjes biedt. Dus als je me zoekt, ben ik waarschijnlijk een van de tips aan het uittesten!’

Liza (1991) is freelance journalist en schrijft over cultuur, reizen en design voor onder andere Elsevier, Algemeen Dagblad, Holland Herald, Kampioen en Italië Magazine (op haar website zie je voorbeelden van haar publicaties).

Ze studeerde internationale communicatie en daarna journalistiek. Reizen doet ze graag en zoveel mogelijk, dus toen ze haar Italiaanse vriend leerde kennen maakte ze van de gelegenheid gebruik door in het vliegtuig te stappen en zoveel mogelijk van Italië te verkennen. Na een jaar heen en weer gereisd te hebben tussen Turijn en haar thuisstad Rotterdam, was ze verkocht. Turijn werd al snel omgeruild voor Rome, waar ze sinds juni 2018 woont.

Liza: ‘Ik vertrok naar Italië voor de liefde, maar ben inmiddels ook echt verliefd op het land en zijn cultuur. De mensen, de taal, de cultuur, de enorme diversiteit. Maar ook de subtiele manier van communiceren tussen de regels door, die ik nog steeds niet begrijp, en de diepgaande passie voor eten.

Ik maak er een sport van zoveel mogelijk verschillende restaurants uit te proberen en begin de Italiaanse gewoonte om altijd en overal ellenlang over eten te praten al aardig over te nemen. Al bestel ik nog steeds gerust een cappuccino na het middaguur en verplaats ik me nog steeds het liefst op de fiets – de afkeurende gezichtsuitdrukking van mijn vriend en ongerustheid van mijn schoonmoeder ten spijt. Ik blijf toch een Nederlander.’

Marian (1966) heeft de lerarenopleiding in Utrecht gedaan en gaf les op een middelbare school. Ze gooide haar leven om toen ze besloot reisleidster te worden. Ze begeleidde jarenlang avontuurlijke rondreizen van India tot aan Zuid-Afrika. Op een dag werd Marian gevraagd of ze een wandelreis in Toscane wilde begeleiden. Florence en Siena kende ze, maar nu had ze de kans om de charmante wijnheuvels van de Chianti te leren kennen. Te voet! Ze zei direct ja.

Marian: ‘Daar begon mijn liefde voor Italië: het mooie licht, de oude steden vol geschiedenis, de uitgebreide lunch op zondag, het verse fruit en groente van het seizoen, de aandacht voor het eten. Het leek net alsof de Italianen beter begrepen hoe je van het moment kon genieten. La gioia di vivere – een betere omschrijving heb ik nooit kunnen vinden. En toen ontmoette ik een Italiaanse man die in Venetië woonde. Een paar jaar later nam ik de grote stap om voor hem naar Venetië te verhuizen.

Ik woon inmiddels al jaren in deze onwerkelijke stad. Alleen al het idee dat de hoofdstraat van Venetië een waterstraat is, spreekt tot de verbeelding, toch? De rest van de stad is een labyrint. ‘Waar je ook heengaat, het ligt altijd voor je, maar rechtdoor bestaat niet,’ aldus Jeanette Winterson, en dat klopt helemaal.’

Marian werkt bij de Biennale, schrijft voor mo’media en heeft sinds kort haar eigen activiteit. Ze kreeg namelijk de afgelopen jaren steeds vaker de vraag van mensen om haar Venetië te laten zien. Zo ontstond het idee van Venetian Steps. Van de ene wandeling kwam de andere wandeling. Begin 2020 behaalde ze haar Italiaanse certificaat als reisleider, zodat ze bezoekers echt rond kan leiden in haar eigen stad. Marian laat je graag het Venetië van de Venetianen zien, ook virtueel – in haar gastblogs voor Ciao tutti.

Marloes (1991) studeerde Interaction Design aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en is nu werkzaam als Interaction Designer bij een User Experience Design Bureau. Reizen zit in haar bloed, want van heel jongs af aan ging ze al op kampeervakanties richting het zuiden van Europa: ijsjes eten in de pittoreske dorpjes en de bergen in, altijd op zoek naar avontuur!

Marloes: ‘Ik ben dol op reizen en wil graag zoveel mogelijk van de wereld zien. Tegelijkertijd ga ik elk jaar weer terug naar Rome. Dan krijg ik vaak de vraag waarom ik alwéér naar Rome ga, ‘Die stad heb je inmiddels toch wel gezien?!’ Ik gebruik graag het excuus dat ik vlucht voor het Bossche carnavalsgedruis, maar weet stiekem dat ik, heel cliché, gewoon verliefd ben op deze stad. De rijke cultuur, de mensen en het heerlijke eten zullen me niet snel vervelen. Ik ken de stad inmiddels op mijn duimpje!

Naast dat jaarlijkse bezoek aan Rome reis ik zo vaak mogelijk af naar Italië. Ik ben niet alleen gek op de kunst, cultuur en het lekkere eten, ook in de bergen kan ik mijn hart ophalen. Ik sta graag met mijn tentje midden in de natuur, als een echte berggeit!

Afgelopen zomer heb ik een roadtrip gemaakt door Italië, beginnend met een huttentocht in de Dolomieten om al snorkelend te eindigen in de helderblauwe zee van Puglia. Juist de diversiteit van Italië maakt dat ik voorlopig nog niet uitgekeken ben op dit prachtige land. En dankzij Ciao tutti heb ik er nu nóg een excuus bij om telkens weer terug te keren!’

Marlou – of Marilù in Italië – reist al twintig jaar kris kras door de laars. Ze vindt overal avontuur en verhalen, met een voorliefde voor het zuiden. Maak haar wakker voor een Negroni sbagliato en pasta allo scoglio.

Haar tweede thuis is de streek Gargano, met een hoofdrol voor Vieste, waar ze ooit toevallig belandde, strandde en daar vrienden voor het leven aan over hield. Met hen en inmiddels vele anderen biedt ze ervaringstoerisme aan, met name buiten het hoogseizoen.

Marlou: ‘Voor mij is reizen door Italië een heerlijke onderdompeling. Ik beleef een plaats, lees de lokale krant, praat met en luister naar de locals. Omdat ik graag van het gebaande pad af ga ,ontdek ik bijzondere plekjes. Wanneer ik een open deur zie, steek ik mijn hoofd naar binnen. Noem het nieuwsgierigheid, ik noem het interesse die leidt tot bijzondere ontmoetingen. Overal vind ik verhalen en die schrijf ik al jaren voor mezelf op.

De blogs die ik voor Ciao tutti schrijf, gaan hoofdzakelijk over de Gargano. Als zelfbenoemd ambassadeur belicht ik graag dit onbekendere deel van Puglia. Steeds vaker word ik benaderd voor tips, advies, reserveringen en mag ik gids zijn voor reisgezelschappen, heerlijk om te doen. Ook organiseer ik regelmatig eigen trips. Als ik niet in Vieste ben regel ik alles op afstand. De lijntjes zijn dankzij mijn netwerk kort en er is bijna dagelijks contact.

Maar er is meer. Zet me in een bergdorpje waar iedereen je na één dag al kent en ik ben in mijn element. Van iedere reis maak ik een roadtrip, een combinatie van oude vrienden bezoeken, nieuwe gebieden verkennen en we-zien-wel-waar-we-uitkomen.

Favoriete plekken/gebieden? Ik voel me op veel plekken thuis, maar Abruzzo, Calabrië, de Cilento, Basilicata en Napels als favoriete stad zitten wel in mijn top tien. Geen verrassing: Vieste blijft numero uno en dat heeft alles met de Viestani te maken.’

Martine (1968) studeerde Nederlandse en Duitse taalkunde en literatuur aan de universiteiten van Antwerpen en Leuven. Eigenlijk wilde ze Frans en Italiaans studeren. Martine: ‘Toen ik op de infodag van de universiteit te horen kreeg dat die studie bijzonder moeilijk zou worden omdat ik geen Latijn had geleerd op de middelbare school, koos ik voor Germaanse filologie. Later ben ik alsnog Italiaans gaan studeren.

Als zevenjarige ging ik voor het eerst naar Italië, naar het Lago di Garda. Daar is de liefde voor het land en de taal ontstaan en er volgden dan ook nog veel reizen naar Italië: Toscane, Umbrië, Puglia, Sardinië, Sicilië…

Stiekem droomde ik ervan om ooit in Italië te wonen, maar dacht dat het er nooit van zou komen. Mijn man had immers een baan bij een Belgisch bedrijf en ik gaf les in een middelbare school. Tot mijn man in 2004 de kans kreeg om voor zijn baan naar Rome te gaan. Samen met onze twee dochters van toen zeven en negen jaar oud verhuisden we naar Rome. Dat was een heerlijke periode.

In 2011 verhuisden we terug naar Antwerpen, maar nu wonen mijn man en ik weer grotendeels in Italië, niet meer in Rome, maar in Umbrië. In Perugia genieten we samen met onze hond Bruno van het rustige, eenvoudige leven dat Italië te bieden heeft. De dag beginnen met een cornetto en een cappuccio, wandelen, lezen, koken, gasten ontvangen, er met de motor op uittrekken om Italië verder te ontdekken… Heerlijk!’

Nadine (1976) woont in Den Haag, waar ze werkt als communicatieadviseur externe optredens en protocol bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Ze is gek op reizen (vooral door Italië), fotograferen, koken en het ontdekken van nieuwe restaurants.

Op haar zestiende maakte ze voor het eerst kennis met Italië en was ze meteen verkocht. Het voelde direct als een tweede thuis. Ze reisde samen met een goede vriendin per trein naar Florence waar ze bijna vier weken verbleef in het kleine en gemoedelijke Castelfalfi. Omdat ze bij Italianen logeerde, werd ze meteen ondergedompeld in het Toscaanse leven en bezocht ze bijna alle mooie, toen ook nog onontdekte plekjes, in Toscane.

Na deze belevenis volgde Sardinië. Het Gardameer is inmiddels ook al op de kaart gezet. Daar komt ze sinds 2001 ieder jaar een keertje terug, op doorreis in Italië. De Amalfikust en de Cilento heeft Nadine inmiddels ook in haar hart gesloten, evenals Piemonte, Rome, Sicilië en Valle d’Aosta. Ook haar vriend Peter is een ware Italië liefhebber en samen reizen ze, als het even kan, zo’n vier keer per jaar door Italië.

Nadine: ‘Met de voorbereidingen voor een trip naar Italië start ik altijd ruim voor vertrek. Afhankelijk van de manier van reizen (combinatie vliegen/auto huren of met onze eigen auto op reis) zoek ik graag alles tot in detail uit. Ik vind het geweldig om nét dat ene speciale niet al te grootschalige hotelletje of B&B te ontdekken. Het kost me altijd veel tijd maar die voorpret van het organiseren brengt je helemaal in Italiaanse sferen.

Overal waar we komen in Italië leren we nieuwe Italianen kennen en de meesten mogen we inmiddels ook onze vrienden noemen. We houden contact via mail en social media en als we elkaar dan na een jaar weer in levende lijve ontmoeten, waar dan ook in Italië, dan lijkt het net alsof we elkaar gisteren voor het laatst zagen.

Ciao tutti volg ik al vanaf het eerste uur. Ik ontdekte de blog per toeval toen ik op zoek was naar een adresje in Italië. Na een tijdje ontmoette ik Saskia tijdens een Italiaanse avond in Den Haag – en inmiddels mag ik met trots zeggen dat ik nu ook tot het Ciao tutti-team behoor! Ik voel mij enorm vereerd en hoop nog lang deel uit te mogen maken van dit geweldige team. Mijn liefde voor Italië was al groot maar is door Ciao tutti nóg groter geworden!’

Paul (1965) werkt als creditmanager bij een internationale groentezadenproducent, woont in het Limburgse Echt, en is al sinds zijn prille jeugd een enorme Italiëfanaat. De liefde voor Italië is hem indertijd door zijn ouders – en met name door zijn vader – met de paplepel ingegoten tijdens zomervakanties naar het Gardameer en aansluitend het merengebied boven Rome. Vandaag de dag probeert hij – samen met z’n vrouw Lianne – minimaal twee keer per jaar af te zakken naar de laars.

Hij verzamelt graag goede adressen van B&B’s en agriturismi, leuke stekjes en onontdekte plekjes in heel Italië. Hij heeft inmiddels alle regio’s al een keer bezocht, maar zijn voorkeur ligt in de onderste helft van de laars. De Italiaanse wensenlijst is nog eindeloos lang. Zijn vrouw en kinderen Milou en Loek volgen hem blindelings en vrienden en familie mogen gratis van zijn adviezen en informatie gebruik maken zolang hij het zelf nog leuk vindt. Sommige tips zijn echter te mooi om niet met heel de wereld te delen. In 2011 kreeg hij de smaak van het schrijven te pakken toen hij een reportage over Gargano (Puglia) mocht schrijven voor het Belgische reismagazine Grande.

Paul: ‘Heb je dat wel eens, dat je een enorme positieve boost krijgt als je je op iets kunt verheugen wat je heel graag zou willen? Precies dat gevoel heb ik nog altijd als ik een reis naar Italië aan het plannen ben. De voorpret – die ik door een steevast grondige voorbereiding – vaak al maanden van te voren heb, bereikt altijd een climax zodra ik voet op Italiaanse bodem zet. Ik voel me dan helemaal happy, ben voorbereid en kan vervolgens alle sores van me af zetten. Het is echt mijn tweede thuis.

Ik ben de afgelopen jaren veel in de zuidelijke regio’s geweest en langzaam heeft dit gedeelte van Italië mijn hart gestolen. Natuurlijk is het allemaal wat rommeliger en chaotischer, maar volgens mij zijn ze zich daar nog niet ten volle bewust van de schoonheid en de mogelijkheden van dit magnifieke land.’

Sander (1984) volgde eerder de opleiding Italiaanse taal & cultuur aan de Universiteit Utrecht. Hij werkt op dit moment als projectmanager in de verkoop en telemarketing, maar zijn hart gaat nog altijd sneller kloppen van Italië. Dit is dan ook de precies reden dat hij vorig jaar gestart is met de vertalersopleiding aan de Hogeschool voor Tolken en Vertalen te Utrecht, die hij dit jaar hoopt af te ronden.

Sander: ‘Al op mijn veertiende was het raak: ik kwam via televisie in aanraking met het Italiaans en ik was meteen verkocht. Na de eerste zelfstudieboekjes ging ik op mijn zestiende alleen naar Napels, waar ik voor drie weken bij een gastgezin logeerde. Het was mijn allereerste échte kennismaking met Italië en de zomer van mijn leven.

Na deze reis volgden er meer en uiteindelijk ben ik na de middelbare school vanuit passie voor de taal, cultuur en geschiedenis van het land de opleiding Italiaanse taal & cultuur aan de Universiteit Utrecht gaan volgen. Tijdens een van mijn vele reizen naar Italië heb ik mijn vriend en levenspartner leren kennen. Inmiddels breng ik dan ook een groot deel van mijn tijd in de Valle d’Aosta door, een regio met een nog relatief ongerepte en fantastische natuur.

Ik heb alle uithoeken van Italië gezien. Het is een fascinerend land dat alles heeft: een rijke en bijzondere geschiedenis en een enorme diversiteit aan landschappen, keuken, bevolking, taal en dialecten. Verder is er natuurlijk de artistieke schoonheid dat het land als een soort openluchtmuseum te bieden heeft.

Mijn favoriete stad is Rome. Elke keer als ik daar kom is het weer zo’n bijzondere ervaring! Mijn favoriete plekje is de Trevifontein, daar word ik elke keer weer door betoverd. Inmiddels is het altijd weer thuiskomen in Italië en wanneer ik in Nederland ben is Italië hoe dan ook altijd een beetje bij me.’

Simone (1989) is freelance journalist en tekstschrijver. Ze studeerde journalistiek en cultuurwetenschappen en schrijft het liefst over reizen, wandelen, kunst en cultuur.
‘Mijn liefde voor Italië begon tijdens een uitwisseling van mijn middelbare school met een school in Palermo. De sfeer die in die stad hing, de warmte, de cultuur van het late eten, de vele handgebaren en het familiegevoel kwam toen echt binnen.
Later ging ik als au-pair naar Milaan en was ik echt verkocht. Ik houd natuurlijk van het heerlijke eten en de vino, maar vooral ook van het afwisselende van Italië. Iedere regio is uniek en elke stad heeft haar eigen karakter. Italië voelt voor mij als thuiskomen, met altijd wat nieuws te ontdekken. Ik ben de komende zes maanden op verschillende plekken in Italië te vinden en kijk er ontzettend naar uit om overal nieuwe ervaringen op te doen.’

Suzanne (1990) begon als stagiaire bij Ciao tutti, toen ze voor vertaler Italiaans studeerde aan de ITV Hogeschool voor Tolken en Vertalen. Inmiddels is ze afgestudeerd en maakt ze deel uit van het Ciao tutti-team. Ze schrijft over uiteenlopende onderwerpen, van sport tot cultuur, van Italiaanse iconen tot bijzondere dorpjes.

Suzanne: ‘Als kind ging ik al geregeld op vakantie naar Italië, op bezoek bij familie die daar een restaurant heeft. Hier is mijn liefde voor het land langzaam ontstaan. Toen ik besloot te gaan studeren voor vertaler, was de keuze voor de taal natuurlijk meteen duidelijk; Italiaans, de mooiste taal ter wereld!

Na af en toe een korte stedentrip vond ik het tijd om voor een langere periode naar Italië te gaan. Ik zegde mijn baan op en ging werken in het restaurant van mijn familie. Daarna heb ik enkele maanden rondgereisd en genoten van alle mooie plekken.

In mijn vrije tijd ben veel bezig met sport en (plannen maken om te) reizen. Als ik klaar ben met mijn opleiding hoop ik dan ook vooral sport- en cultuurgerelateerde teksten te vertalen. Dan is een stage bij Ciao tutti natuurlijk superleuk! Ik leer ontzettend veel over het vertaalvak, het schrijven van teksten, maar ook en vooral over Italië. Mijn lijstje voor toekomstige reizen wordt steeds langer!’

Tim (1961) is (beeld)redacteur bij een puzzeluitgeverij. Na een studie pedagogiek heeft hij o.a. gewerkt in de jeugdhulpverlening en als scenarioschrijver. Via een vriend is hij daarna in de wereld van de cryptogrammen en kruiswoordpuzzels terecht gekomen, waar hij Saskia leerde kennen. Behalve taal is al sinds de tijd van de doka de fotografie een grote liefde.

Tim: ‘Als elfjarige heb ik met familie een reis naar Venetië en het Gardameer gemaakt, die grote indruk op me heeft gemaakt. Pas veel later is Italië een favoriete vakantiebestemming geworden. Ik heb sindsdien rondgereisd in onder andere Toscane, Puglia en Sardinië en bij elk bezoek genoten van de schoonheid van het land en mijn ogen uitgekeken in de oude steden en dorpen.

Om Rome te bezoeken was ik altijd wat huiverig. Er zijn daar simpelweg teveel dingen om te zien en te doen, teveel dingen dus ook die ik onvermijdelijk zou moeten missen. In 2017 is het er dan toch van gekomen. Ik besefte al snel dat ik van mijn leven nooit alles zou kunnen doen en besloot er dan maar zoveel mogelijk van te genieten.

Nog nooit heeft een stad zoveel indruk op me gemaakt. Of om in Romeinse sfeer te blijven: ik kwam, ik zag en was totaal overwonnen. Een volgend bezoek was onafwendbaar en in januari 2018 ben ik voor wat langere tijd teruggegaan. Ik heb tijdens deze reis voor Ciao tutti met veel plezier foto’s gemaakt en er een aantal blogs over geschreven. Ik heb nu al weer plannen om terug te gaan en verwacht dat ik die altijd zal blijven houden, hoe vaak ik ook nog zal gaan.’

Vivian (1975) en Marc (1965) kunnen met elkaar lezen en schrijven – letterlijk. Samen vormen ze het literair journalistieke duo A Quattro Mani. Als partners in crime reizen ze voor diverse media de wereld over, voor recensies, literaire reportages en verdiepende, persoonlijke interviews met schrijvers die ertoe doen, bekend of aanstormend talent.

Zo kunnen lezers kennismaken met prachtige, bijzondere en eigenzinnige stemmen die het verdienen gehoord te worden.

Vivian: ‘Tijdens mijn studies Moderne Nederlandse Letterkunde, Moderne Westerse Letterkunde en Europese Literatuurwetenschap werd ik al gegrepen door Italië. Ik volgde dan ook allerlei vakken die met Italiaanse literatuur en cultuur te maken hadden, bijvoorbeeld over het geweldige oeuvre van Nobelprijswinnaar Luigi Pirandello. Ik studeerde af op het naoorlogse neorealisme in de Italiaanse literatuur en film. Na het zien van filmklassiekers als Roma, città aperta en Ladri di biciclette en het lezen van romans van Italo Calvino en Cesare Pavese had Italië definitief mijn hart gestolen.’

Marc: ‘Mijn werk en genetische achtergrond brengen me regelmatig en langdurig in mediterraan gebied, van Portugal tot Kroatië. Hoewel er ook een grote aantrekkingskracht uitgaat van de Languedoc, keerde ik steeds weer terug naar Italië. Te paard werd ik gegrepen door de magie van Umbrië, de rijkdom aan geschiedenis, de vriendelijkheid van de mensen, de rijke keuken en de kleurrijke cultuur vol contrasten. Ik besloot me hier deels te vestigen en vond een middeleeuws huis in Ficulle.

Samen met Vivian bouw ik daar aan Casa La Planata: een huis voor de kunsten. Een belangrijke pijler voor de brug die we bouwen tussen Nederland en Italië, om het voor onszelf en anderen mogelijk te maken te leven en werken in twee ‘thuislanden’. Voor Ciao tutti hopen we regelmatig over de brug heen en weer te gaan, dankbaar voor de kans om de schoonheid van de Italiaanse kunst en cultuur onder de aandacht te brengen van de ware Italiëliefhebber in Nederland en Vlaanderen.’

Wendelijn (1977) studeerde Geschiedenis en Oudheid en werkte voor de vakgroep Oudheid aan de Universiteit Utrecht. Ze is docent, spreekster en auteur en organiseert bovendien vijfdaagse belevingsreizen naar Rome.

Wendelijn: ‘Als oudheidkundige en historica is het niet moeilijk je hart te verpanden aan Rome. En inderdaad viel ik al vroeg in mijn studie als een blok voor de charmes van dit complexe, maar oh zo prachtige Rome. Het was, en is nog steeds, een schatkamer vol historische bezienswaardigheden waar altijd weer iets nieuws te ontdekken valt. Zelfs ‘het gewone’ is in Rome bijzonder. Maar ook mijn zomers aan het meer van Bracciano hebben mijn liefde voor Rome en Italië gevoed; genieten van heerlijk eten en drinken; een zonsondergang bekijken vanaf de stijger met mijn voeten in het water; rondfietsen door het vulkanisch landschap rondom Trevignano; nieuwe dorpjes ontdekken… Italië maakt me gewoon gelukkig.

Maar wat Italië en Rome in het bijzonder voor mij zo prachtig maakt? De volgende woorden van psychoanalist Piero Ferrucci komen nog het meeste in de buurt om dat te omschrijven: ‘Some would say beauty is an extra, because it is not useful or practical and life can go on without it in more or less the same way. I disagree. [Through experiencing beauty, we develop] a far more intense love of life, an inner world immensely richer and more varied, a more vital connection to feelings, and a deeper understanding of existence. Beauty is not like a distant satellite, but like a sun that gives light and live to all areas of our lives.’ Voor mij maakt Italië inderdaad het leven leuker!’

WillemijnWillemijn (1984) studeerde Oudheidkunde en is schrijver, fotograaf, redacteur en vertaler. Ze is altijd nieuwsgierig naar nieuwe dingen maar schrijft voor Ciao tutti vooral over reizen, kunst & cultuur en geschiedenis. Omdat Willemijn een tijd in Italië woonde, schrijft ze graag over het land van la dolce vita in het algemeen en Rome in het bijzonder!

Willemijn: ‘Wat heb jij dan met Italië? Die vraag wordt me vaak gesteld, en nog vind ik het lastig om een antwoord te formuleren. Niet dat ik woorden te kort kom – het land heeft zoveel te bieden dat je onmogelijk uitgesproken raakt – maar juist omdat woorden vaak zo jammerlijk tekort schieten om het land te beschrijven dat ik leerde kennen op mijn zestiende en daarna nooit meer los heb kunnen laten.

Alle economische en politieke problemen ten spijt is en blijft Italië in haar ziel een land van ondefinieerbare schoonheid. Omschrijven kan ik die schoonheid niet, maar ze schuilt in het dansende ritme van de verzen van Vergilius, in de speelsheid van de gedichten van Catullus, in de zoetheid van Rafaëls penseelstreken, in de scheppende handen van Michelangelo, in Bernini’s gevoel voor drama, in de theatrale bril waardoor Fellini het leven bekeek… Je kunt wel zeggen dat we vrienden voor het leven zijn, Italië en ik. Het land dat ik heb leren kennen, in mijn hart heb gesloten en nog iedere dag opnieuw ontdek, stelt nooit teleur en blijft me verrassen en verbazen.’

Yuki (1999) studeerde journalistiek en volgt nu Italië Studies aan de UvA. Als freelance journalist en Italiëliefhebber is schrijven voor Ciao tutti de perfecte combinatie van haar favoriete bezigheden.

Yuki: ‘Met een moeder die net zo’n Italiëgek is als ik, is het geen verrassing dat ik al sinds mijn geboorte elke zomer in Italië te vinden ben. Van het noorden tot het zuiden, grote steden tot piepkleine dorpjes, overal werden mijn zus en ik ‘s ochtends, gewapend met Italiaans boodschappenlijstje, de alimentari ingestuurd om de boodschappen voor die dag te doen. Dat de Italiaanse dames die daar werkten het lijstje uit onze handen rukten om alles voor ons te verzamelen en wij van alle kanten vertroeteld werden, vonden we wel prima.

Toen ik ouder werd, kwam ik erachter dat Italië veel meer is dan ijsjes, pasta en het strand. Ik begon het Italiaanse nieuws te volgen, boeken te lezen over Italië; de streamingsdiensten heb ik ondertussen wel uitgespeeld wat betreft Italiaanse films, series en muziek. Het exacte moment is natuurlijk niet aan te wijzen, maar op een gegeven moment ben ik van enthousiast toerist absoluut veranderd in liefhebber.

Ook wanneer ik thuis in Amsterdam ben, probeer ik overal stukjes Italië te vinden. Bijvoorbeeld door een middag hard aan de slag te gaan en zelf gevulde pasta en cannoli te maken, maar ook in de kleine dingen, door elke ochtend mijn moka op het vuur te zetten en naar de Italiaanse radio te luisteren.

Ik kan uren vullen met praten over Italië, van het eten tot de politiek, van de geschiedenis tot de dagelijkse beslommeringen van de Italiaan (vraag maar aan mijn vrienden), des te leuker dat ik dat ook voor Ciao tutti mag doen.’

Het Ciao tutti-team is breed inzetbaar voor het schrijven van artikelen en blogs over Italië, reportages ter plekke, redactiewerk, vertalingen, marketing en social media beheer. Mocht je hiervan gebruik willen maken, neem dan contact op met Saskia via blog@ciaotutti.nl of via 0031-(0)624559860.

Bedrijfsgegevens:

Ciao tutti | Adelbert van Scharnlaan L 8 | 6226 ER Maastricht
KvK 51629836 | BTW NL001823022B37 | IBAN NL02RABO0175887209

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips