Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Bloed op het altaar

Wees gerust, er is niets gruwelijks gebeurd tijdens de nachtmis eerder deze week. Bloed op het altaar is het waargebeurde verhaal van een 16-jarig meisje dat vermist raakt in een kerk in Potenza, in het zuiden van Italië. Het is opgetekend door Tobias Jones, die onder andere The Dark Heart of Italy (vertaald als Het andere Italië) en twee misdaadromans schreef. Jones maakte documentaires voor de BBC en voor de RAI en is columnist voor The Observer en Internazionale.

In Bloed op het altaar vertelt hij het verhaal van Elisa Claps, die op een zondagmorgen in 1993 afspreekt met een jongeman, Danilo Restivo. Hierna verdwijnt ze spoorloos. Haar familie is overtuigd van de betrokkenheid van Restivo, een wat vreemde jongen uit een vooraanstaande familie. Maar Restivo wordt om onbekende redenen beschermd door de plaatselijke hoge heren: zijn Siciliaanse vader, de pastoor van de kerk en een dokter met vermoedelijke connecties in de georganiseerde misdaad. In 2002 verhuist Restivo naar Bournemouth. In november van dat jaar wordt zijn overbuurvrouw vermoord en verminkt aangetroffen met twee haarlokken in haar handen. Pas in 2010, als Elisa’s ontbindende lichaam wordt gevonden, vallen alle puzzelstukjes eindelijk op hun plaats.

‘Het is een grimmig verhaal, maar het overstijgt de pure gruwel doordat Jones zijn gedrevenheid en nieuwsgierigheid loslaat op een land dat hij liefheeft en dat hem tot wanhoop drijft,’ aldus John Carey van The Sunday Times. Een fragment:

‘Antonio ijsbeerde door de kamer. Hij hoopte op een rationele verklaring. Pubermeisjes konden onvoorspelbaar zijn. Ze was er vast vandoor gegaan. Ze kon elk moment weer opduiken, en dan zouden ze allemaal dolverrast zijn en zich vrolijk maken om hun nodeloze paniek. Ze hoefden zich nergens zorgen over te maken, hield hij zichzelf en zijn vrouw voor. Maar hij maakte zich zorgen. Elisa was niet onvoorspelbaar. Ze was oplettend en betrouwbaar. Ze zou er nooit zomaar vandoor zijn gegaan, zonder een woord.

De sfeer was onwerkelijk. Rondom de Claps was alles net als anders, maar voor hen was niets nog hetzelfde. Er was een leemte geslagen, er was iets weggevallen uit het hart van hun gezin, alsof hun dierbaarste bezit gestolen was, hun dochter en zuster. Met het wegtikken van de uren klonken hun geruststellende woorden steeds holler. Ze wisten allemaal dat er iets goed mis was. Gildo en Luciano belden zo veel mogelijk vrienden op en vroegen hun het stadscentrum te doorzoeken en iedereen die ze tegenkwamen te ondervragen. Filomena leek wel verdoofd van verbijstering en wiegde heen en weer in haar stoel terwijl ze steeds hetzelfde zinnetje herhaalde: ‘Mia figlia non torna più,’ mijn dochter komt niet meer terug.

Begin die avond besloten Gildo en Luciano Restivo nog eens op te zoeken. Ze belden aan bij het flatgebouw waar hij woont, maar volgens zijn ouders was Danilo de stad uit. Hij moest naar Napels om een toelatingsexamen af te leggen voor een tandartsopleiding. Ze hoorden een klik door de intercom toen de verbinding opnieuw werd verbroken. Het was als een deur die in hun gezicht werd dichtgeslagen, iets wat nog vaker zou gebeuren.

Gildo en zijn vader gingen naar het politiebureau om Elisa als vermist op te geven. Bij de receptie zat een verveeld politieambtenaar. Het was een rustige zondagavond, en in dit kleine provinciestadje gebeurde nooit iets. Vader en zoon werden een andere kamer binnengelaten, waar ten slotte een andere agent binnenkwam die wat details noteerde. De schrijfmachine ratelde terwijl de kale feiten van Elisa’s uiterlijke kenmerken en geboortedatum werden opgetekend. De politieambtenaar trok het vel papier uit de machine en vroeg hun het te ondertekenen. Dat was de hele onderzoeksprocedure. Dit was niet de kalme objectiviteit van iemand die zijn werk deed, vonden ze, maar de onwillige plichtmatigheid van een verwaande bureaucraat die liever niet gestoord werd. De urgentie ontbrak, het besef dat de situatie doortastende maatregelen vereiste.

Toen ze het politiebureau weer uit liepen, zag Gildo dat zijn vader door verdriet overmand werd. Jaren later zou hij schrijven dat het zijn vader ‘begon te dagen dat er zich een tragedie had voltrokken, en dat besef zou in de loop der jaren zijn geestkracht ondermijnen en aantasten, en uiteindelijk zou hij zelfs de herinnering aan wat er die dag was gebeurd verdringen.’ Het hele gezin was verbijsterd; Antonio verloor niet alleen zijn dochter, maar langzamerhand ook zichzelf en zijn verstand.’

Lees het treurige, maar schitterend opgetekende verhaal in

Bloed op het altaar
Tobias Jones
ISBN 9789046813867
€ 19,95
Nieuw Amsterdam

Bestel Bloed op het altaar via deze link bij bol.com

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *