Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
In de roman 100 gelukkige dagen (van de Italiaanse auteur Fausto Brizzi) zwiert Lucio door het leven. Hij heeft vrienden en vrouwen bij de vleet en leeft er zorgeloos op los. Tot zijn vrouw Paola er genoeg van heeft en hem de deur wijst. Voorgoed. Een dag later krijgt Lucio vreselijk nieuws: hij is ziek en heeft in het gunstigste geval nog honderd dagen te leven. Wat nu?
Lucio stort zich in wilde plannen en geniet breeduit. Want zeg nou zelf, wat is er fijner dan la dolce vita? Al snel beseft hij echter dat hij maar één ding wil: echte liefde…
100 gelukkige dagen is een heerlijke ode aan het leven, de perfecte metgezel tijdens je vakantie in Italië.
Vandaag delen we alvast een fragment:
‘Er zijn in mijn leven drie belangrijke dagen geweest. Om geen daarvan tekort te doen, som ik ze in strikt chronologische volgorde op.
De eerste was vrijdag 13 oktober 1972. Vrijdag de dertiende. Op die dag, terwijl er een Fokker in de Andes neerstortte en vijfenveertig passagiers meesleurde die elkaar vervolgens om beurten opvraten om te overleven, verwekten Antonio en Carla – oftewel papa en mama, destijds allebei achttien –mij in een gênante beige Dyane. De twee jongeren hadden het kostbare voertuig – dat zelfs in die tijd al vintage was – geparkeerd op een plein in een buitenwijk dat in het bestemmingsplan van Rome was opgenomen om te worden gebruikt als liefdesnestje voor stelletjes. Met om hen heen de kosmische leegte, een paar verveelde, verkilde koelkasten, een flikkerende, melancholieke straatlantaarn en een autosloop met stapels berustende auto’s.
De ideale omgeving voor het begin van een romance.
Antonio en Carla hadden elkaar die middag leren kennen op het verjaardagsfeestje van ene Manrico, een zwaarlijvige en zweterige nerd uit Frascati die al sinds de middenschool tevergeefs had geprobeerd om mama te versieren. Zij had net zijn aanbod om op de wellustige tonen van een jonge Elton John te schuifelen geweigerd, toen ze papa zag, die van een afstandje naar haar keek en bijna stikte in een sandwich met tonijn, mayonaise en tomaat. Hij was lang, mager en gladjes, speelde elektrische gitaar en componeerde rocknummers die hij overduidelijk had gekopieerd van minder bekende liedjes van de Stones. Hij leek net de knappe broer van Sean Connery, maar dan met een litteken op zijn wang dat hem duisterder en mysterieuzer maakte dan 007. Omtrent de herkomst van zijn litteken kon hij een zaal vol toeschouwers urenlang doorzagen. Afhankelijk van het publiek had hij het opgelopen tijdens een bloederige vechtpartij op een markt in Mexico-Stad, of ten gevolge
van een messteek van een bedrogen, jaloerse rugbyer uit Bergamo, of door een klap met een fles van Frank Sinatra, die hem benijdde om zijn vocale talent.
Papa was een rasidioot die zo afweek van de norm dat hij, als hij had gewild, makkelijk minister-president had kunnen worden. Alleen ik kende de waarheid, dankzij de ontboezemingen van een gevaarlijke spion uit Apulië, te weten mijn tante Pina: papa was op zijn derde van zijn driewieler gevallen en op de stoep gekukeld. Hoe het ook zij, de knappe Antonio nam elke avond een andere bijrijdster mee in de Dyane. Die keer was het mama’s beurt en ze werd verleid, maar niet verlaten, want op het moment van opperst genot botste er een rode Fiat 500 tegen de auto van mijn ouders op. Er zaten twee halfdronken gasten van twintig uit Frosinone in, die zich niet bewust waren van het feit dat ze een wezenlijke bijdrage hadden geleverd aan het scheuren van een condoom en daarmee aan mijn verschijning op het toneel des levens. Dus jongens, waar
jullie tegenwoordig ook uithangen, in Frosinone of op Mars – wat op hetzelfde neerkomt – bedankt.
Die vrijdag de dertiende landde ik als ongenode gast op de planeet Aarde, maar dat weerhield Antonio en Carla er niet van om behoorlijk veel van me te houden, tenminste, zolang ze bij elkaar bleven. Maar dat is een ander verhaal, overigens oneindig treurig. Als ik zin heb, vertel ik dat later nog wel.’
Lees verder in
100 gelukkige dagen | Fausto Brizzi | ISBN 9789021810317 | € 17,99 | uitgeverij Luitingh-Sijthoff | bestel 100 gelukkige dagen via deze link bij bol.com | ook verkrijgbaar als e-book
