Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

De verboden vraag – Michael Morpurgo

‘De vraag die me het meest gesteld wordt, kan ik altijd heel makkelijk beantwoorden. Die vraag luidt: hoe ben je schrijver geworden? En gek genoeg luidt het antwoord: door iemand bijna precies diezelfde vraag te stellen. Dat ik de gelegenheid kreeg om die vraag te stellen kwam in de eerste plaats door een portie buitengewoon geluk. Dat kan ik beter maar even uitleggen.

Mijn geluk was natuurlijk iemand anders zijn pech – wat wel vaker het geval is, heb ik gemerkt. Het telefoontje klonk paniekerig. Het kwam op een zondagavond. Ik werkte nog maar drie weken bij de krant. Dit was mijn eerste betaalde baan als journalist.

Het was mijn baas, hoofd kunstredactie Meryl Monkton, een dame die je niet tegen je moet krijgen. Ze verspilde geen tijd aan flauwekul; dat deed ze nooit. ‘Luister, Lesley, ik zit met een probleem. Ik had morgen naar Venetië gemoeten om Paolo Levi te interviewen.’
‘Paolo Levi?’ vroeg ik. ‘De violist?’

‘Bestaat er nog een andere Paolo Levi dan?’ Ze deed geen moeite om haar ergernis te verbergen. ‘Moet je horen, Lesley, ik heb een ongeluk gehad bij het skiën en ik zit vast in een ziekenhuis in Zwitserland. Jij zult in mijn plaats naar Venetië moeten gaan.’

‘O, wat vreselijk,’ zei ik terwijl ik mijn best deed om niets van mijn opwinding te laten merken. Nog maar drie weken bij de krant en ik ging de grote Paolo Levi interviewen, in Venetië!
Vraag over dat ongeluk, zei ik tegen mezelf. Klink bezorgd. Heel bezorgd.
‘Hoe is dat zo gekomen?’ vroeg ik. ‘Het skiongeluk, bedoel ik.’
‘Tijdens het skiën,’ snauwde ze. ‘Als er íéts is waar ik niet tegen kan, Lesley, is het wel medelijden.’
‘Sorry,’ zei ik.

‘Ik zou het wel uitstellen als ik kon, Lesley,’ ging ze door, ‘maar daar durf ik gewoon niet mee aan te komen. Het heeft me meer dan een jaar gekost om hem zover te krijgen. Het wordt zijn eerste interview sinds jaren. En dan nog heb ik hem moeten beloven dat ik hem niet de verboden vraag zou stellen. Dus stel hem die niet, begrepen? Als je dat wel doet, blaast hij waarschijnlijk het hele interview af – dat heeft hij eerder gedaan. We hebben echt geluk dat we hem hebben, Lesley. Ik zou willen dat ik hem zelf kon interviewen, maar we zullen het met jou moeten doen.’

‘De verboden vraag?’ vroeg ik aarzelend.
Het bleef lang stil aan de andere kant van de lijn…’

Wanneer de jonge journaliste Lesley te horen krijgt dat ze naar Venetië mag om de wereldberoemde violist Paulo Levi te interviewen, kan ze haar oren nauwelijks geloven: Paulo Levi staat erom bekend dat hij een hekel heeft aan interviews. Haar baas drukt haar op het hart dat ze alles mag vragen, behalve die ene, verboden vraag.

Eenmaal thuis bij de violist weet Lesley zich nauwelijks een houding te geven. Dan besluit de maestro zelf dat het, na al die jaren van zwijgen, tijd is om zijn grote geheim prijs te geven. Hij beantwoordt de vraag die niemand mocht stellen en onthult hoe hij als kleine jongen de huiveringwekkende waarheid over het oorlogsverleden van zijn ouders ontdekte.

De verboden vraag is een ontroerend verhaal over de kracht van muziek en de wil om te overleven, met het betoverende Venetië als achtergrond. Dankzij de prachtige illustraties van Michael Foreman ziet de stad er in het boekje nog kleurrijker en sprookjesachtiger uit dan in het echt – en is het contrast met het verleden van Levi’s familie extra groot.

Dat het verhaal zich in Venetië afspeelt, is beslist geen toeval. De schrijver, Michael Morpurgo, was een paar dagen in Venetië toen hij op een avond, op een plein bij de Accademiabrug, een jongetje in pyjama zag, dat op zijn driewieler naar een straatmuzikant zat te luisteren. Morpurgo: ‘Hij was helemaal in de ban van de muziek, die voor hem, en voor mij, recht uit de hemel leek te komen. Daar kreeg ik het idee voor dit verhaal – en Venetië moest daar deel van uitmaken.’

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *