Onvoltooid verhaal – Tatiana de Rosnay

In deze nieuwe roman van Tatiana de Rosnay, bekend van onder andere Haar naam was Sarah, reist de jonge bestsellerauteur Nicolas Duhamel samen met zijn vriendin Malvina naar een luxer dan luxe resort op een eiland voor de Toscaanse kust.

Hier hoopt hij inspiratie te vinden voor zijn nieuwe roman, die minstens zo goed moet zijn als zijn eerste succes. Maar in dit paradijs voor de happy few zijn er te veel verleidingen die Nicolas plotseling in een wel heel oncomfortabele positie dwingen…

Een fragment
‘Toen Nicolas bij het Gallo Nero aankwam vond hij dat het meer weg had van een privéwoning dan van een hotel: een breed, okergeel pand met een donkerrood dak en groene luiken. Een eindje verderop stonden Lamborghini’s, Ferrari’s en Jaguars geparkeerd. Hij liep een paar treden op, en daar zwaaide de deur open. Een slanke vrouw in een zwart mantelpakje sprak zijn naam uit alsof er geen verrukkelijker klank op aarde was.

Malvina en hij werden een lobby binnengeleid die er volstrekt niet uitzag als een hotellobby, maar eerder als de uitnodigende ingang van de woning van een vriend: betegelde vloer, balkenplafond, een stenen open haard met daarboven een schilderij van een haan, comfortabele witte banken, felgekleurde kussens, planten, salontafels, stapels boeken en tijdschriften.

De openstaande erkerramen boden zicht op het met kaarsen verlichte terras, en hij hoorde geroezemoes, gelach, het gerinkel van ijsblokjes en het getingel van een piano die ‘The Girl from Ipanema’ speelde. Het Gallo Nero rook naar kaneel, zonneschijn, citroen en lavendel, maar vooral naar plezier en geld.

[…]

Hij was donderdagavond laat aangekomen, met een uitgeputte Malvina in zijn kielzog, na een lange reis: eerst de vlucht van Parijs-Charles de Gaulle naar Rome-Fiumicino, waar ze opgewacht werden door een chauffeur, en daarna de rit langs de kust. Deze vrijdagochtend ligt Malvina nog te slapen in de grote kamer, die inderdaad prachtig is.

Smaakvolle zandkleurige en beige tinten, aquarellen van Italiaanse dorpen, roomwitte gordijnen en beddensprei. Witte rozen, schaaltjes met vijgen en druiven. Een envelop met daarin een persoonlijk welkomstwoord van de hotelmanager, dr. Otto Gheza.

Nicolas staat vroeg op, doet zijn best om Malvina niet wakker te maken en werpt vanachter de gordijnen een blik op het balkon met de twee ligstoelen, vierkante teakhouten tafel en laurierboompjes in pot. Hij schiet zijn zwembroek aan en de donzige badjas die aan de deur hangt, en sluipt met een zwart Moleskine-notitieboekje en een zwarte Montblanc-vulpen in zijn hand de kamer uit om op het terras te gaan ontbijten.

Het valt Nicolas op dat het voltallige personeel, van de strenge dame die de scepter zwaait over de kamer tot het dienstmeisje dat flessen water brengt, zijn naam lijkt te kennen. Ze kennen zijn naam en spreken die correct uit, op z’n Russisch, met een rode ‘o’, alsof ze zich ervan bewust zijn dat het een afkorting is van Koltsjin. Ze lachen hem toe, maar hun lach heeft niets huichelachtigs of kruiperigs.

Hij had Malvina tijdens de vlucht verteld dat het hotel weinig kamers had – niet meer dan een stuk of twintig – en ’s winters dichtging, maar van april tot september vol zat. Hij vertelde Malvina ook dat hij op de website had gelezen dat het Gallo Nero in de jaren zestig ontsproten was aan de verbeelding van een Amerikaanse piloot en een Romeinse erfgename, die verliefd op elkaar waren geworden en deze villa boven de zee hadden laten bouwen. Omdat ze kinderloos waren gebleven, werd het landgoed dertig jaar later verkocht aan een rijke Italiaan, die er een hotel van had gemaakt. Malvina vond het romantisch, zoals Nicolas al had verwacht. Malvina geloofde heilig in romantiek, een eigenschap die hem vaak vertederde.’

Lees verder in

Onvoltooid verhaal | Tatiana de Rosnay | vertaald door Inge de Heer | ISBN 9789047203889 | € 19,95 | uitgeverij Artemis | bestel Onvoltooid verhaal via deze link bij bol.com