Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Mijn naam is niemand – Italiaanse bestsellerauteur Manfredi wekt Odysseus tot leven

Valerio Massimo Manfredi (1943) is zowel schrijver als archeoloog. Hij gaf les aan onder meer de Universiteit van Venetië en schreef tal van historische bestsellers. Er zijn wereldwijd meer dan 12 miljoen exemplaren van zijn boeken verkocht.

Vanaf vandaag is zijn oeuvre uitgebreid met Mijn naam is niemand – De thuiskomst, een grandioze hervertelling van Homerus’ meesterwerk over de terugkeer van Odysseus. Ciao tutti mag alvast een fragment delen:

Valerio-Massimo-Manfredi-Mijn-naam-is-niemand-De-thuiskomst-Odysseus

Na tien jaar oorlog is Troje ingenomen en verwoest, dankzij de list met het houten paard. De Grieken willen nog maar één ding: naar huis. Ook Odysseus, die alleen maar streed bij Troje vanwege een eed die hij had gezworen, verlangt naar zijn vaderland Ithaca, zijn vrouw Penelope en hun zoon Telemacheus.

Helaas werken het noodlot en de goden niet mee, en de held moet het opnemen tegen monsters en demonen in een wereld die hem vreemd is. Na veel omzwervingen en tegenslagen lukt het Odysseus Ithaca te bereiken. Ook daar wordt hij nog op de proef gesteld. Na twintig jaar kan hij eindelijk zijn geliefde Penelope in de armen sluiten.

Een fragment:

‘Troje brandde nog in een reusachtige vuurzee, uit de hemel regende het pijlen van vuur met oorverdovend gekrijs, schimmen van gevallen krijgers jammerden luidkeels te midden van de rook en de vlammen, rusteloze geesten zonder vrede op de drempel van de Hades. En het zou nog dagen en nachten branden totdat het tot as zou vergaan. De gloed van de vlammen wees me de weg.

Van elk van mijn schepen vochten twee man zich door de heftige branding een weg naar de oever en plantten stevige paaltjes van eikenhout om ze aan land te verankeren. Ik zei ze op mij te wachten en onder geen beding te vertrekken, en ik ging op weg in de richting van de stad. Ik vraag me nu nog af waarom ik niet ’s nachts bij mijn mannen bleef slapen, waarom ik terugging naar de plaats van de valstrik en het bloedbad, en ik vind er geen antwoord op.

Beneden mij zag ik de schepen van Agamemnon en de andere koningen die bij hem gebleven waren, verankerd aan hun achtersteven en met hun boeg richting de zee. Ook zij maakten zich klaar om te vertrekken. Misschien waren ze ervan overtuigd geraakt dat er geen offers en hecatomben waren die de begane gruweldaden konden goedmaken en het bloed van zoveel weerloze onschuldigen afkopen.

Ik vond de weg terug, ging langs de verbrande stijlen van de Scaeïsche Poort en begon aan de klim naar de burcht. Op tijd om een opzienbarende gebeurtenis mee te maken. Verzwolgen door de vlammen stortte het paard dat ik gebouwd had ineen. Het stond alleen en pas toen hadden de vlammen het bereikt. En hoog als het was, bedoeld om de stad en het paleis te beheersen, ging het in een werveling van vonken en witte rook te gronde. De kop vervloog als laatste in de vuurzee.

Ik hoorde, of meende te horen, de echo van de kreten van wie allang verbrand en verdwenen waren, gestold bloed was nog te zien in de scheuren in de weg. Ik klom verder totdat ik de grote omzuilde binnenhof bereikte waar het heiligdom van mijn godin stond. Het dak was ingestort, de geblakerde pilaren waren de wachtposten van de stilte.
Ik ging naar binnen.

Het heiligdom was leeg, het voetstuk van het standbeeld was leeg. Het machtige, met sterren bezaaide beeld van Pallas Athena was verdwenen. Wie had het meegenomen? Wie had dat gedurfd? Mijn mannen misschien? Ikzelf, en was me dat daarna helemaal door het hoofd geschoten? Bevond ik me daarom binnen de muren van het heilige Ilion?

Vragen zonder zin en antwoord maar niettemin dwaalde ik als een spook rond tussen de door het vuur verzwolgen puinhopen. De regendruppels sisten bij het neerkomen op de vlammen die met een vervloekte energie bleven branden. Ten slotte daalde ik, uitgeput, af naar het slagveld. Er was een vreemde, onwezenlijke helderheid in de lucht, een lichtende nevel, die iedere contour, ieder silhouet vervormde en alles onherkenbaar maakte.

Plotseling bevond ik me, zonder het te beseffen, bij de wilde vijg. De grijze stam, de groene bladeren, de duizendmaal doorboorde schors. Ik leunde ertegen en voelde in mijn rug de littekens van de onsterfelijke boom, het enige nog levende schepsel op het verwoeste veld. Daarna viel ik, zittend op de grond, uitgeput in slaap.’

Lees verder in

Valerio-Massimo-Manfredi-Mijn-naam-is-niemand-De-thuiskomst-Odysseus

Mijn naam is niemand – de thuiskomst | Valerio Massimo Manfredi | ISBN 9789025304638 | € 7,90 | bestel Mijn naam is niemand – de thuiskomst via deze link bij bol.com

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *