Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

De laatste dagen van Caesar

We duiken vandaag meer dan 2000 jaar terug in de tijd, naar 7 maart 44 voor Christus. Gaius Julius Caesar staat op het toppunt van zijn macht. Maar de jaren van oorlogen en machtspolitiek hebben hem oud gemaakt – het gewicht van zijn alleenheerschappij wordt een steeds zwaardere last op zijn vermoeide schouders.

Hoewel Caesar nog altijd geldt als onoverwinnelijke generaal, kost het hem steeds meer moeite de corruptie, complotten en conflicten die de Romeinse politiek beheersen in te dammen. Zijn macht begint af te nemen, en hij stevent onherroepelijk af op het moment dat de Romeinse geschiedenis voor altijd zal veranderen.

De adelaar is een politieke thriller en een rijkgeschakeerd historisch fresco waarin alle bekende protagonisten uit de Romeinse geschiedenis, zoals Brutus, Marcus Antonius, Cicero en Cleopatra, een rol spelen. Een fragment:

Romae, Nonis Martiis, hora prima
Rome, 7 maart, zes uur ’s morgens

Onder een winterse hemel, loodgrijs en gesloten, liet een grijze dageraad een waas van helderheid doordringen vanuit minder dikke wolken die verspreid over de horizon lagen. Ook de geluiden waren onbestemd, lusteloos en mat, zoals het wolkendek dat het licht tegenhield. De wind kwam met vlagen uit de Vicus Jugarius, als de hijgende adem van een vluchteling.

Vanuit het zuidelijke uiteinde van het Forum verscheen een magistraat op het plein. Hij was alleen, maar herkenbaar aan zijn waardigheidstekenen en hij liep met flinke stappen naar de tempel van Saturnus. Hij hield zijn pas in voor het standbeeld van Lucius Junius Brutus, de held die bijna vijf eeuwen eerder de monarchie omvergeworpen had. Aan de voeten van het norse bronzen beeld, op het voetstuk waarop de lofrede te zien was, had iemand met menie iets geschreven: Brutus, slaap je?

De magistraat schudde zijn hoofd en vervolgde zijn weg, waarbij hij de toga rechttrok, die hem bij iedere windvlaag van zijn magere schouders gleed. Hij beklom snel de trappen van de tempel, ging het nog rokende altaar voorbij en verdween in de schaduw van de zuilengalerij.

Op de bovenste verdieping van het huis van de vestaalse maagden ging een raam open. De maagden die het vuur moesten bewaken, werden wakker om hun plicht te gaan doen. Anderen maakten zich klaar om te rusten na de nachtelijke wake.

De Vestalis Maxima, gehuld in het wit, kwam uit de binnengalerij naar buiten en wendde zich tot het standbeeld van Vesta, dat in het midden van de tempel troonde. De aarde begon te beven, het hoofd van de godin zwaaide naar links en rechts. Een stuk baksteen viel uit de daklijst in de fontein met een doffe plons, die nog versterkt werd door de stilte. Er was in de verte een rumoer te horen terwijl de vestale haar ogen opsloeg naar de wind en de wolken.
Haar blik vulde zich met ontzetting. Waarom beefde de aarde?

Op het Tibereiland liep in het hoofdkwartier van het Negende Legioen, dat door Marcus Aemilius Lepidus buiten de muren gelegerd was, de laatste wacht af. De soldaten en de centurio brachten eer aan de adelaar en gingen in twee rijen terug naar hun logement. De Tiber stroomde onstuimig en likte troebel en gezwollen aan de naakte takken van de elzen die over de oevers heen hingen.

Een kreet, met snerpende uithalen, verscheurde de bleke stilte van de dageraad. Een kreet vanuit het huis van de Pontifex Maximus. De vestaalse maagden hoorden het vanuit hun huis, dat er bijna tegenaan stond, en ze werden bevangen door paniek. Het was eerder gebeurd maar het werd iedere keer erger.’

Lees verder in

De adelaar – De laatste dagen van Caesar
Valerio Massimo Manfredi
vertaald door Jan van Geldrop
ISBN 9789025369323
€ 17,95
Athenaeum – Polak & Van Gennep

Bestel De adelaar via deze link bij bol.com

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *