Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Beestachtige zaken voor Brunetti

Wanneer het lichaam van een man gevonden wordt in het kanaal, staat Brunetti voor een raadsel. Hij heeft weinig aanknopingspunten: het lichaam is dermate aangetast door de stroming dat de man onherkenbaar is geworden. Hij draagt niets bij zich en is niet als vermist opgegeven. Bovendien wijst de autopsie uit dat de man leed aan de ziekte van Madelung, die een misvorming van het lichaam veroorzaakt.

De sporen van deze zeldzame ziekte wijzen de identiteit van de man uit; hij blijkt dierenarts te zijn, en werkzaam in een slachterij. Het onderzoek doet Brunetti belanden in de wereld van de bio-industrie, waarna morele vraagstukken hem niet meer loslaten.

Een fragment:

‘Met zijn verstand op de automatische piloot liep Brunetti verder richting Questura. Hij stak de Rio di S. Giovanni over en keek of hij in het water tekenen zag van het zeewier dat de laatste jaren steeds dieper in het hart van de stad wist binnen te dringen. Hij raadpleegde zijn inwendige plattegrond en zag dat het de Rio dei Greci in zou drijven, als het kwam. Er was meer dan genoeg van, klotsend tegen de Riva degli Schiavoni, en het had bepaald geen sterke vloedstroom nodig om de ingewanden van de stad in te worden gestuwd.

Toen zag hij het, wanordelijke lappen die met het opkomende tij zijn kant op kwamen drijven. Hij moest denken aan die boten met hun platte neus en een schepbak aan de voorkant die hij een jaar of tien geleden in de laguna had zien rondtuffen, zich te goed doend aan de reusachtige opeenhopingen van zeewier. Waar waren ze gebleven en wat deden ze nu, die vreemde kleine bootjes? Malle, iele dingen, maar o zo allesverslindend nuttig. Hij was de week ervoor met de trein de brug overgestoken die de stad met het vasteland verbond en had aan weerszijden de uitgestrekte eilanden van drijvend wier zien liggen. Boten voeren eromheen; vogels vermeden ze, niets bleef eronder in leven. Zag niemand anders ze, of was het de bedoeling dat iedereen deed alsof ze er niet waren? Of was de jurisdictie over de laguna dermate verdeeld tussen rivaliserende overheden – de gemeente, de regio, de provincie, de Watermagistraat – dat het onmogelijk was om iets te doen?

Terwijl hij verder liep, dwaalden Brunetti’s gedachten in het wilde weg af. Als hij vroeger iemand tegenkwam die hij wel eens ontmoet had, herkende hij hem soms zonder nog te weten wie die persoon was. Vaak ging die fysieke herkenning gepaard met de herinnering aan een emotionele aura – hij kon geen geschikter woord bedenken – die ze in hem achtergelaten hadden. Dan wist hij meteen of hij ze mocht of niet, al was de reden voor dat gevoel inmiddels samen met hun identiteit verdwenen.

Toen hij de man met de nek zag – hij moest ermee ophou­den hem zo te noemen – had Brunetti een onbehaaglijk gevoel gekregen, want de emotionele aura die met de herinnering aan de kleur van zijn ogen gepaard was gegaan, was onzeker, en had ook een vaag verlangen opgeroepen om hem te helpen. Hij lukte hem niet er de vinger op te leggen. De plek waar hij de man daarstraks had gezien, maakte het maar al te duidelijk dat iemand verzuimd had hem te helpen, of dat hij verzuimd had zichzelf te helpen, maar hij kon nu met geen mogelijkheid meer nagaan of de drang om hem te helpen moest worden toegeschreven aan de aanblik van de man eerder op de dag of aan het gevoel dat hij hem eerder gezien had.

Nog steeds hierover in gedachten verzonken kwam hij bij de Questura aan en ging op weg naar zijn kamer.’

Of Brunetti ook dit keer weer het mysterie weet op te lossen, lees je in

Beestachtige zaken
Donna Leon
vertaald door Theo Scholten
ISBN 9789023473534
€ 18,90
uitgeverij Cargo

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Een reactie

  1. Wat fijn eindelijk weer een nieuwe.
    Bedankt voor de info.
    Groet Olga Dol

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *